Vandaag hou ik het bij een verwijzing naar een artikel op de voortreffelijke site van MO*. Het gaat over de kwestie van zout, suiker en vet, drie voedingsmiddelen die doelbewust worden toegevoegd aan onze voeding om zo de verslaving en verkoop te stimuleren. Het zijn ook de drie stoffen die mee verantwoordelijk zijn voor de obesitas-epidemie en een hoop andere gezondheidsklachten.
Het verhaal van Michael Moss in MO* maakt duidelijk hoe de grote voedingsmultinationals hier mee omgaan en doelbewust hun winst boven de publieke gezondheid plaatsen. Meteen nog een pleidooi voor kleinschaliger, lokale, biologische en ggo-vrije en niet-industriële voeding.
Lees hier het eerste hoofdstuk van dit behoorlijk ontstellende boek.
Het filmpje hieronder toont de snelle opmars van overgewicht in de VS.
Low Impact Man 
Toch een bedenking. We steken de schuld op de voedingsindustrie, maar zijn velen niet gewoon te lui geworden? Niemand verplicht ons om fast-food te eten of diepvriesmaaltijden te kopen, toch? Hier komt zulke industriële rommel nooit binnen. Ongezond en gewoon slecht van smaak. Wie zelf dagelijks kookt weet beter! Er gaat niks boven een zelfgemaakte pizza. Maar het kost een beetje moeite…
LikeLike
Je gaat er weer vanuit dat mensen maar ‘sterk’ moeten zijn en als ze dat niet zijn de gevolgen daarvan aan zichzelf te danken hebben.
Natuurlijk zou het mooi zijn als iedereen mentaal en fysiek het inzicht en de kracht zouden hebben om ‘de juiste keuzes te maken’ en dus in het geval van voeding voor gezonde voeding te kiezen. De realiteit laat echter duidelijk zien dat dat niet het geval is. En hoe walgelijk is het niet dat mensen in de naam van het geld misbruik maken van de zwakheid van hun medemens?
M.a.w. het verkopen van rommel is volgens mij veel meer een keuze dan het eten van rommel en is daarmee moreel gezien veel verwerpelijker.
LikeLike
Wat de voedingsindustrie doet is inderdaad verwerpelijk, en dat kunnen we ook zeggen voor de tabaksindustrie en zelfs de auto-industrie. Maar we mogen de verantwoordelijkheid niet enkel afschuiven op de bedrijven. Het is omdat er een vraag is dat er een aanbod ontstaat.
Mensen toch enigszins lui in hun handelen. En ze gaan liever naar de therapeut na het schrokken van een diepvriesmaaltijd dan eens in de keuken te staan en daar tot rust te komen en contact te hebben met voeding en gezin. Want er is niks fijner dan je kinderen betrekken bij het proces van bijvoorbeeld eten maken.
Mensen zijn ook heel oppervlakkig geworden als het gaat over smaken. Het is pas als er extravagant veel smaak in zit, door bijvoorbeeld een overdosis aan zout en suiker dat men het gaat smaken. Bewijs is er dat mensen vandaag niet verlegen zijn om in een restaurant bij de meest onwaarschijnlijke maaltijden ketchup te vragen.
Mensen kennen gewoon de smaak niet meer van gezonde voeding. Ze zijn afgestompt. Een vers ei van onze eigen kippen is een wereld van verschil met die rommel dat ze in de winkel verkopen. Je ziet het gewoon al aan de kleur van de dooier.
En is het zoveel werk om de overschotjes in te vriezen. Wij hebben vorige week een hele week overschotjes ontdooit en opgegeten. We waren voor een week even snel klaar dan iemand die een kant-en-klare maaltijd gebruikt. We hadden het druk, maar we hebben het op die manier opgelost. En zo zit er nog een overschot voor enkele personen van paëlla in de diepvriezer, zelfgemaakte rode kool en balletjes, etc. We kunnen eigenlijk nog weken verder, maar we sparen dat voor momenten dat het wat drukker is.
Maar het is waar, ik haal veel uit mijn tuin (binnenkort de pompoenen) en ik maak dat zelf klaar, en dat vraagt een zekere kennis van tuinieren, koken, bewaren enz. Maar ik heb dat ook van nul zelf geleerd en ben verschillende jaren kookles gaan volgen. Om gezond te leven en te eten moet een mens nu eenmaal iets over hebben.
Ik weet echter niet of dat met sterk te maken heeft. Mensen liggen nu eenmaal liever voor hun tv met een papperige kant-en klare maaltijd, frisdrank en een zak chips.
ps: Ik heb ooit eens een potje A***-noedels gekregen (ik doe niet aan product-placement, vandaar de sterren die je zelf moet aanvullen). Dat was echt niet te vreten. Zelfs mijn kippen keken raar toen ik het hen gaf en eentje begon zelfs te braken! Je zult een kip niet gauw troep doen eten! Over een welgemeende reactie gesproken…
LikeLike
Feit is, en dit is een daadwerkelijk studie die geleid werd in onderzoek bij zelfs specialisten en professoren maar ook gewone mensen, zeer recent uitgevoerd door iemand die ik ken.
Dat vooral reclame en advertentie inspeelt op structuren in het onderbewuste en gevoelsmatige gebied, niet meteen denken of dus zelfs nadenken.
