Een heel interessant filmpje waarin Renata Salecl het heeft over de problematiek van het toenemende aantal keuzes dat we de hele tijd moeten maken. Ze legt uit hoe het kapitalisme de zogenaamde ‘keuzevrijheid’ als hoeksteen heeft, en daardoor zorgt voor een steeds grotere ontevredenheid en gebrek aan sociale actie. Wat de dame vertelt (in het Engels) is heel boeiend ( sommige passages kan je best 2 keer beluisteren) en sluit naadloos aan bij de analyse van Paul Verhaeghen waarover ik hier ook al gesproken heb.
Het toeval (voor zover het bestaat) wil dat ik op dit moment ook een boek aan het lezen met als titel ‘Moe van het kiezen’ van Marc Desmet en Ria Grommen. Het boek stelt te vraag wat een depressie nu eigenlijk is, en waarom steeds meer mensen zoiets in hun leven maken. En ook hier een vergelijkbare analyse. Het steeds toenemend aantal keuzes op alle mogelijke domeinen maakt het mensen steeds moeilijker. Je hebt angst dat je de verkeerde keuze hebt gemaakt, dat je niet voldoet aan de ‘normen’, en je moet bijna de hele tijd keuzes maken.
Typerend is bijvoorbeeld hoe in het boek beschreven wordt hoe bijvoorbeeld kinderen dit soort denken van jongs af aan meekrijgen. Als de Sint in aantocht is dan krijgen de kinderen een reeks reclamefolders waaruit ze kunnen ‘kiezen’. Deze suggesties staan meestal ver af van wat een kind in zijn dromen zou willen, waardoor het vooral voor verwarring en vervreemding zorgt. De diepe wensen worden overspoeld door een overaanbod. En zo vervreemden we vaak van wat we echt willen door het gigantische keuze aanbod. Ook het vullen van elk moment met ontspanning, reclame, informatie of activiteit zorgt uiteindelijk vooral voor een grote leegte.
Dus alweer een stevig pleidooi om het te doen met minder, om te kiezen voor vertragen, om te kiezen voor tijd zonder uurwerk. En opnieuw is duidelijk dat kiezen voor minder niet perse verliezen is, maar vooral een stapje naar beter.
Low Impact Man 
Heel herkenbaar!
Mijn artikel “Eco-overload” gaat ook daarover: http://wordpress.bespaarenergie.com/eco-overload
LikeLike
Geluk = Succes / Verlangen.
Als het verlangen groot is (iemand die dezelfde auto als de gebuur wil hebben, of afgunstig is op een computer, of veel verre reizen wil maken, …) en weinig succes (gewone doorsnee job en niet genoeg geld), gaat een kleine coëfficiënt van geluk hebben.
Iemand die daarentegen veel bereikt, maar eigenlijk niet veel geeft om materiële dingen, zal super gelukkig zijn.
En wat blijkt? Reclame geeft ons een aangesmeerd VERLANGEN, maar er wordt geen succes bij geleverd. Ik heb nog maar zelden een product gehad dat voor succes zorgde, maar altijd meer verlangen… Een snellere computer, een nieuw model van auto, een groter huis, het zijn allemaal dingen waar de meeste mensen met open ogen in tuimelen!
En die nieuwe modellen van auto’s? Indentiek dezelfde als de vorige, maar met een facelift, zodat anderen kunnen onderscheiden of jij met iets nieuw rondrijdt of niet. En dat geeft dan schuldgevoel bij de eigenaar van de auto en opnieuw het verlangen voor een nieuwer model, ookal weet die persoon goed genoeg dat hij er daardoor niet op vooruit zal gaan.
LikeLike
ik heb juist het boekje simplifylife gelezen uit 2006 en daarover geblogd.
Ik ben van mening dat het wel uit is met de keuzevrijheid.
In deze tijden van recessie en crisis is er een enorme ommekeer gaande. Het is gedaan met het luxeprobleem van wat moet ik kiezen. De tijden halen zichzelf weer in.
LikeLike
Over dat laatste ben ik het niet zo eens. Het zou mooi zijn moesten we een andere maatschappij hebben (alhoewel, elk model kent haar problemen). Maar ik zie toch nog meer dan voldoende keuze in alle mogelijke producten.
