Op dit ogenblik ben ik in Rotterdam, waar ik een woordje mocht placeren op een congres rond duurzame scholen. Een behoorlijk chique evenement met keurige onthaalhostessen,allerlei hightech snufjes, heel veel mannen in pak (maar zonder das) en niemand heeft zijn hond meegebracht. Een ander publiek dus als bij de Occupy Ghent actie enkele dagen terug.
Onderweg heb ik in Antwerpen Centraal de Flair gekocht. Want een tijdje geleden ben ik benaderd door redactrice Kirsten die een maandje Low Impact wou gaan leven. Ik mocht ze een reeks uitdagingen geven en bijhorende tips. Het verslag van haar Low Impact Maand staat nu in het tijdschrift. Al bij al ben ik wel tevreden van het resultaat, er staan best wat originele tips en waarvan ik mag hopen dat de lezeressen ze ook gaan toepassen.
Als ik de Flair even doorblader merk ik wel dat het vooral over andere dingen gaat. Over relaties ‘help, ik vind mijn man niet meer leuk’, over nieuwe spullen die je moet kopen en vooral over mooi te zijn ‘hoe trek ik het perfecte eyerlinelijntje’. Het zijn natuurlijk wereldschokkende vragen in deze onzekere tijden. Ik kan er best wat smalend over doen, maar de realiteit is dat het aantal lezers van Flair vele malen hoger is dan van Mo* magazine. Dus zal het voor heel wat jonge mensen wellicht worst wezen hoe het zit met de prijs van ruwe olie of de armoede in Soedan. De echte vragen zijn wellicht, hoe kan ik erbij horen, aantrekkelijk zijn, verleiden en behagen.
Dus moet ik ook maar zorgen dat een Low Impact leven aantrekkelijk is én de manier om er bij te horen. Vandaag zou dit zeker moeten lukken, want mijn horoscoop in de Flair is veelbelovend!
Low Impact Man 