Vooreerst bedankt voor de vele reactie op vorige blogpost. Fijn om te merken dat heel wat mensen mee willen nadenken. De zoektocht naar een goeie titel zal niet zo makkelijk zijn, want de meningen lopen nogal uit elkaar. Sommigen vrezen dat woorden als ‘ramp’ en ‘storm’ afschrikken. Anderen huiveren dan weer van ‘vrolijk’ en ‘genoeg gelachen’ omdat het om ernstige materie gaat. Ik ga me zeker verdiepen in de tip die ik kreeg van Loessoep (die trouwens een interessante blog heeft). Ze verwijst naar de site van Climatevisuals waar concrete tips staan over hoe je nu best over het klimaatprobleem kan communiceren.
Zo worstel ik met de vraag hoe de toestand waarin we terecht zullen komen best omschreven kan worden. Ik ga niet uit van een apocalyps of een totale ineenstorting, maar eerder van een trage afbrokkeling van onze manier van leven door een reeks kleine en grotere schokken. Hieronder een illustratie die dit duidelijker zou moeten maken.
Het grootste deel van mijn leven zaten we hier in het Westen in de groene fase. Sinds enkele jaren (de economische crisis van 2008?) meer en meer in de gele fase en mijn inschatting is dat we de volgende jaren richting oranje gaan. Joanna Macy noemt dit ‘the great unravelling’; de grote ontrafeling. Toby Ord spreekt van ‘the Precipice’; de afgrond. Andere mogelijke termen zijn ‘de afdaling’, ‘afbrokkeling’, ‘neergang’, ‘ondergang’. Allemaal woorden die niet echt aantrekkelijk zijn. Iets minder geladen zijn ‘transitiefase’, ‘overgang’ of ‘liminale fase’. Al is dat laatste woord niet zo bekend (het is de overgang van een fase naar een andere).
Wie weet bestaat er toch een woord dat de oranje fase kan beschrijven met een hoopvolle ondertoon. Of zijn er analogieën of metaforen die kunnen weergeven dat eerst iets moet ten onder gaan voor er iets nieuw kan komen. Wie suggesties heeft, laat maar komen. En alweer bedankt daarvoor.
Low Impact Man 
Ook Tim Jackson heeft het in zijn nieuwe boek over de liminaliteit, ik schreef er al over in 2016. Het is een goede term (ik vond die in research naar ‘carnaval’) en beschrijft een fase van de ‘rite de passage’. Indien nodig kan ik ook mijn teksten eens delen met jou?
LikeGeliked door 1 persoon
van waar komt de grafief over de fasen? Zelf gemaakt?
LikeLike
ja, zelf gemaakt, ben ik wel redelijk tevreden mee 😉
LikeLike
Wat je beschrijft, klinkt als een verpoppingsfase, wat de definitieve afbraak impliceert van het ene, maar de opvouw van iets nieuws.
LikeLike
Dag John, het is inderdaad wel zoiets, maar toch een beetje anders. Als de rups ontpopt kan er alleen maar een vlinder uitkomen. In ons geval denk ik dat de fase waarin we nu zitten verschillende uitkomsten kan hebben. In het beste geval een rechtvaardige duurzame wereld, in het slechtste geval een onleefbare dystopische planeet. In die zin is kantelpunt ook wel een concept dat ermee aansluit, want we weten niet in welke richting het zal kantelen…. Merci voor het meedenken. (ook het stuk dat je tweette van Shareable is heel nuttig in die context)
LikeLike
Zoek je een uitdrukking die aangeeft dat het vijf voor twaalf is, die niet te dramatisch klinkt, maar ook niet te luchtig?
Misschien iets als “…nu het nog kan”?
Dat geeft zowel urgentie als hoop weer, niet?
LikeLike
Opletten met “Overgang”, dat doet te fel aan dames op leeftijd denken. 😛
Transitie is een rode lap op een stier voor conservatievelingen (maar kopen die het boek?)
“Dienstmededeling”?
LikeLike
In het boek ‘De goede voorouder’ van Roman Krznaric wordt uit de doeken gedaan dat elke beschaving niet eeuwig kan blijven groeien zonder dat er ingrijpende veranderingen gebeuren. De exponentiële curve die we lijken te volgen verandert op een bepaald moment in een rechte en begint daarna weer af te buigen naar beneden. Die afbuiging naar beneden kan verschillende paden volgen: Die van instorting (we doen niks, pad gaat snel naar beneden), hervorming (we nemen een aantal last-minute maatregelen, de neergang wordt uitgesteld en is minder ruw), of we kiezen voor transformatie (alle bestaande instituties worden in vraag gesteld, en ontstaat een nieuw pad naar boven). Het lijkt erop dat we deels het eerste, vooral het tweede, en maar een heel klein beetje het derde pad volgen…
LikeLike
bedankt Joachim om me aan Krznaric te herinneren, ik heb het boek ook gelezen en bekijk dit stuk zeker nog eens!
LikeLike
Er zijn een aantal omslagpunten waarna de weg terug bijna onmogelijk is. Wanneer een omslagpunt bereikt is gaat de snelheid exponentieel omhoog. Zo zal bv het landijs steeds sneller smelten. Steeds minder soorten, biodiversiteit enz. De kans op totaal uitsterven is steeds meer een mogelijkheid. Het wordt moeilijk zoniet onmogelijk om het tij te keren. Stel dat je het redt. Wat voor wereld blijft dan over? Het zal eeuwen duren eer alles hersteld is. Wat dan met de kinderen van de machtzucht, hebzucht, gemakzucht,… ? Herbeginnen…?
LikeLike
De kleuren staan in een cirkel, dit vind ik wat raar, dit insinueert dat er na rood terug groen komt
LikeLike