Ik nodig iedereen eens uit om een wandelingetje te maken doorheen bvb Mediamarkt! We worden met zoveel producten om onze oren geslagen, dat we zelfs niet beseffen dat we erin slapen en er ons mee wassen! Of zijn er hier mensen die hun eigen bedlinnen maken en zelf zeep maken? Zeepkruid blijkt voor dat laatste trouwens een prima oplossing, maar als ik dat allemaal zelf moet doen, dan moet ik niet meer gaan werken. Maar misschien streven we daarnaar?
En als ik, als leerkracht, zonder werk zit, kunnen de kinderen direct terug mee werken op het veld? De goede ouwe tijd… Van kinderarbeid, kindersterfte, 1 soort zeep, 1 soort bloem (als er nog bloem is), …
Waarmee ik maar wil zeggen dat we moeten opletten dat we niet beginnen te radicaliseren! Nu is de keuze te uitgebreid en zitten we in het radicale model van consumeren. Maar ik wil toch nog wel een minimale keuze behouden, want zonder keuze heb je meestal een belabberde kwaliteit, en dan ben je nog verder af van het streefdoel. Vraag dat trouwens maar eens aan de voormalige-Oost-Duitsers met hun Trabant!
En wat keuze betreft, je hebt te keuze om niet te moeten kiezen!
LikeLike
Van dit soort redeneringen gaan mijn weinige haren die ik nog heb recht staan. Dit is je puurste volksverlakking, absurd, ongezond enz…
Dit is enkel iets zeggen om iets te zeggen en daardoor de hele interessante prof te spelen. Het vingertje die alles weet, sorry, ik ben boos
Jan
LikeLike
Ik tracht veel te doen om de wereld beter te maken, maar er iets waar ik een grondige hekel aan heb, en dat is groen fundamentalisme.
En waarom is dat groen fundamentalisme gevaarlijk? Omdat hierdoor elke serieuze poging om mensen te beïnvloeden in rook opgaat, en elke ecologist in hetzelfde hoekje wordt geduwd.
Dit blijft trouwens mijn grootste obstakel, mensen die hun buik vol hebben van “groenen” en diezelfde groenen die de klok enkele eeuwen achteruit willen zetten.
En daarom nogmaals een oproep om te stoppen mensen altiijd op voorhand te veroordelen. Want het belerende vingertje is iets dat de groenen vooral wordt verweten! En misschien terecht…
Dus voor mij geen hooikist, maar een aardgasvuur, een koelkast, maar trippel A, een diepvriezer, maar tripple A, … . En ga je daar niet mee akkoord, dan leef je maar zoals enkele eeuwen geleden. Begin maar te leren pekelen, te steriliseren, …
Maar ik weiger een verhaal te vertellen aan de mensen dat we er het botte mes moeten in zetten. De excessen moeten ert, da’s waar, maar dat wil nit zeggen dat we alles moeten afzweren.
LikeLike
als we nu eens de belasting op arbeid vervangen door belasting op reklame ?
LikeLike
Nog even aanvullen dat ik het initiatief van Steven zeer bewonderenswaardig vind! En het is goed dat er mensen zijn die laten zien dat we heel wat kunnen veranderen.
Maar geloof me gerust dat de grote massa NOOIT in dat verhaal gaat mee instappen! Als je gaat raken aan het comfort van de mensen, zoals koelkasten wegnemen, koken op oude wijze gaat introduceren, etc, dan heb je de mensen niet mee. En volgens mij hoeft dat ook niet. We kunnen best met minder hetzelfde comfort behouden, door met betere technieken te werken.
Maar ik geloof niet in een verhaal van terug naar het verleden gaan, want dan ga je er automatisch alle ellende van het verleden ook moeten bijnemen. En wil je weten wat de toekomst brengt, kijk dan naar het verleden tijdens dezelfde situaties, en je hebt een prima graadmeter.
Ik vertel een verhaal van het wegnemen van de excessen en de grote verspilling, maar ook van investering in duurzame toepassingen en moderne technieken.
En ja, er is kritiek op zonnepanelen. Maar is die kritiek gevoed uit bezorgdheid of eerder afgunst???
LikeLike