Woensdag heb ik op de commissie Facility Management voorgesteld om als stad Gent te gaan voor het statuut van tonijnvrije stad. De problematiek van de overbevissing van deze soort is ondertussen voldoende bekend, en aangezien een internationaal akkoord hierover niet haalbaar lijkt is het belangrijk dat burgers, organisaties en lokale overheden hun verantwoordelijkheid opnemen.
In haar antwoord vermelde de bevoegde schepen Martine De Regge dat er nu in raamcontracten voor broodjes en catering al een aantal criteria zijn opgenomen, en dat er ook rekening gehouden wordt met de gegevens van de viswijzer. Op zich is dit uiteraard niet slecht, maar biedt dit nog de mogelijkheid om bepaalde soorten tonijn op het menu te zetten. Daarom gaf de schepen aan dat vanaf nu expliciet vermeld zal worden aan de leveranciers dat tonijn wordt geweerd.
Om echt ‘tonijnvrij’ te worden als stad zal deze lijn nog moeten doortrekken naar diverse feestelijkheden en personeelsrestaurants, dus heb ik voorgesteld om daar via een collegebesluit iets aan te doen. Ik weet dat het college nu volop bezig is met de besprekingen over de nodige besparingen, maar tussendoor een beetje aandacht voor ons globaal ecosysteem en de toekomstige generaties kan natuurlijk geen kwaad. Dus hoop ik dat binnenkort de volgende stappen worden gezet en Gent als eerste Vlaamse stad zich officieel ‘tunafree’ kan noemen. Om er beetje druk op te zetten; niet treuzelen of Antwerpen kan nog de eerste worden. (wat mij persoonlijk niet veel kan schelen, want hoe meer steden en gemeentes de keuze maken hoe beter)
Low Impact Man 
“De problematiek van de overbevissing van deze soort is ondertussen voldoende bekend […]”
Welke soort? Tonijn (Thunnus) is een geslacht vissen. Het zijn vooral de (noordelijke en zuidelijke) blauwvin- en geelvintonijn die zwaar bedreigd zijn.
LikeLike
Goed bezig Steven!
LikeLike
Nu nog bedrijfsrestaurants zover krijgen dat ze mensen een andere keuze geven dan tonijn, koe of kip op hun broodjes of in hun salades. Vegetarisch zou, minstens voor broodjes en salades, de standaard moeten zijn, met een beperkt ander aanbod. Geef de klanten de kans om met iets anders kennis te maken!
Voor twijfelaars: nee, ik ben geen vegetariër. Maar ik ben wel een jonge mama die bezorgd is voor de toekomst van haar kinderen. Ik zou graag zien dat een groener leven minder strijd vraagt. Ik bezoek ons bedrijfsrestaurant niet meer, omdat zelfs op donderdag veggiedag (dat ze beweren toe te passen) de keuzes alles behalve vegetarisch zijn en zeker onvoldoende stimulans om iets anders te proberen.
Ik ga in elk geval in mijn bedrijf voorstellen om ook te proberen het label ‘tonijnvrij’ te behalen. Bedankt voor het idee!
LikeLike
Tonijn is een verzamelnaam voor een aantal soorten.
De soorten tonijn die gebruikt worden in pakweg tonijnsalade of blikjes zijn niet bedreigd noch overbevist, zie bvb. wikipedia en de daar vermelde bronnen: http://en.wikipedia.org/wiki/Skipjack_tuna
“Skipjack is the most fecund of the main commercial tunas, and its population is considered sustainable against its current consumption.”
Industrieel vissen is sowieso bedenkelijk, los van de soort, maar doen alsof hiermee iets verholpen wordt aan de bedreigde diersoort is erg bedrieglijk.
Ik vraag mij dan af of je echt niet meer op de hoogte bent of gewoon probeert te ‘scoren’ in de krant.