Het is niet omdat u denkt en dus uw woorden hoort dat u bestaat.
We worden in enorme mate iedere nanoseconde bestuurd door vooral het onderbewuste en zijn impulsen daar tot vanuit onze schaduwzijden toe.
Het is niet dat iemand dus aan de lijve gevolgen moet ondervinden om tot bewustzijn te komen dat iets schadelijk is.
Hoewel al veel mensen dus gevolgen hebben gezien en heel bewust anders gaan nadenken over dingen.
Het moet dus één front vormen in bewustzijn vanuit denken en in onderbewuste tot subbewustzijn toe.
Maar dat men dus inderdaad via veel beeld vooral in documenteren dat dit of dat goed en lekker is, is principieel gezien inspelen op mensen en hun welzijn, en het beeld innerlijk van waaruit zij de wereld bekijken en wat er zich rond hen bevind van te benutte materie.
Deze studie die gedaan werd kwam er op een vraag die iemand me eens stelde.
Waarom kunnen we als mensheid niet beslissen voor het juiste.
Dan kan men zeggen wat is juist en wat is fout.
Maar die de vraag stelde is iemand die een heel goed beeld heeft van een werkelijkheid achter alle dingen.
Al groeit hij er nog steeds in.
Wie frisdrank dus aanbied voor suiker en junkfood en in reclame zegt dat het goed en lekker en gezond is moet dus evengoed tonen dat het kan leiden tot overgewicht.
In het begin begon zelfs mogelijk voor die concerns alles gewoon heel onschuldig maar de data is er nu wel.
En velen veranderen hun houding maar er zijn er die ook gewoon ontkennen.
Voor een mens een beslissing neemt en dus een bewust standpunt ingenomen heeft die hij door vijf fasen te gaan tot ontkenning toe.
Dit effect vind een basis in een chaosstructuur.
Tegen campagne en dus de onregelmatigheden aankaarten moet.
Evengoed heeft men vrije wil, en als men daar een ander niet in schaad als persoon, mag men Evengoed suiker eten, snoepen of een big mack eens doen smaken.
Men mag een ander voor zijn fase van bewustheid daarin niet aanspreken of er over oordelen.
Maar dit betreft dus een persoon en geen bedrijf.
En zelfs dan is het ingewikkeld.
Het is vooral hoe gaan we om met wat er is en tot waar ligt de aanvaardbare grens van gebruik van goederen.
Principe gezien is het eenvoudig.
Als ik morgen de lotto win, koop ik me meteen een huis.
Al heb ik de neiging om eventueel dan meer de richting gemeenschapstructuur van verenigde vrienden op te gaan en zelfs bepaald zelfvoorzienend.
Maar evengoed kan veel geld hebben me doen zeggen stik en ik ga dik profiteren.
Ik heb die fase al eens meegemaakt, het schenkt geen geluk innerlijk.
Geluk innerlijk is iets heel belangrijk maar heel speciaal.
Wanneer is men gelukkig?
Ik kende eens een liefde zoals men er bijna nooit geen ziet voor een vrouw, een dag daarna werd het weg gevaagd door een stom ongeluk.
Geen dag gaat voorbij dat ik niet aan haar denk.
En toch houd dat niet tegen dat ik me ergens gelukkig voel of dus geloof dat er geluk niet zou bestaan.
Vooral reclame speelt in op als men dit koopt voelt men zich veilig en is men gelukkig en is men vooral mee één van hen die dit hebben.
En dit beeld zit dik fout.
Schrijf eens op waarin u zich gelukkig en ongelukkig voelt.
Zie de overeenkomsten maar eens en richt u dan eens op echt iets willen hebben of bezitten.
Als u het niet kan bekomen in redelijke tijd blijft dit in het onderbewuste en kan via ongelooflijk veel psychische netwerken u beheersen, in vorm veranderen en u zelfs leiden naar iets anders te kopen.
Moeten mensen dus sterk zijn.
Wat is sterk zijn.
Tegen verleiding staan en neen zeggen.
Kiezen voor de guldenmiddenweg.
Dit is alles zeer ingewikkeld.
Feit is we voeden ons zelf op en ook onze kinderen, we kunnen dus zien welke juiste inhoud onze waarheden hebben van wat wel en niet.
Al kan ik deze niet voor iemand bepalen.
Opgeven wat er bestaat aan dingen en techniek zeg ik neen tegen.
Maar dat het anders kan ja.
Ik zoek er de weg in.
En kan alleen hopen dat er steeds meer komen die een weg vinden die een gemeenschappelijk punt heeft en die als groep naar voren komt.
Volgens mij is Steven V een heel sterk man met heel diepe gevoelens en goede ideologie.
Maar word soms zelfs hij al eens geconfronteerd met alleen te staan.
Al zijn dat de diepste momenten waarin de ziel of muze antwoorden kan geven.
Één van de dingen waaruit men beslissingen neemt is het eigen en enige innerlijke.
Dus zichzelf eveneens in zijn kleur kennen.
En dan zien of men gelijken vind.
En dan is mysterie omtrent goed en fout al veel kleiner.
Even on a long way to go there are in the path bends and shortcuts.
The important thing is that you see yourself on the way in others and you can walk the path together.
LikeLike