Hier ben ik terug na een maand deugddoende vakantie. Al is dat relatief, nu ook deze zomer het klimaat bijna dagelijks een hoofdpunt in het nieuws is. Wie bezig is met klimaat en onrecht heeft eigenlijk nauwelijks vakantie.
Zo is het vandaag Overshoot day. De dag waarop alle biocapaciteit die de planeet op een jaar levert is opgebruikt. De rest van 2022 zal de ecologische schuld alleen maar toenemen.
Het beeld hieronder maakt duidelijk dat sinds de jaren zeventig Overshoot day steeds vroeger valt, met enkele uitzonderingen. Als de economie vertraagt, bijvoorbeeld in Covid jaar 2020. Een optimist zou kunnen zeggen de lijn trager zakt. Ook bij het Global Footprint Network (waar ze de footprint berekeningen maken) proberen ze de moed er in te houden. Dit door de nadruk te leggen op de vele mogelijke oplossingen.
En die oplossingen zijn er inderdaad in grote aantallen. Alleen blijft het bestaande economisch systeem verder razen. Dit economisch model werkt volgens een simpel ‘verdienmodel’:
- grondstoffen toe-eigenen en plunderen
- zo veel mogelijk spullen produceren en via agressieve marketing verkopen
- lonen zo laag mogelijk houden, mensen steeds harder laten werken
- overheid en overheidscontrole uitkleden (maar wel graag subsidies ontvangen)
- milieu- en gezondsheidskosten externaliseren
Deze manier van werken zal niet zomaar veranderen in een rechtvaardige en ecologische economie. De belangen zijn te groot, wie de macht heeft wil die enkel vergroten, koste wat kost. De schade die ondertussen is aangebracht is zo gigantisch dat de probelemen steeds groter en zichtbaarder worden. De kans die er was om te kiezen voor ‘Change by design’ is grotendeels voorbij. Wat er zal komen is ‘Change by disaster’.
Dus start ik met een nieuw projectje, een nieuw boek(je). Een boek dat ik liever niet zou schrijven, maar toch onvermijdelijk wordt. Hoe kunnen we ons voorbereiden op een afbrokkelende wereld? Wat kunnen we doen om de stormen die op ons af komen waardig te doorstaan? Een thema dat ook is uitgewerkt in Amor Mundi.
Het idee van een wereld die na zestig jaar vooruitgang plots achteruit gaat is behoorlijk beangstigend en roept vooral weerstand op. Daar willen we liefst toch niet over nadenken. Het zal nog een hele klus worden er leesbaar en activerend over te schrijven. En dus zal ik hier de volgende week wel af en toe wat feedback vragen. Alvast bedankt hiervoor voor je reactie.
Low Impact Man 
Het is inderdaad simpel en duidelijk. En je legt hier zeer helder uit wat het probleem is Steven. We kúnnen onszelf nog redden maar we willen niet. Het boek dat over de rand van de tafel ligt, schuift steeds maar verder op. We zijn er bijna, bijna zal hij naar beneden donderen. En dan is het te laat. Dan liggen we daar beneden en gaan we met heel veel spijt terugkijken naar wat we hadden kunnen doen. 😢
LikeLike
Succes Steven, met je nieuwe project. Het is erg, maar misschien wel nodig. Al is het maar om mensen ervan bewust te maken wat er allemaal zal nodig zijn in de afbrokkelende wereld om het enigszins leefbaar te houden voor de mens.
Groetjes, Karen
LikeLike
Hoi Steven,
Kan je mij dat eens wat meer uitleggen?
Dank!
Groeten,
Annick
“alle biocapaciteit die de planeet op een jaar levert is opgebruikt. De rest van 2022 zal de ecologische schuld alleen maar toenemen.”
LikeLike
dag Annick,
Het komt erop neer de de planeet continu zorgt voor een hele hoop hulpbronnen, zoals zuurstof, hout, biomassa enzovoort. Aan de hand van data berekent het Global footprint netwerk de verhouding tussen wat de planeet aanlevert en wat de mens gebruikt. Daaruit blijkt dat we steeds meer gebruiken. Er zijn ook voetafdruk berekeningen per land, en daar komen wij nog veel slechter uit. Zie ook dit artikel: https://www.mo.be/nieuws/mens-heeft-vandaag-al-alles-opgebruikt-wat-de-natuur-dit-jaar-kan-bieden
LikeLike
Dag Steven,
Mocht je een sparringpartner nodig hebben, dan bied ik mezelf graag aan. 🙂
Courage!
LikeGeliked door 1 persoon
Het huidige model is bezig aan zijn eindkrampen. De titel van je boek lijkt aan te geven dat je nog handvaten wil aanrijken waarbij het systeem niet volledig overboord hoeft, maar we er nog onvolkomenheden kunnen uit halen en ombuigen.
