De eerste 400 boeken zijn bij de lezers terecht gekomen, en hier en daar komen wat reacties. Zo schreef Stefaan Segaert op Facebook deze fijne woorden over Hoop.
IS HET VIJF VOOR OF NA TWAALF?
Het nieuwe boek bouwt verder op de roman Amor Mundi, het is een praktische handleiding voor de tijden die ons staan te wachten. Zeer toegankelijk merk ik al snel op de trein naar huis. Maar met cijfers over de realiteit , met wetenschappelijke kennis onderbouwd. Geen sprookjesboek, geen boek ook voor struisvogels en nog minder voor struisvogelpolitiek.
ZEER RELEVANTE VRAGEN MET EEN HOGE URGENTIE
Pagina 10 zet de meest essentiële vragen op een rij die we ons als mensheid moeten stellen: ‘Welke risico’s lopen we? Welke scenario’s zijn mogelijk? In welke mate kunnen we ons voorbereiden op het verdwijnen van wat vanzelfsprekend lijkt? Welke vaardigheden zijn nuttig? Welke mindset werkt het best? (…) Kunnen we rekenen op onze overheid, op onze gemeenschap? Hoe kunnen we toch een vervullend leven hebben terwijl de onweerswolken zich aandienen? (…) Hoe beschermen we wie het moeilijk heeft?”
Het boek (en Steven als persoon) heeft de enorme gave dat het in zeer duidelijke en leesbare taal de klimaatcrisis op een rijtje zet, ons niet doet verstijven van schrik, de klemtoon legt op actieve hoop, de kracht van netwerken, de noodzaak van verbinden. We kunnen nog heel veel doen maar de wereld zal tegelijk grote schokken ondergaan. Het staat boordevol concrete handvatten.
De crowdfunding loopt nog enkele dagen, het boek kan vanaf nu ook rechtstreeks bij mij besteld worden.
En nu wordt het tijd om de blik terug te richten op wat er in de wereld gaande is. Zo neemt de oorlogsretoriek steeds meer de overhand. Naast de menselijke ellende zorgt dit ook voor gigantische ecologische schade. Meer en meer berichten duiken op dat in 2023 en 2024 alle warmterecords (opnieuw) gebroken zullen worden. Dit heeft te maken met de komst van El Nino die de klimaatverandering versterkt (de voorbije drie jaren hadden we El Nina, die de klimaatverstoring eerder tempert). Het meest verbijsterende is dat dit ertoe zou kunnen leiden dat we al volgend jaar de grens van 1,5 opwarming bereiken! Daarboven op blijkt opnieuw dat de oliebedrijven ons al decennia om te tuin leiden, en de nucleaire sector mee het regime van Poetin ondersteunt.
Bovenstaande lijkt misschien voldoende om op slag depressief te worden. En natuurlijk heb ik niet het juiste antwoord op dit soort uitdagingen. Toch denk ik dat we allemaal iets kunnen doen. Misschien is een gedicht dan wel zinvol.
Low Impact Man 
Een reactie op “ondertussen in de wereld”