In 2006 is met de nodige heisa ‘Vlaanderen in Actie’ in het leven geroepen. De ambitie van het plan is om Vlaanderen in 2020 binnen de top 5 van Europese regio’s te laten horen. Daarbij zijn een aantal criteria opgenomen die te maken hebben met innovatie, het BNP, de werkgelegenheid en investeringen in onderzoek en ontwikkeling. De ondertoon van het hele project is dat we creatiever, concurrentiëler en innovatiever moeten worden dan de andere regio’s. In de meting van de vooruitgang zijn ook een aantal criteria opgenomen die te maken hebben met milieu, klimaat, energie.
Het hele project wordt enthousiast uitgedragen door de minister president (hier en daar ook meneerke Peeters genoemd). Vier jaar na de lancering is er een tussentijdse meting uitgevoerd. Daaruit blijkt dat we nog heel ver weg zijn van de top-5.
De werkzaamheidsgraad in Vlaanderen is gedaald naar 65,8 procent. Het levenslang leren gaat omlaag in Vlaanderen en klokt af op 7,4 procent van de bevolking, nog heel ver van de ambitie van 15 procent. En waar het de bedoeling was om het aantal kinderen dat opgroeit in een kansarm gezin te halveren, wijzen de nieuwste cijfers op een stijging.
Wat ik altijd heel vreemd heb gevonden aan dit soort spelletjes van ‘we willen de beste zijn’ is dat men er van uitgaat dat andere regio’s dit niet zouden doen. Maar natuurlijk zijn ze in Catalonië of Beieren ook bezig om te werken aan hun productiviteit en innovatie. En natuurlijk heeft ook Wales en Nederland een actieplan met ongeveer dezelfde doelstellingen. En zo doet iedereen maar zijn best om nog meer te produceren, meer mensen langer en harder te laten werken, nog meer te exporteren. In het beste geval kan een regio af en toe eens een plaatsje opschuiven, maar uiteindelijk is het resultaat dat we in een ‘race to the bottom’ zitten.
Als we nu eens zouden ophouden met die typisch mannelijke drang om ‘de beste te zijn’. Met die noodzaak om ons te willen vergelijken, en dan liefst zo snel mogelijk een nog grotere auto te hebben dan de buurman. Als we nu eens een plan zou maken dat niet gericht is op wat anderen doen, maar vertrekt vanuit de vraag ‘wat hebben we nodig om goed te leven?’, of ‘hoe kunnen we zorgen dat iedereen zich kan ontplooien en ongelijkheden verminderen?’. Zou dit niet vruchtbaarder kunnen zijn? Want als we uiteindelijk afstevenen op een Vlaanderen dat enkel economische criteria gebruikt, dan hoeft het voor mij echt niet.
Low Impact Man 
Helemaal akkoord, Steven: een goede illustratie voor de waarden, waar we belang aan hechten! Binnenkort komt dit ter sprake bij Terra Reversa, waar we van plan zijn met een beperkte groep mensen na te denken over de wijze waarop we onze ideeën (en waarden) kunnen verspreiden naar het grotere publiek. Mag ik zo vrij zijn jouw tekst daarbij ook te gebruiken?
LikeLike
Beste Low Impact Man
De bedoeling van Vlaanderen in Actie is niet om “nog meer te produceren, meer mensen langer en harder te laten werken, nog meer te exporteren.” ViA wil van Vlaanderen ook een warme, duurzame samenleving maken, waar het aangenaam wonen is en waar iedereen kan deelnemen aan het maatschappelijke leven. Daarom zijn in het Pact 2020 ook doelstellingen opgenomen rond welvaart en welzijn, rond levenskwaliteit, milieu en gezondheidsbevordering.
Een regio waar het goed is om te wonen heeft echter ook nood aan een goed draaiende economie. Daarom staan er in het Pact 2020 ook doelstellingen rond innovatie, ondernemerschap en de arbeidsmarkt. Alleen zo kunnen we een warme samenleving ook financieren.
Uiteraard zijn we ons ervan bewust dat men ook in andere regio’s bezig is met vergelijkbare toekomstplannen. Dat maakt het net nog belangrijker om nu al naar de toekomst te kijken en actie te ondernemen. Als we dat niet doen, zou het wel eens kunnen dat we het in 2020 heel wat minder goed zullen hebben dan nu het geval is.
LikeLike
Yeah, Yeah ….
Bullshit met een strikje errond!
Dat ze er dan eens werk van maken hé. We hebben al meerdere jaren geen minister van leefmilieu. Sedert die portefeuille in handen van de CD&V is bepaalt de boerenbond en unizo het milieubeleid.
LikeLike
Action speaks louder than words … en dan getuigt het als “gezicht” van Vlaanderen In Actie niet meteen van veel voorbeeldfunctie om een CO2 verslindende vliegreis te maken mét astmapatiënten (die nét last hebben van meer CO2) … zolang die grove inconsistenties blijven bestaan, ontbreekt duidelijk het inzicht in wat een beleid -dat men zelf claimt uit te dragen- wérkelijk betekent.
Alle mooie woorden ten spijt gebeurt er erg weinig. En het is op die daden dat men afgerekend wordt, niet op de mooie woorden.
LikeLike
Volledig met eens. Ik stoor mij ook altijd aan politici die schermen met cijfers dat b.v (ik gebruik even mijn duim, want ik ken de cijfers niet van buiten) de energieprijzen hier te hoog zijn want dat we boven het gemiddelde in Europa zitten, dat het niet goed gaat met ons land omdat we ergens van de 5de plaats op de wereldranglijst naar de 7de zijn gezakt, dat de economie in een sommige van onze buurlanden een paar procent sneller groeit, …
Natuurlijk is het belangrijk om zich niet zomaar bij elke negatieve tendens neer te leggen en kan het nooit kwaad naar ‘beter’ te streven. Maar dan moet men eerst wel even bedenken wat werkelijk ‘beter’ en ‘slechter’ is, en dat gaat wat mij betreft meer om welzijn, niet om welvaart, economisch groei, consumptie.
Daarnaast moet men zich niet altijd fixeren op de ander maar meer kijken naar wat men zelf belangrijk vindt om na te streven. Het maakt mij – bij wijze van vergelijking – b.v niet zoveel uit dat mijn buurman snelle kan lopen dan mij, ik ben tevreden dat ik sneller kan fietsen. En zelf als ik niet sneller kon fietsen, dan kan ik nog genieten van het fietsen op zich. Meer hoeft dat niet te zijn.
LikeLike
Vlaanderen op nummer 1 als regio binnen Europa waar het voor al zijn inwoners aangenaam is om op te groeien en te leven.
Uiteraard op duurzame en ecologisch verantwoorde wijze en dus niet alleen voor de huidige generaties maar ook voor minstens 7 generaties erna.
Liefst van al zou Vlaanderen daarin een gedeelde nummer 1 moeten hebben met minimum 149 andere regio’s uit Europa!
Misschien wat te utopisch van mij. Maar als we niet meer mogen dromen, kunnen we die dromen ook niet meer waar maken.
LikeLike