LikeLike
Mijn doel is vooral het stedelijk beleid beïnvloeden. Nu wat tonijn in blik betreft lees ik vandaag in de Morgen:
Interview – Nancy Fockedey over verbod op eten bedreigde vissoort
Na de Universiteit Antwerpen, het restaurant van de Ancienne Belgique en de bedrijfskantine van Nike kiezen nu ook de Gentse stadsdiensten voor een tonijnverbod. Dat is het gevolg van de ‘Proud to be tunafree’-campagne van Seafirst, een non-profitorganisatie in België en Nederland die opkomt voor de bescherming van de oceanen en hun fauna en flora. Met zoveel initiatieven lijkt er stilaan een ware antitonijnhype in de maak. Hoe schuldig moeten we ons eigenlijk voelen na dat heerlijke brokje sashimi of dat smeu?ge broodje tonijnsla, en hebben dat soort acties wel zin? We vroegen het aan zeebiologe Nancy Fockedey van het VLIZ, het Vlaams Instituut voor de Zee. Hoe erg is het gesteld met tonijn? Vijf van de zeven soorten zouden met uitsterven bedreigd zijn. Fockedey: “Van de meest gegeerde grote tonijnsoorten zoals de blauwvintonijn, de geelvintonijn en de witte tonijn, is de blauwvintonijn acuut met uitsterven bedreigd. Die is omwille van zijn rode, doorbloede vlees het meest gewild en het meest illegaal bevist. “De witte en gele zitten ook in de gevarenzone. De kleinere, sneller groeiende en goedkopere gestreepte tonijn heeft het minder moeilijk.” Sushi- of bliktonijn? Bij welke moet ik me het minst schuldig voelen? “De grote boosdoener in België is tonijn in blik – goed voor 86 procent van onze jaarlijkse tonijnimport. De rest dient voor sushi en bakgerechten. De meeste bliktonijn bevat de kleinere, goedkope soorten, maar sommige merken als Imperial gebruiken ook geelvintonijn.” Heeft het zin als bijvoorbeeld Stad Gent tonijn verbiedt? “Als de wereldwijde consumptie stijgt, en dat is zo – in Belgi? alleen al verdubbelt de consumptie elke tien jaar – voorzien wetenschappers dat zelfs de snel groeiende tonijn een punt zal bereiken waar de populatie in moeilijkheden komt. Het bannen van tonijn als bewustmakingscampagne is op dat vlak dus zeker waardevol”.
SARA ENGELEN
LikeLike
Tonijn eten op zichzelf als voedsel voor consumptie, kan.
MAAR, feit is dat de enorme winsten zijn mee gemoeid bij vangst en verkoop, en men zolang er dus geen internationale wet over heerst men op blijft doen.
Men kan deze vissoort niet zo makkelijk opkweken in kunstmatige plaatsen zoals men bvb in Schotland met zalm doet.
Vegetariër ja als dit in iemand zijn vrije wil zit, zeer zeker, echter opletten mensen er zijn veel volkeren op deze wereld die omwillen van pure levensbehoefte op visvangst bestaan.
En die geen optie hebben dan visvangst.
En waar wetenschappelijk bewezen is dat ze dus steeds minder vangen door overbevissing.
Maar tonijn is inderdaad een slacht geworden voor big money.
Eveneens klaag ik de jacht op dolfijn aan naast walvis door het zo mooie prachtige economische sterke Japan.
Walvisvangst verdekt zogezegd voor wetenschappelijk onderzoek.
Ik heb met eigen ogen gezien hoe ze dolfijnen slachten, ze snijden deze uitzonderlijk mooie dieren de keel over en laten ze doodbloeden, de strijd van de dieren en de angst is enorm.
Niet in fabrieken maar gewoon op het droge, de dolfijn word dus gevangen in een net en kan blijven leven zolang hij niet uitdroogt, hij is immers niet afhankelijk van kieuwen.
Het bloed stroom netjes reglementair de riool in.
Wie zegt het kan niet moet er maar eens op Googelen.
Zelfs op Youtube staat het.
Zeggen tonijn vrij is inderdaad een goede stap, maybe slechts één kleintje, maar een stap.
Want in veel andere delen van de wereld gaat men gewoon verder met het eten ervan tot hij dus uitgestorven is.
