Ik mocht het voorwoord schrijven voor het nieuwste Lets-Gent magazine. Trouwens een magazine dat de moeite is om eens door te nemen.
Het is ondertussen zo’n 18 jaar geleden dat ik voor het eerst lid ben geworden van lets Gent. De groep was klein, een veertigtal leden, we hadden nog boekjes met vraag en aanbod en als je ging letsen bij iemand vulde je samen een papiertje in, dat dan door iemand anders werd verwerkt in de Lets-boekhouding. Het is bijna ondenkbaar dat zo’n systeem gewoon al functioneerde, maar binnen de kleine groep werden toch heel wat diensten uitgewisseld.
Toen ik na omzwervingen in een woongemeenschap in Wallonië tien jaar later terugkeerde naar Gent ben ik opnieuw lid geworden. Er waren hoop en al 50 leden, maar er was nu wel een website en de administratieve rompslomp was verdwenen. Als ik iets later in 2008 start met mijn Low Impact experiment blijkt al snel dat Letsen een goede manier is om mijn ecologische voetafdruk te verkleinen. Ik gebruik de kennis en ervaring van anderen om mijn vloer te isoleren of nieuwe isolerende gordijnen te stikken. Zelf verdien ik vooral stropkes door het organiseren van huisconcertjes en het uitlenen van bijvoorbeeld mijn beamer.
Lets-Gent was een decennium lang een rustig kabbelend beekje en is de voorbije 5 jaar plots een flinke stroom geworden. Dit heeft niet enkel te maken met het grotere gemak van de digitale aanpak en valt ook niet enkel te verklaren door de crisis. Volgens mij is het succes van Lets een duidelijk symptoom van een belangrijke onderstroom in de samenleving. Meer en meer mensen geloven niet meer in het grote verhaal van steeds meer groei en vooruitgang. Steeds meer mensen zien in dat 50 jaar streven naar meer ons niet echt gelukkiger heeft gemaakt. Steeds meer mensen voelen zich niet meer thuis in het hyperconsumptie model.
En dus zie je een sterke stijging van het aantal mensen dat zelf voedsel gaan kweken, bewust kiest om minder te werken of zelf spullen gaat herstellen en delen. Het voordeel van Lets is dat dit model ondertussen goed op punt staat, zowel sociale als ecologische voordelen heeft, en tegelijk kan zorgen voor wat financiële besparing. Al geloof ik niet dat dit laatste voor veel mensen een belangrijke reden is om te gaan letsen.
In mijn lezingen gebruik ik graag het Lets model als voorbeeld van een manier waarop mensen zichzelf organiseren en meer ecologische gaan leven. Vaak komt dan de reactie: ‘dat deden mensen vroeger ook, elkaar helpen en dingen uitlenen’. Inderdaad, net zoals vroeger mensen elkaar ook begroeten op straat, net zoals mensen vroeger nooit eten zouden weggooien en net zoals mensen vroeger een weekendje Blankenberg een prima vakantie vonden.
Dit is geen pleidooi voor een terugkeer naar vroeger, al blijkt uit veel onderzoek dat we nooit gelukkiger waren dan in jaren zestig, ondanks de immense materiële groei sindsdien. En aangezien de huidige manier van leven niet vol te houden is kunnen zullen kleinschalige, lokale initiatieven meer aan belang winnen. Complementaire of lokale munten kunnen een belangrijke rol spelen in het versterken van de gemeenschap en het verkleinen van onze ecologische voetafdruk.
Wie het vijfhonderste lid van Lets Gent wil worden kan hier alle info vinden.
Low Impact Man 
Amai 500 letsleden in Gent, daarvan kunnen wij met onze kleine Letsdorpsgroep alleen van dromen:-) keep up the good work!
LikeLike
Lies, dat staat natuurlijk tot de gehele doelgroep die bereikt zou kunnen worden, en die in Gent een pak groter dan elders, mogen we van uitgaan…
LikeLike
Voor wie nog eens legaal een stukje van de jaren zestig wil bekijken.
Wel van Nederland maar het reflecteert ook het leven hier.
Of we gelukkiger waren wel ik weet niet, ik was te jong en idioot toen, nu ben ik oud en ben even gek gebleven, alleen wat meer rustiger.
De mensen waren even slim als nu, maar alles kwam uit een ander tijdperk, was in volle ontwikkeling, en er heerste enorme hoop voor de toekomst.
Evengoed was het de expansie van heel veel diverse zaken waarin men pionierde.
Er waren natuurlijk veel minder mensen op de wereld.
Maar of dat een welvaart weergeeft vind ik dom te beantwoorden.
Wij kennen eigenlijk maar evenveel als de mensen toen, al is er nu meer informatie, in vergelijking meer ontwikkeling en techniek.
Prijzen waren evengoed hoog en lonen evengoed laag.
Er was wel een heel sterke band met de buur, de vriend, er was de slager op de fiets de bakker de kleinhandel dus in bepaalde wijze gemoedelijker.
Ik keek de ogen uit naar de mens op de maan, maar het lukte niet astronaut te worden, dus ging ik maar studeren voor wielewaal.
Ik heb geprobeerd een Lets groep op te richten in zowel Antwerpen als in Boom.
Het is niet makkelijk.
Maar het heeft belang en nut.
En ik vermeen dat het in de toekomst wel terug meer op de voorgrond komt.
Eender wat er is vandaag aan problematiek en al.
Ik zie veel mooie en goede bewegingen.
Dus behoud ik hoop.
De levensduur van de mensheid is nog niet verlopen.
Momenteel ben ik bezig in Fusietechnologie.
Eender maar supervisie hoor.
Maar ook op tal van veel anderen vlakken zijn er goede zaken naar voren aan het komen.
Veel mensen zien dat het anders kan.
Eens terug blikken op vroeger dus kan geen kwaad.
LikeLike