Het is niet evident het hier gewoon te hebben over het delen van spullen en auto’s, over hergebruiken en ruilen. Want sinds een week worden bijna alle gesprekken en gedachten beheerst door de vreselijke gebeurtenissen in Parijs. Bij zulke momenten is delen ook erg belangrijk. Delen van gevoelens, angsten en hoop.
Zo ben ik niet alleen geschokt over de aanslagen maar evengoed over sommige reacties. De roep om meer wapens, bombardementen, huiszoekingen, controles en andere oorlogstaal is misschien wel te begrijpen maar gaat toch voorbij aan de kern van de zaak. Natuurlijk moeten daders van dit soort barbarij hard worden aangepakt. Tegelijk moeten we bereid zijn om na te denken waarom dit soort dingen gebeuren. Steeds maar zeggen dat ons eigen ‘modernisme gebaseerd op de verlichting’ superieur is gaat voorbij aan de realiteit voor heel wat mensen in de wereld. Lees maar eens deze opinie van Peter Knoope. Hij plaats de actuele gebeurtenissen in een breder kader en maakt duidelijk dat meer geweld van onze kant alleen maar inspeelt op wat de terreur wil veroorzaken. Daarom ben ik ook eens met de opinie van David Van Reybroeck, dat we met open ogen in de val van de terroristen trappen.
Ik weet het allemaal niet zo goed, maar weiger mee te doen in het opbod van meer geweld en repressie. Wat nu gebeurt kan je niet los zien van decennia lange uitbuiting van mensen en planeet, van het veroorzaken van steeds meer ongelijkheid en het systematisch hanteren van twee maten en gewichten. Waarom mag Israël wel VN-resoluties naast zich neerleggen en werd Irak daarvoor naar het stenen tijdperk gebombardeerd? Waarom steunen we Saoedi-Arabië, die de kern van het radicale islamisme blijft steunen (zal wel toeval zijn zeker dat het een oliestaat is?)
Uiteindelijk komen we terecht bij een onduurzaam en onrechtvaardig economisch systeem waar een kleine groep mensen de vruchten van plukt. Hoeveel repressie ook wordt ingezet, het is niet mogelijk om ongestraft de planeet en het Zuiden te blijven plunderen. Dringend tijd om het roer om te gooien…
We hebben nu vooral tekenen van hoop nodig. Daarom is het zo jammer dat de klimaatmars in Parijs zijn afgelast. Maar ik ben er zeker van dat Climate-Express met een mooi plan B op de proppen komt. Ik droom alvast van een massale betoging in Brussel op 29 november, waar we met tienduizenden op straat komen voor een rechtvaardig en ambitieus klimaatakkoord, want ook dat zal nodig zijn als we echt vrede willen.
Low Impact Man 