Tag: theater

Angst


Zaterdag was ik bij de voorstelling ‘Angst ‘, een stuk geschreven door Stijn Devillé en gespeeld door Braakland/ZheBilding en de Queeste. De voorstelling is het vervolg op ‘Hebzucht’, een reconstructie van de financiële crisis.

angst‘Angst’ is politiek theater mét inhoud, maar tevens met alle ingrediënten van een klassiek drama. Het stuk gaat in op de nasleep van de financiële crisis in 2008, hoe de regering Dexia probeert te redden en wat daarvan de gevolgen zijn voor de mensen. Een hoogtepunt is de scène waar Michael Pas op schitterende wijze het hele verhaal van de piek-olie vertelt en de link legt tussen schuld en energie. Hij brengt een theatrale vertaling van dit nog steeds indrukwekkende filmpje van Jeremy Rifkin. Knap hoe een behoorlijk ingewikkelde kwestie zo op de planken wordt gebracht. En je voelt hoe in de zaal de angst voor wat komen zal tastbaar wordt.

Naast uitstekend acteerwerk en schitterende muziek zorgt ook de aanwezigheid van ‘het volk’ voor een extra dimensie. De hele tijd staan een veertigtal gewone mensen gewoon op scéne. Ze spreken niet, ze reageren bijna niet maar maken wel duidelijk wie de rekening betaalt van een systeem dat zich krampachtig vasthoudt aan de macht. Hun stille aanwezigheid laat voelen het machtspel tussen banken, de Europese instellingen en de politiek gevolgen heeft voor elk van ons. De achtergrondinfo kan je hier lezen.

Een beklijvende voorstelling dus die de volgende maanden het hele land doortrekt. Een absolute aanraden, waarbij je zelf ook als figurant kan meedoen. Op 2 april komt de voorstelling ‘Hebzucht’ naar Gent.

Stijn Devillé werkt nu aan het derde deel van de trilogie. Na ‘hebzucht’ en ‘angst’ is het dan tijd voor ‘hoop’. Zoals de laatste woorden van de voorstelling duidelijk maken. Je begrijpt dat ik reikhalzend uitkijk naar deze voorstelling.

 

de première


Het is een beetje vreemd om een theaterstuk te bespreken dat je zelf hebt geschreven.  Maar aangezien ik maandag op de première was van “2019” moet ik daar toch een verslagje van neerpennen. “2019” heb ik geschreven voor het Educatief Theater Antwerpen en is gericht op kinderen van het 4de, 5de en 6de leerjaar. Ik heb verschillende versies geschreven en besproken met de regisseur en gisteren kon ik dan uiteindelijk het resultaat bekijken.

Het verhaal is redelijk eenvoudig. Een jongen Bram die de enige overlever blijkt te zijn van een klimaatramp (in 2019) krijgt plots bezoek van het meisje Oda, die trouwens een klimaatvluchtelinge uit Indonesië blijkt te zijn. Tijdens het stuk krijgen we in stukjes en brokjes te horen wat er gebeurt is tussen 2012 en 2019 en hoe dit komt. Tegelijk evolueert de relatie tussen beiden van achterdochtig naar vriendschappelijk en misschien nog iets meer. De klassieke aanpak, een relatie tussen twee mensen tegen het decor van een ecologische drama.

Deze foto van het lege decor is de enige die ik gemaakt heb, ik kon moeilijk tijdens de voorstelling nog flitsen. Ik heb geboeid zitten kijken naar het verhaal en gemerkt dat de tekst  op verschillende plaatsen nog is aangepast, ingekort of uitgebreid. Misschien maar goed ook, want deze mensen weten precies wat werkt bij kinderen. Het team van ETA heeft voor heel wat extra visuele en auditieve elementen gezorgd en er zijn ook heel wat speelse scènes ingevoegd. Waaronder een prachtige scène met… Miss Piggy.

Naast Jill Peeters (die heel enthousiast was) waren er ook heel wat leerkrachten aanwezig. Hun reacties gingen in de richting van ‘fris gebracht’, ‘boeiend van begin tot einde’, ‘zeker geschikt voor kinderen’, ‘een moeilijk thema is hier goed verpakt’. De try-outs die voor verschillende leeftijdsgroepen zijn gespeeld gaven hetzelfde beeld.  De acteurs (Koen Vijverman  en Abigail Abraham) zijn er samen met de regisseur  (Youri Lewijze) in geslaagd van de tekst een boeiend stuk kindertheater te maken.