Maar men heeft al een oplossing hoor men heeft een nieuwe eetbare soort vissen aangetroffen in warme waters die geloof het of niet groot, vet, en eetbaar is.
Principieel gezien zouden grote bedrijven heel makkelijk kunnen investeren in kweek zoals in verscheidene landen gedaan word door concerns.
Het kost zelfs niet veel, maar het is en blijft goedkoper gewoon commercieel visvangst te blijven plegen.
Oké laten we open dat het kan, maar we hebben techniek om de populatie van veel vissen dus ook zelf te gaan doen evengoed commercieel en dan kunstmatig, al blijven zelfs die visvijvers in open zee.
Ik lust tonijn maar tegenwoordig komt hij me terug de strot uit, door wat ik zag hoe er mee word omgegaan en mee word gehandeld.
LikeLike
Zij die geloven dat het kweken van vissen of het overstappen op het vissen van andere vissoorten een echte langetermijnoplossing biedt voor de grootschalige visconsumptie raad ik aan zich eens te verdiepen in de problematiek van viskweek en de gevolgen daarvan op gebied van ecologie, dierenwelzijn en gezondheid.
LikeLike
Van hetgene wat u geschreven heeft als reactie staat niets conform in vergelijking op wat ik geschreven heb.
Dat wat ik aanhaalde is in een studie en overgang van evolutie.
Een mogelijkheid.
Uw antwoord is dus in interpretatie veroordelend.
Gelieve dus een gemotiveerd plan of zelfs optie naar voren te brengen voor eventueel een verdere verdieping in studie die kan leiden tot oplossingen voor bestaande problemen aangaande viskweek, voedsel en ook energie, en die een pasklaar antwoord heeft tegen grote bedrijven die commercieel alles uitputten.
En gelieve tussen de regels eens door te lezen wat ik behoud in mezelf aangaande dierenrechten.
Voor de verdere communicatie spreek ik me niet meer uit hierin en stel dat wat u naar voren brengt me echt niet uit evenwicht van rust brengt.
Ik zal zien of de kleur van uw opvatting dus doorheen de filters komen van mijn hardheid, al behoud ik begrip voor u als mens en persoon.
LikeLike
Patrick
Er is wel degelijk een mogelijk plan om het eten van vis, vanuit een westers consumptiepatroon, volledig te verlaten. Net zoals dat kan voor vlees; In de basis komt dat neer op de geschiedenis van roken en de sociale acceptatie en dan de sociale veroordeling ervan. Gedragsverandering is een complexe uitdaging, waar ik al decennia mee bezig ben (ook professioneel).
Elkeen die vlees of vis eet, zal dat rationaliseren, en dat is prima, want het is een diep menselijk mechanisme, ik ben ervan overtuigd dat ik dat voor vele aspecten van het leven zelf ook doe.
Maar ik sta ook steeds open voor ‘nieuwe waarheden’ die mijn geloof systemen en aannames onderuit halen. En net door regelmatige gedragsverandering blijft ik trouw aan mijn ‘werkelijke’ zelf, aan het mensbeeld, het maatschappijbeeld en het filosofisch en ethisch profiel dat ik heb.
En dat maakt het zeer boeiend, maar vermoeiend …
LikeLike
Zoals men uit mijn woorden kan opmaken van voorheen, voor wat mij betreft mag men vis volledig bannen.
Maar houd men rekening dat alles in een overgang zit, een evolutie en dat een wet van verbod evengoed dus menselijke reactie zal ontketenen er tegen.
Tussen alle groepen onderling voor en tegenstanders hoe goed bedoeld ook.
The Art of War leert dat me niet moet strijden om iets te bekomen en dat strijd de laatste optie is die alles onderuit haalt.
Het verlaten van eten van vis of vlees op persoonlijke beslissing vind ik eigen keuze, al voeg ik toe ook ik ga die weg op.
Inderdaad is grote viskweek op termijn geen oplossing.
Er zullen andere problemen opduiken zoals ziekte in de vis.
En men zal steeds de zee blijven commercieel bevissen.
