22022022: een trieste dag

Nu de Corona crisis even gaat liggen en een paar fikse stormen ons eraan herinneren dat extreem weer het nieuwe normaal zal worden krijgen we er een oorlog bovenop. Ook dat nog. Niemand weet hoe lang het conflict zal duren en hoe hevig het zal worden. Iedereen weet dat er alleen verliezers zijn.

Vooreerst de burgers die onder vuur liggen, de kinderen die zich angstig afvragen waar de volgende bom valt. De soldaten die aan beide kanten van het front verplicht worden om anderen te doden. De ellende voor mensen die op de vlucht moeten slaan. Allemaal menselijke tol toe te schrijven aan een aantal ego’s die stoer willen doen.

Oorlog is ook bijzonder slecht voor het milieu. Gigantische hoeveelheden fossiele brandstoffen worden opgestookt, grondstoffen gaan verloren, chemische stoffen komen in het leefmilieu terecht, bodems worden kapot gemaakt. Infrastructuur wordt vernietigd en de wapenindustrie zal nog meer budget krijgen.

De wederzijdse sancties hebben dan weer grote economische gevolgen. Energieprijzen zullen stijgen, voedsel wellicht ook (Oekraïne is een belangrijke graanproducent). En zoals steeds zullen de meest kwetsbaren het hardst getroffen worden. Mensen zullen hun job verliezen of in de armoede terecht komen. Overheden zullen extra schulden maken, en dus weer gaan besparen.

Deze oorlog zal er ook voor zorgen dat de aandacht voor de meervoudige ecosysteem crisis waarin we zitten weer gaat verslappen. Er gaan nu al stemmen op om de energietransitie maar wat uit te stellen, er zijn nu andere dringende zaken…

Voorwaar een trieste dag dus. Als je er dan nog bij neemt dat gisteren een bericht verscheen over hoe we onze eigen ondergang financieren.

De voorbije twee dagen mocht ik studenten toespreken over de toekomst. Daarbij probeer ik te tonen welke risico’s we lopen én tegelijk duidelijk te maken wat we kunnen doen. Ik wil doemdenken vermijden en deze jonge mensen die aan het begin van hun leven staan duidelijk maken dat ze verschil kunnen maken.

Zelfs voor een geboren optimist als ik is dat steeds moeilijker. Voorwaar een trieste dag.