Deze voorstelling speelt enkel voor scholen, al kan je op de boekenbeurs op 2 november een aantal fragmenten bekijken. Je kan het stuk zelf boeken voor de lagere school of  een lokale familievoorstelling (bijvoorbeeld in kader van 11-11-11). Alle info is hier te vinden. Er zijn al een twintigtal voorstellingen geboekt, wat in elk geval een goede manier is om mijn verhaal te vertellen zonder dat ik er zelf bij moet zijn. Voor de leerkrachten is er bij de voorstelling een lessenpakket met manieren om nadien de inhoud te verwerken.

En nu hoop ik dat er eens een echte theater recensent het stuk gaat bekijken en haar gedacht zegt.

vliegende start


Samen met de scholen is ook het lezingenseizoen weer gestart, nog steeds een flink deel van mijn activiteiten. Gisteren was er meteen een vliegende start met 3 klimaatshows in Halle, goed voor in totaal ruim 1000 leerlingen. Vandaag en morgen ben ik terug in dezelfde school  en zal ik meteen de zwaarste klus van komend werkjaar hebben afgewerkt; zeven keer dezelfde show in 50 uur tijd.  Het is wel een snelle manier om flink wat jongeren (en hun leerkrachten) te bereiken al weet je nooit wat het effect hiervan is.

Ik heb nu ongeveer 450 keer mijn verhaal gedaan en ga stilaan de frequentie wat afbouwen. Uiteindelijk heb ik ook een flinke klus aan het lokale werk hier in Gent (onder andere bij Green Track) en had ik niet ooit een voornemen geformuleerd om naar de 30-uren werkweek over te stappen? Dus zeg ik nu regelmatiger nee, en probeer ik mijn agenda na 14 oktober niet te vol te plannen. Uiteindelijk kan de kiezer er ook voor zorgen dat na 14 oktober mijn avondagenda er helemaal anders zal uitzien (en dan mag ik meteen het 30-uren idee even vergeten).

Wat lagere scholen betreft is er vanaf 16 oktober alvast een alternatief. Dan gaat het stuk ‘2019’ in première en begint het aan een tournee door Vlaanderen.  Mensen uit het Antwerpse die graag de première meemaken: iedereen is welkom op 16 oktober. De toegang is gratis maar je moet wel reserveren via info@etaproducties.be of Denise Machiels  (03/226.42.00). Ik zal er zeker zijn.

improvisatie


Het zal niemand verbazen dat ik regelmatig een flesje wijn kado krijg na afloop van een lezing of debat. Soms ook wel eens koekjes of chocolade,  en dat is dan vooral goed nieuws voor de kinderen. Maar ik apprecieer het zeker als de organisatoren op zoek gaan naar een iets origineler attentie. Zo kreeg ik enkele weken terug na de lezing voor NT2 in Antwerpen twee tickets voor een voorstelling van de Belgische Improvisatie Liga. Deze club zorgt voor wedstrijden voor improvisatietheater.

Dus gisteren ben ik gaan kijken zo’n wedstrijd in Gent. Op het podium een arena, bij het binnenkomen krijg je kaartjes om je mening te geven én een pantoffel die je naar de spelers of de scheidsrechter kan gooien. Er is een flamboyante presentator, een muzikant en een echt scorebord. Met het nodige spektakel worden dan beide ploegen aangekondigd (telkens met 4 spelers) en kan het spel beginnen. De scheidsrechter leest een opdracht voor, bijvoorbeeld: ‘gemengde improvisatie, stijl Western, thema ‘met dank aan de jagers’, 6 minuten.’ Dan beginnen de ploegen erop los te improviseren. Na elke sessie mag het publiek dat met kaartjes zijn voorkeur voor een ploeg aangeven, na twee maal 45 minuten is de winnaar bekend.

