Voorbije woensdag een fijne middag gehad met de jongeren van het klimaatpeleton. Het gaat om Miguel, Aïsha, Marieke, Damian, Sevki, Elisia, Leila, Ilyas, Mamadiarra, Eyüphan, Haleika en Kemal. Ze bereiden zich voor om binnenkort naar Parijs te gaan… met de fiets.
Niet evident omdat het niet allemaal getrainde fietsers zijn en voor hen het hele thema van klimaat en ecologie niet zo vanzelfsprekend is. Tijdens wekelijke sessie’s doen ze voorbereidende tochten en doen ze kennis op. Op die manier worden ze in hun eigen gezin en vriendenkring klimaatambassadeurs.
Dit project van Victoria De Luxe zal leiden tot een documentaire. Je kan hier al wat filmpjes zien van de voorbije activiteiten. Ik geloof dat dit soort langdurige projecten meer impact hebben dan de eenmalige sessies die soms in scholen worden gegeven (en waar ik vaak wordt voor uitgenodigd). Als we echt willen jongeren (en ook niet-jongeren) op een goede manier informeren dan zal er geïnvesteerd moeten worden.
Respect voor deze bonte bende, ik hoop ze in Parijs allen te zien. (er zijn al meer dan 7600 landgenoten ingeschreven voor de climate-express, je kan er nog bij!)
Low Impact Man 
Inzien dat we zelf als overconsument mee schuldig zijn aan de steeds groter wordende wereldellende is minstens even belangrijk dan meegaan naar de klimaattop in Parijs!
Doordat we de laatste jaren onze overconsumptie exponentieel zien toenemen omdat we alsmaar meer, sneller en verder willen, worden de kansen voor kinderen op een menswaardig bestaan en leefbare toekomst steeds kleiner. Hier hebben de meeste kinderen nog voldoende water en voedsel om fysiek groot te worden; op veel plaatsen ter wereld hebben ze zelfs dat niet meer! Maar als kinderen ook hier steeds minder ruimte en kansen krijgen om veilig te spelen, te fietsen of gewoon kind te zijn, wordt hier vooral hun mentale welzijn bedreigd. Die massa auto’s, massa vliegtuigen en massa luxeartikelen zijn een héél belangrijke rechtstreekse oorzaak van de vernietiging van kinderlevens. In de zogezegde ontwikkelde landen vooral mentaal; in de zogezegde ontwikkelingslanden vooral fysiek. En waar is trouwens onze empathie gebleven? Al hebben onze kinderen het hier nu (vooral fysiek) nog goed, op veel plaatsen in de wereld is het voor een massa kinderen al een kwestie van leven of dood. Daarom blijf ik aan onze kinderen steeds herhalen waarom alleen opnieuw drastisch minder consumeren de kans op een leefbare toekomst voor al die leeftijdsgenootjes wereldwijd kan verhogen. En zonder al die luxe (vliegreizen, skireizen, een eigen auto, tablets, reuzeverjaardagsfeestjes,…) hebben onze kinderen hier nog zoveel meer dan een doorsnee kind op onze planeet… Maar spijtig genoeg blijft een massa mensen hier in de westerse landen ervan overtuigd dat die exponentieel toenemende overconsumptie (iedereen een eigen auto, elk jaar een vlieg- en skireis, steeds grotere verjaardagsfeestjes voor de kleuters, nog dagelijks een goeie portie vlees en vis, de nieuwste tablets en smartphones vanaf kinderleeftijd,…) er echt niks mee te maken heeft en dat we daar rustig mee kunnen voortdoen! Er zullen geen tovenaars in Parijs aanwezig zijn die het voor elke bewoner van onze planeet mogelijk zal maken om een eigen auto te bezitten, elke jaar een vlieg- en skireis te kunnen maken, de nieuwste smartphones te bezitten,…
LikeLike
Het is zo waar en zo ontroerend wat je hier schrijft omdat ik mijzelf daar ook in herken. Maar ik merk dat positeve actie meer opbrengt dan verontwaardiging. Vanuit de idee : denk globaal en schiet lokaal in actie kan je veel doen op een positieve manier. Via repair café’s, samentuinen, lokale actiegroepen (fairtrade, eva, autodelen, …) kan je mensen bewust maken om het allemaal anders aan te pakken. Het vergt tijd om hen erbij te betrekken. Vanuit de dagelijkse praktijk kan je echt dingen veranderen, alternatieven aanreiken. Ik ga niet naar Parijs omdat ik nu eenmaal voor een andere vorm van verzet heb gekozen en die vraagt een ander soort inzet van dag tot dag, van week tot week, enzoverder. Maar ik hoop dat door een massale opkomst in Parijs de beslissingen van de wereldleiders in een goede richting geduwd zal worden al heb ik daar niet zoveel geloof in. De echte veranderingen zullen vanonderuit moeten komen.
LikeLike