Maar het is een overgang van het ene systeem naar hopelijk een beter dus.
Doch visvangst zal niet meteen één a twee verdwijnen ook niet op grote schaal.
Er zijn oplossingen en de tendens wijst dat veel kleine bedrijfjes veel meer uitkomst bieden de handen in elkaar geslagen dan grote, maar het is nog te klein de infrastructuur nog te kleinschalig, en zelfs wetten boven op wet erop.
En zoals men kan opmaken uit mijn woorden men vond al een oplossing in de Amazone is een nieuwe grote vissoort ontdekt.
Beter poten afhouden zeg ik, of laten voor de plaatselijke bevolking die erop vist.
Want vele mensen in arme landen zijn voor dagdagelijks voedsel op visvangst aangewezen en het is reeds goed gekend dat grote bedrijven dus zoveel vangen dat er voor hen niets veel meer rest.
Honger is een onrecht eender waar, gebrek aan schoon water is een onrecht eender waar.
Het begint gewoon voor één ieder ook voor grote bedrijven van tot waar is de grens van realiteit dit systeem levend te houden of bestaande, en wat is de overgang en de gevolgen daaruit.
Zodat men in natuurlijke beweging en beslissing tot ballans komt.
Maar zolang het bestaat dat men gaat tonen en roepen van dit is slecht en dat is goed en het niet in rust gaat doen vanuit de gevoelsmatigheid, kan gebeuren dat de winden van verandering en opvaging gewoon eigen wezen en dat mee van anderen gebonden aan uw persoon onderuit kunnen gehaald worden.
Zeer zeker dient er een bewustzijn verruiming te bestaan.
Nieuwe waarheden bestaan volgens mij niet.
Niemand heeft waarheid in pacht zolang er in eigen wezen twist heerst en kleur beslissing kan bepalen.
Werkelijke zelf is iets heel mooi, en zeker als men erop zoekt gaat en tijdig neen kan zeggen tegen wat denken in eigen wezen maar vooropstelt.
Boeiend is iets anders.
Het geheel toont dat eigenlijk niemand de ander kan vertellen wat te doen of te gaan doen.
Omdat de ander anders is in zijn innerlijke beleving.
En zelfs gelijken die men op zijn pad tegen komt zijn innerlijk niet gelijk.
Maar men bekijkt ze wel vanuit zelfrespect in respect.
Ik ben eens iemand tegen gekomen op wie ik vermeende verliefd te zijn op waar ze voor stond.
Hoewel in waarheid een heel goede vrouw .
Was in door te weinig inzicht in mezelf eigenlijk verliefd op de schaduwzijde die ze naast haar menselijkheid toonde.
En zo is het ook dikwijls voor veel andere dingen in communicatie en werking tussen andere mensen en het geheel dat ze rond zich geschapen hebben het sociaal maatschappelijke.
Ik geef toe zoals eens een goede vriend zegde het is voor u makkelijker ziel te zijn en in omgekeerde beweging naar de aarde te komen dan mens te worden.
We reïncarneren dagdagelijks na de slaap in ons leven en dromen dan door het onderbewuste nog steeds, incarneren en bewust worden is iets anders.
Van daaruit en die kennis kunnen we anderen beter begrijpen.
Zelfs Boeddha zegde dit, alles kan maar met mate en niet tegen wetten van het leven in.
Het bestaan op aarde volgt regels, en eigenlijk ik zeg zelfs niet echt bewust zijn mensen zich buiten die regels waarin leven verloopt gaan bewegen, en hebben ze er een nest van gemaakt.
Zelfs ik heb er aan meegedaan.
Techniek kunnen we niet bannen, het consumptiebeeld ook niet want eten moeten we maar het kan en moet een andere weg gaan opgaan.
Men ligt te roepen als we niets veranderen zijn onze kinderen er de dupe van.
Als er niets echt gaat veranderen zijn wij er evengoed de dupe van en onze kinderen nu ook.
Het beeld van zoals alles nu verloopt is haalbaar maar niet houdbaar.
In diep respect echter voor u.
Patrick.
LikeLike