Zeker een amusante avond met hilarische momenten zoals fietsbevallingen, operette scènes op een schip en pantoffelregens na nog eens een betwistbare beslissing van de scheidsrechter. Normaal gezien mag na afloop van de wedstrijd een speciale gast nog drie spelers sterren geven. Maar door omstandigheden had Bart Cannaerts die de gast zou zijn afgezegd en hadden ze er niks beter op gevonden dan mij die rol te laten spelen. Ik heb dus maar een ecologische evaluatie gemaakt van de improvisaties en de hoofdprijs toegekend aan Jeroen, een schitterende improvisator, en omdat hij kaal is degene die ongetwijfeld het minste shampoo gebruikt. Na afloop kreeg ik dan … een fles cava. En zo heb ik aan de sessie bij NT2 dan toch een flesje overgehouden én een hele leuke avond.

overdosis


Dit weekend misschien toch een beetje een overdosis toekomstscenario’s binnengekregen. Toen ik vrijdag voor de verjaardag van Marieke op zoek ging naar een geschenkje ben ik een boekenwinkel binnengestapt. Ik wist namelijk dat er een opvolger is verschenen van ‘de grote ramp’, het boek van Patrick Lagrou waar ik vorig jaar over schreef. Maar tot mijn verrassing was las er ook een tweede deel van ‘dagboek van eenklotejaar’ van dat ik deze zomer heb gelezen. Enja, als zulke boeken in huis zijn dan wil ik ze ook meteen lezen (idem voor mijn kinderen trouwens). En naast deze twee verhalen die sterk gelinkt zijn aan het klimaatprobleem ben ik met de kinderen ook gaan kijken naar ‘Dodo groot‘ van Dimitri Leue, dat dan weer over biodiversiteit gaat.

Laat ik beginnen met de Dodo, een voorstelling waar ook Jonas Van Geel en Toon Offeciers aan meewerken (twee andere kompanen van de Tegen de lamp voorstelling). Het is een hevige voorstelling, met heel wat humor, maar ook harde scènes die de wreedheid van de mens in al zijn facetten laat zien. Het zijn vooral de machtigen (in dit geval de kapitein) die duidelijk maken dat hun eigen belang veel belangrijker is dan welke planten- of diersoort ook. Vooral het einde blijft plakken met hevige muziek, licht en dans krijg je een mooie metafoor van onze huidige tijd. Terwijl mensen op zoek zijn naar genot en verdoving zie je het skelet van de Dodo (als symbool van de natuur die we vernietigen) verschijnen.  Schitterend geacteerd, prachtige muziek en heel wat wijsheid verborgen in het stuk. Hieronder alvast een impressie.

En dan de boeken, laat ik beginnen met het tweede dagboek van Saci Loyd. Waar in het eerste deel dat zich afspeelt in 2015 er al behoorlijk wat klimaathorror te lezen valt is het in deel twee (2017) nog een pak erger. Wie vond dat mijn zomerreeks te negatief was zal hier zeker zijn neus voor optrekken. Naast stormen en overstromingen krijgen we hier een wateroorlog tussen Israël en Palestina, massale opstanden overal ter wereld, extreem rechts dat de macht grijpt in Frankrijk, miljoenen vluchtelingen uit Afrika en een terugkeer naar levensomstandigheden ten tijde van Dickens. Het boek is echter erg spannend en bevat een behoorlijk portie humor.  Adam vond het eerste boek leuker, en ik heb ook een beetje gevoel dat de schrijfster (of vooral de uitgeverij), maar snel een vervolg wou na het eerste succesboek. Afwachten of er  nog een derde deel komt. Al blijft boek een aanrader, ook voor volwassenen.

Dan is er het boek van de Vlaamse succesauteur Patrick Lagrou. Het is het meest positieve wat ik gelezen heb en toont vooral de alternatieven. Wie een beetje vertrouwd is met het transitie verhaal zal in het boek een literaire vertaling vinden van het transitiehandboek, compleet met informatie hoe je zeep kan maken of een veganistisch cake bakken. Daardoor is het soms iets te veel uitleg, maar dank zij het nevenverhaal met de slechteriken blijft er voldoende vaart in het verhaal.