Ga gewoon rechtuit voor een positief en opbouwend verhaal, waar we van onderuit voedselvoorziening, locale voedselnetwerken en transport manieren voorzien, coöperatieven uitbouwen waarbij we de oude machtsafhankele structuren die bol staan van uitbuiting niet meer nodig hebben.
Werk de droom uit van de nieuwe samenleving, inspireer de bevolking, zodat de oude structuren vanzelf afsterven.
LikeLike
Veel succes, Steven, met je nieuwe project! Eén van de redenen waarom ik mij voor Dégage engageer is dat ik geloof dat in die afbrokkelende oude wereld en de heropbouw van die hopelijk betere wereld samenwerking tussen burgers enorm belangrijk zal zijn. Markt, overheid en commons zijn voor mij de drie pijlers van een gezonde samenleving. Die commons zijn we de voorbije eeuw helaas verloren door de opgang van een te ver doorgeschoten individualisme… Daarom is het nodig om nu al vaardigheden en systemen te (her)ontwikkelen die bouwstenen aanleveren voor die betere wereld die (helaas bijna letterlijk uit de as) zal herrijzen.
LikeLike
Ik wens je alvast veel moed om dit boek te schrijven.
Ik neem graag deel aan de FB ´s.
Inge
Vergeet geen pauzes te nemen hé.
Succes
LikeLike
Beste Steven, veel succes met het boekje. Een hoopvolle toon daarvoor blijft nodig, ik krijg altijd een angstaanval als ik jou de moed lees verliezen. Het gevoel dat wat wij allemaal samen doen een beetje nut heeft is essentieel om het vol te houden.
Een doe het zelf gids voor brandende steden, overstromingen, mislukte oogsten, storm, nucleaire rampen enz is erg waardevol. Een soort zakboekje met korte puntjes/tips lijkt me het meest commercieel.
We zijn er voor jou, man.
LikeLike
Beste Steven,
Veel sterkte bij het schrijven van het boek dat niet geschreven zou moeten zijn. Het is zo goed als onmogelijk om de huidige economische groei af te remmen. We kunnen van onder uit nooit genoeg doen om het tij te keren. Zelfs mocht je het willen, dan kan je niet op tegen de belangen van de huidige maatschappij. Een verandering zal er alleen komen als het alternatief beter lijkt. Hoeveel mensen kunnen(willen) zonder auto, jaarlijkse vlieg vakantie, supermarkten,… Wat met de grote verbouwing? Zijn zonnepanelen, warmtepompen en elektrische auto’s de oplossing? We kunnen zo veel en toch zo weinig doen. Hoeveel industrie grond wordt terug gegeven aan de natuur? De wereld staat straks terug volledig in brand, wie ligt er dan nog wakker van het klimaat.. Neemt niet weg dat we het blijven proberen. Elke dag opnieuw. Het is verdomd moeilijk!
LikeLike
Beste Steven
Heeft niet veel zin dat ik reageer want er komt toch geen reactie terug van u. Of is dat niet de bedoeling, of zijn mijn reacties te dom?
Groetjes
Frank
Frank Van de Leest
0473 69 66 01frank.vandeleest@outlook.befrank.vandeleest@outlook.be
Keverstraat 1A – 2220 Heist-op-den-Berg
LikeLike
Dag Frank,
Bedankt voor je reactie. Het klopt dat ik meestal niet reageer op de reacties op mijn blog, gewoon omdat ik daar niet al te veel tijd in wil stoppen. Toch zijn die reacties zeker nuttig voor mij. Als iemand een vraag stelt, dan zal ik zeker reageren (al duurt het misschien enkele dagen)
Als ik even terugkijk zie ik dat je in mei een aantal interessante dingen heb gepost, en ik daar inderdaad neit op heb gereageerd. Wat dus zeker niet wil zeggen dat je suggesties niet interessant waren. Dus blijf gerust reageren, en als je een vraag hebt aarzel niet ze te stellen,
groeten
Steven
LikeLike
Quote: “Het idee van een wereld die na zestig jaar vooruitgang plots achteruit gaat is behoorlijk beangstigend en roept vooral weerstand op.”
Ik denk dat je dat zelf niet meent die “zestig jaar vooruitgang”.
Op vele vlakken zijn we er immers op achteruit gegaan.
Toch wordt de laatste 60 jaar steevast als “vooruitgang” in de markt gezet. Dat idee is inmiddels geïnternaliseerd bij de meeste mensen. Ook bij LIM ?
“Negatieve Veranderingen” roepen inderdaad bij de meesten -logischerwijze- weerstand op, maar de
de vraag is dan nog steeds: “Wie of wat bepaalt of veranderingen als positief of negatief ervaren worden ?”
“Een wereld die na zestig jaar achteruitgang uiteindelijk tegen haar natuurlijke limieten stoot is een behoorlijke stimulans om het anders te gaan doen. De boodschappers die al langer stonden te roepen om het schip te keren krijgen binnenkort de hulp van de wal. Verder achteruit gaan is niet mogelijk, vanaf nu zal het vooruit moeten.”
LikeLike