Terwijl het gisteren even leek dat er sprake was een nationale ramp – het bancontact netwerk liet het even afweten – bijna moest het leger ingezet worden om opstanden in de kiem te smoren, gaat alles dezer dagen zijn gangetje.
De koning doet een woordje, iedereen koopt veel te veel eten en nutteloze geschenkjes – al mogen we nooit vergeten dat zo’n 20% van de bevolking gewoon het geld niet heeft om aan dit feestje mee te doen. Ook het het Music for Life spektakel is zo goed als afgelopen. Uiteraard is het mooi om zien hoe mensen en groepen zich inzetten voor een hele resem goede doelen, al begrijp ik de kritische kijk van mijn broer (in het filmpje hieronder). Want dezelfde mensen die zich ingezet hebben voor een dierenasiel zullen wellicht zonder probleem straks mishandelde eenden en varkens eten. De vele mensen die enkele (tientallen) euro’s geven voor Artsen zonder grenzen zullen wellicht een veelvoud uitgeven aan nog meer elektronica en huishoudtoestellen.
Maar cynisme helpt ons ook niet vooruit… laat ons het positief bekijken, en dan zien we toch dat mensen op zo’n moment nog allen de capaciteit hebben om zich in te leven en genereus te zijn. Daar zullen we in de toekomst nog veel nood aan hebben. Fijn kerstfeest iedereen!
Low Impact Man 
Doe bij die 20 procent maar rustig 10 procent bij.
Ik zag recent de cijfers.
Men verdeeld de groepen mooi op dat is beter in de statistieken.
LikeLike
Tja, ’t is kiezen tussen solidariteit via overheidsmiddelen (lees georganiseerde herverdeling) of ‘het goede doel’.
Aan dat laatste doe ik niet mee, al lijkt het wel een goede naam voor een muziekgroep.
Dringend terug politici nodig die onderwijzers het nut en de geschiedenis van het eerste laten uitleggen zodat het 2e kan teruggedrongen worden naar de Angelsaksigaards.
LikeLike
Johan, helaas zijn wij met zijn allen doordrongen van een neoliberale logica en ideologie, alsof het fysische wetmatigheden zijn. Er is dus een meerderheid van de bevolking die geen heil meer ziet in solidariteit, wel in het verzekeringsbeginsel, die vinden ook dat er ‘mindere mensen’ zijn, die het aan zich zelf te wijten/te danken hebben dat ze ‘mislukt’ zijn. Er is de roep om steeds minder overheid, steeds minder belastingen (want alleen dat financiert in essentie een democratische overheid), steeds meer ‘vermarkting’ (wat iets anders is dan marktwerking) , ook in sectoren die verbonden zijn met zoiets als ‘het algemeen belang’.
Zelfs in groepen zoals ‘LETS’ zijn de deelnemers doordrongen van een geldlogica die gestoeld is op de oude aannames en het ‘oude’ bankieren.
Bovendien vinden vermogende mensen dat zij zelf mogen beslissen wat ze met hun geld doen. Het budget van de Bill Gates foundation overstijgt menig staatsbudget. Dus privé personen kunnen hun ideologie, hun mensbeeld opdringen door het installeren van structuren, infrastructuur en communicatie. Niet een bevolking, niet de demos, bepaalt het uitzicht van haar eigen omgeving, maar de ‘weldoeners’ die, zonder democratische controle, menen te weten wat het volk zoal nodig heeft (en niet nodig heeft). Het is een beetje spelen voor God. Toch ben ik niet tegen fondsenwerving, want op zich kan dit ook een ‘democratiserend effect’ hebben, nl. door fondsen te werven bij (veel) burgers, krijg je toch een gemeenschap die democratisch werkt via de portemonnee. In fondsenwerving is het dus nodig om een goede mix te vinden tussen het aanspreken van de verschillende ‘stakeholders’. Want laten we wel wezen, in deze huidige context, zit het geld niet bij de overheid maar bij de (overmatig sparende) burger. Zowel de ‘middenklasse’ als de ‘rijke’ burger. En elk moeten ze aangesproken worden op hun thema’s en op hun emoties. Want ik wil dat, wat ze nu niet bijdragen via belastingen, toch betaald wordt aan maatschappelijke doelen.
Ben ik voor meer, maar ook de juiste mate van, overheid? Ja. Maar ondertussen moeten we het geld halen waar het zit: niet bij de banken, maar bij de burgers. Die sparen zich kapot met de illusie van een zekerheid, die echter vals is.
LikeLike