Het lijkt in elk geval dat het thema alvast bij schrijvers en toneelmakers meer en meer aandacht krijgt. Nu nog de politici misschien? Want als Nette en Gabriël in de toekomst van dergelijke doemverhalen gespaard willen blijven zullen hun papa’s Wouter en Alexander toch ook iets moeten doen aan de leefbaarheid van de planeet…

jonge sla


Nog steeds zonder gsm, en stilaan begin ik het gewoon te worden. Alleen een beetje lastig voor de kinderen, het vraagt iets meer afspraken maar tot hiertoe lukt dit wel. Ik kreeg al een paar mailtjes van mensen die me per telefoon tevergeefs probeerden te bereiken. Maar die mensen kan ik dan zelf bellen via de computer (Skype). Een nieuwe gsm zal ik in elk geval niet moeten kopen, want reeds meerdere mensen hebben hun een reserve exemplaar aangeboden. Blijkbaar hebben veel mensen nog zoiets in de schuif liggen. Ik wil toch toch wachten met het aanvragen van een nieuwe Sim-kaart, tot het echt nodig is. (en wie weet komt dat moment niet)

Vandaag begin ik ook aan de uitvoering van een nieuw project. Reeds enkele maanden ben ik betrokken bij een project van het VTi (Vlaams Theater instituut) en Ecolife rond het vergroenen van de theatersector. Met de titel ‘jonge sla’ starten een reeks experimenten en projecten om de kunstensector te vergroenen. Door het verzamelen van goede voorbeelden, het maken van checklisten, het uitvoeren van audits en het opzetten van experimenten wil het projecten een reeks instrumenten ontwikkelen.

Zowel bij de productie, de techniek, de decors en kostuums, de promotie, het repeteren, het rondtoeren, de catering, de organisatie van voorstellingen en tentoonstellingen komt er steeds energie, water en materialen aan te pas. In een aantal groepen gaan we nu op zoek naar mogelijkheden om die impact te beperken. Mijn beperkte ervaring in de ecologische theaterproductie met Dimitri Leue en Jonas Van Geel (zie foto) maakt dat ik toch een beetje weet hoe het eraan toe gaat.

Dus vandaag ga ik samenzitten met een mensen van een vijftal kunstenprojecten in Mechelen om het traject op te starten.  Benieuwd wat er zal uitkomen.

Ps: van jonge sla gesproken, de eerste reeks slaplantjes die ik enkele weken terug op de vensterbank heb gezet zijn klaar om opgesmuld te worden. Goede timing.

de ronde van de Kempen


Wie de voorbije dagen deze site bezocht, zal vruchteloos gezocht hebben naar nieuwe berichtjes. Ik ben de voorbije vier dagen echter in de weer geweest met een reeks lezingen in Olen, Houthulst, Vorselaar en Oud-Turnhout. De kempen dus. Tussendoor had ik nog activiteiten in Oostende, Anwerpen, Gent en Merelbeke wat maakt dat ik de voorbije dagen met plooifiets en tandenborstel even een nomadische levensstijl heb uitgeprobeerd. Daarbij heb ik geen kans gehad om in de virtuele wereld te vertoeven.

Het doet in elk geval goed om te zien hoe op op vele plaatsen mensen op zoek zijn naar antwoorden op de grote uitdagingen die ons te wachten staan. Klimaat en olie zijn daarbij zeer belangrijk maar ook de ongelijke verdeling van rijkdom is niet houdbaar. Of de ernst van de zaak tijdig zal doordringen bij de meerderheid van de bevolking in het algemeen en de politici in het bijzonder blijft de vraag? Er zijn in elk geval heel wat acties en bewegingen actief, de volgende dagen schrijf ik er wat meer over.

Zelf ben ik ondertussen klaar voor een nieuwe uitdaging. Vandaag begint namelijk mijn leven als ‘artiest’ en vanaf volgende week trekken we het land rond met Tegen De Lamp.  Een ecologisch theaterproject helemaal in het teken van de grote uitdagingen en mogelijke antwoorden. Naar schatting een 10 000 mensen zullen één van de ruim vijftig voorstellingen meemaken. Als de toeschouwers na de voorstelling zelf ook aan de slag gaan zijn dit alweer een boel druppels op de hete plaat.