II.IV. Apple ontmoet Mona

(Lees hier de start van het verhaal. Klik hier voor het personenregister)

Naar het schijnt heb ik mijn eerste lente vooral buiten doorgebracht. Mijn ouders deden volop mee met het planten en zaaien. Tijdens de werkzaamheden lag ik meestal goed ingepakt op een dekentje onder een paraplu met zilverpapier beplakt. Blijkbaar een afdoend middel tegen eventuele nucleaire fall-out. Crisis of niet, hormonen blijven bij jongelui een belangrijke rol spelen. Joke mag vogels poetsen terwijl nieuwe economische activiteiten het licht zien.

Donderdag 2 april 2026, 427.83 ppm

De start van de lente lijkt voor extra energie te zorgen in de stad. Onder een zwak zonnetje rijden her en der groepjes fietsers met schoppen op de schouders. Het zijn de pas opgestarte patattenbrigades. Naast stukken privé-tuin mogen ze ook delen van parken omploegen. Met geigertellers wordt vooraf gekeken of het stralingsniveau ok is. Aan het Keizerspark zijn de kinderen van de nabijgelegen school ingeschakeld om de pootaardappelen in de grond te stoppen. Overal komen mensen helpen. Er zijn een pak jobs gesneuveld, en thuis zitten niksen levert weinig voldoening op. Heel wat ondernemers hebben noodgedwongen hun zaak moeten sluiten. Wie bijvoorbeeld een hondenkapsalon uitbaatte wist snel dat mensen hun schaarse centen niet aan een nieuw kapsel voor de poedel zouden geven. De zonnebankcentra en gelnagelstudio’s maakten een kruis over hun activiteiten. Boetieks met luxegoederen hielden het voor bekeken, net als de reisbureaus en gokkantoren. De ketens zoals Burger King en Starbucks die afhankelijk waren van een complexe keten just-in-time leveringen konden het niet lang uitzingen. Omdat de franchisenemers zich niet zo betrokken voelden met hun zaak grepen ze niet in toen de leegstaande zaken een na een werden gekraakt. Veel jonge mensen gebruiken de infrastructuur nu om hun eigen onderneming op te starten. Het logo en de naam worden aangepast. De Burger King op de Korenmarkt is omgedoopt tot de Free Animal King, er worden enkel nog vegan burgers geserveerd.

***

Het is fris en droog. Een warme lente zoals de voorbije jaren zit er niet in. Twaalf ontplofte kernbommen hebben meer impact dan dertig jaar klimaatconferenties. Een kleine nuclaire winter en voor het eerst deze eeuw een algemene afkoeling van de planeet. Apple en Britt zitten op een bank te kijken naar het tentenkamp aan de overkant van het Zuidpark. Apple is in Gent terecht gekomen na de interland – waar de jonge voetballer zijn allereerste – en waarschijnlijk ook allerlaatste – doelpunt voor de nationale ploeg scoorde. Hij had zomaar een trein genomen vanuit Brussel toen na de shut-down van het vliegverkeer terugkeren naar Nigeria geen optie meer was. Via FairBnB vond hij een betaalbare kamer in Gent.  Het was Bart die in overleg met Britt had beslist haar kamer ter beschikking te stellen. Britt was het grootste deel van de tijd bij Minnie, en de enkele keren dat Britt bij haar vader wou overnachten kon dat evengoed op de zetel. Britt vond Apple best wel een geschikte kerel en ze waren vrienden geworden.

Om Apple te helpen met zijn Nederlands beschrijft Britt wat ze ziet en laat Apple het herhalen. ‘In die tenten wonen de rijke klootzakken die het allemaal verbrod hebben. Dit is hun verdiende loon’. Britt wijst naar een paar mannen in slecht onderhouden maatpakken die voor hun tenten op een balletje aan het trappen zijn.  Ze zitten aan het Zuidpark waar nog een tentenkamp is van berooide beursmakelaars en shortsellers.

‘Klootzakken zijn slecht’ herhaalt Apple. ‘Ze spelen voetballen slecht ook’.

Britt grinnikte ‘Ze voetballen slecht. Zo zeg je dat. Ze hebben decennialang gedacht dat ze alles konden pakken wat in hun buurt kwam. Dat ze overal mee weg konden komen omwille van hun gevulde bankrekeningen.’

‘Mijn land veel olie, zou heel rijk moeten zijn’

‘Ja, al de rijkdom is uit je land verdwenen hé. En met de olie hebben de klootzakken de aarde nog opgewarmd ook.’

‘In mijn land wonen rijke mensen niet in tenten’ Apple wijst naar de schamele tentjes die wel elk een mini-voortuintje hebben. Een enkeling heeft er zelfs een tuinkabouter geplaatst.

‘Misschien nu wel, dat zou best kunnen’

‘Zou dat?’ vraagt Apple en wijst naar het plein voor het park. ‘Kijk, slechte fiets meisje’. Voor het oude bibliotheekgebouw staat een meisje te staren naar de ketting die van het tandwiel van haar fiets is geschoven.

