de Titanic is niet te redden

Cyprus is gered, zo begon het nieuws vandaag. Tja, ik vermoed dat veel Cyprioten toch met een heel ander gevoel zullen wakker worden. De ‘oplossing’ houdt in dat het land zwaar zal moeten besparen, dat het vertrouwen van de burgers in de banken helemaal is verdwenen en dat er een nieuwe privatiseringsgolf wordt opgestart. Voor jonge mensen is – net als in Spanje, Griekenland, Italië en Portugal – bitter weinig reden voor vreugde om deze redding. Net zoals hier trouwens de jongeren het grootste slachtoffer zijn van een crisis die we nu pas beginnen te voelen. Volgens econoom Ivan Van de Cloot zullen we hier nog minstens 7 jaar crisis kennen.

Het blijft dan ook wat zielig te lezen hoe onze politici ons maar blijven zeggen dat ze goed bezig zijn, dat ze de problemen onder controle hebben, dat er licht is aan het einde van de tunnel. Op Europees vlak is het nu afwachten tot de volgende crisis, die dan wellicht net als deze en de vorige met veel moeite net op het nippertje zal worden opgelost. Tot er eens eentje komt die we niet opgelost krijgen. Dit is geen doemdenken, maar gewoon het inherente gevolg van het financieel model dat we nu hebben. Wie dit grondig wil bestuderen raad ik van harte het boek aan ‘geld en duurzaamheid’ van Bernard Lietaer.

En dan heb het nog enkel over de financiële crisis in Europa, wie een globale blik wil over de evoluties op wereldvlak kan ik ‘2052’ aanraden van Jorgen Randers. Het is een van de co-auteurs van ‘limits to growth’ van de Club van Rome, en hij vroeg zich af wat we kunnen verwachten de volgende 40 jaar. Een verslag van zijn lezing kan je bekijken op de site van De Wereld Morgen, of je kan hier een samenvatting van zijn standpunten bekijken. (van minuut 4 tot minuut 25)

Maar beste lezer, hoe meer slechte vooruitzichten, hoe meer initiatieven van onderuit opduiken die toch het verschil maken. Ik ben dan ook erg blij dat nauwelijks een dag na de lancering bijna 2 500 mensen zich hebben opgegeven als coöperant voor de nieuwe bank NewB. Ik hoop dat er snel 10 000 zullen zijn (en meer), en we zo tonen dat we niet meer wachten op politici en bankiers om het systeem te veranderen, maar dat we zelf nieuwe systemen ontwerpen en opstarten. Dat de Titanic ten onder zal gaan is al langer duidelijk, en het is goed om te zien dat meer en meer mensen hun energie gebruiken om reddingsboten te bouwen.