‘Ziet eruit als een verwend nest uit het tentenkamp. Zie die zonnebril, toch echt niet nodig nu, en die jas’. Britt wil er niet te veel aandacht aan besteden.

Apple Simon staat recht en slentert in de richting van het meisje. ‘Ik helpen toch’.

‘Benieuwd of je ook zou helpen mocht het om de fiets van een oud vrouwtje gaan’ roept Britt, en ze stapt haar vriend achterna.

‘Fiets klootzak?’ vraagt Apple aan het meisje. ‘Ik je helpen’. Hij knielt neer en begint aan het versnellingsapparaat te wriemelen.

‘Die fiets is inderdaad een klootzak’ zegt Mona ‘Pas op, je handen worden zwart’.

‘Die zijn toch al zwart’ lacht Britt die komt aanstappen. ‘Hallo’ zegt ze tegen het meisje. ‘Ik ben Britt, en de behulpzame kerel hier is mijn vriend Apple’.

Mona zet nu toch even haar zonnebril af om het tweetal wat beter te bekijken. ‘Ik ben Mona’. Heel leuk vindt ze de twee jongelui niet, daarvoor zien ze er wat te sjofel uit. Maar mocht Facebook nog bestaan maakten ze wel kans om gefriend te worden.

***

Joke zucht diep als ze zoals elke dag om acht uur ’s morgens incheckt in het dierenasiel. Na een spraakmakend proces is ze vorig jaar veroordeeld wegens schuldig verzuim. De klimaatzaak had de eerste aanklacht al geformuleerd in 2016. Bijna tien jaar lang was Schauvlieghe erin geslaagd met procedurekwesties het proces op de lange baan te schuiven. Ook toen in ze 2019 de politiek verliet na een rampzalige termijn als minister bleef de aanklacht hangen. De klimaatzaak had zich vastgebeten en was er uiteindelijk toch in geslaagd een proces op te starten en de ex-minister te laten veroordelen voor schuldig klimaatverzuim. Het was een precedent dat jammer genoeg aan de late kant kwam, want de klimaatchaos was al volop losgebarsten. Toch bleek de veroordeling een belangrijke stok achter de deur voor de toenmalige regering om dan toch een ambitieus klimaatbeleid uit te stippelen. Na het proces kwam de kwestie van de strafmaat. Omdat het onmogelijk was de schade van het klimaatverzuim te berekenen en het niet correct zou zijn die volledig in de schoenen van Schauvlieghe te schuiven kwam de rechtbank met volgende maatregel. Joke Schauvlieghe krijg een werkstraf die precies even lang zal duren als haar ministermandaat. Ze krijgt de keuze uit drie opties: meehelpen in een biologische zorgboerderij, beheer van natuurgebieden van Natuurpunt of meewerken in een vogelasiel. Omdat Joke nogal wat tegen de kar van bio-boeren en natuurbeschermers had gereden besloot ze wijselijk om met olie besmeurde zeevogels schoon te maken. Het was een zwaar en vies werk, vooral omdat er elke dag weer nieuwe Albatrossen, Jan van Genten en Zeemeeuwen werden binnengebracht. Late slachtoffers van de finale fase van het fossiele tijdperk. Tijdens het werk met de vogels bedenkt ze dat het wel jammer is dat de regering Bourgois 1 in die tijd niet voortijdig is gevallen. Dan was haar lastige straf toch wat korter geweest.

***

Bijna elk nacht zijn er korte of langere stroomstoringen. Na het nucleaire conflict was de volkswoede zo groot dat alvast in Europa alle kerncentrales zijn stilgelegd. Overdag zorgt hernieuwbare energie vaak voor een behoorlijk opbrengst, maar omdat er onvoldoende is geïnvesteerd in de opslag van stroom gebeurt het regelmatig dat het net uitvalt. Vooral op windstille nachten.  Wie zijn hele leven al afhankelijk is van de wekkerradio, of erger nog de wekkerlamp, is eraan voor de moeite. De ouderwetste wekkers worden een veel gevraagd item op rommelmarkten. Er zijn gewoon te weinig functionerende exemplaren. Met een gsm of smartphone kan het in principe ook, maar zeker de meer recente exemplaren moeten om de 12 uur opladen, en zijn dus ook niet echt betrouwbaar. Op zo’n moment ontstaat creativiteit. Enkele jonge kerels voelen het probleem aan en beginnen een nieuwe dienst. De wekkoerier. Zij hebben wel een betrouwbare wekker en staan voor dag en dauw op om hun ronde te doen en overal mensen in de wijk wakker te bellen – of te kloppen – want elektrische bellen werken niet bij pannes. Ze blijven zolang lawaai maken tot ze hun 10 neurocent krijgen en reppen zich dan naar de volgende klant. Sommige wekkoeriers maken zoveel kabaal dat ze ook buren wakker maken, waardoor sommigen een gratis wekdienst krijgen. Ze worden sluikgewekt.