De voorbije twee jaar is mijn inkomen ongeveer met een kwart gedaald. Welk virus hiervoor verantwoordelijk is hoef ik niet uit te leggen. Maar eigenlijk is dat goed nieuws.
Een nieuwe studie bevestigt wat we al langer weten. Rijk worden is niet goed voor de planeet. Het hele artikel kan je hier lezen, maar enkele citaten eruit.
“De inkrimping van de ecologische voetafdruk van de rijkste burgers is misschien wel de snelste manier om een klimaatneutrale wereld te realiseren”, beklemtoont onderzoeksleider Aimee Ambrose, professor energiebeleid aan de Sheffield Hallam University.
“Bovendien zijn hoge consumptieniveaus en grote ecologische voetafdrukken ruimtelijk geconcentreerd in steden en buitenwijken met hoge inkomens. Hun negatieve effecten – zoals luchtvervuiling – blijken daarentegen vooral naar minder welvarende buurten over te slaan.”
Mensen met een hoger inkomen reizen meer, hebben grotere en meer auto’s, kopen meer spullen, eten vaker vlees en exotische producten en gebruiken meer energie. Er zullen wel enkele uitzonderingen zijn, maar zeer weinig. De negatieve effecten van deze levensstijl worden afgewenteld op andere – armere mensen. Ze wonen in slechte ongezonde woningen, krijgen te maken met de effecten van klimaatverandering, moeten rotjobs aannemen om toch rond te komen en moeten vaak meebetalen aan de priviliges van de rijken (denk aan salariswagens of zonnepanelen of onbelaste vliegreizen). De jonge generaties zullen ook een zware rekening krijgen als gevolg van de levensstijl van de huidige rijken.
De vraag is natuurlijk, wat is een inkomen waarmee je goed kan leven zonder die grote ecologische voetafdruk. Er bestaan wel zoiets als een armoedegrens. Voor België is dit een inkomen van 1.115 € netto per maand voor een alleenstaande, of 2.341 € netto per maand voor een huishouden van twee volwassenen en twee kinderen. Bij mijn weten bestaat er niet echt een ‘rijkdomgrens’. Dat zal natuurlijk ook wat verschillen van mens tot mens en van situatie tot situatie, maar het zou toch eens een interessant debat kunnen zijn. Met een diverse groep mensen een denkoefening maken over het punt waarop je kan zeggen, nu is het genoeg. Zou tweemaal de armoedegrens van hierboven voldoende zijn? Of hebben we nog meer nodig?
In afwachting van de uitkomst van dit debat kan ik alleen nog deze tip geven voor wie de voetadruk wil verkleinen: wordt niet te rijk!
Low Impact Man 
Bedankt Steven voor de info! Je vorige NB vond ik ook al inspirerend.
We zijn idd te rijk.
Spijtig genoeg resulteert het niet (in elk geval veel te weinig) in het ondersteunen van eerlijke, lokale, bio voedingsproducten en de ondersteuning van de ecologische boeren en initiatieven.
Zelfs zij die het kunnen veroorloven, hebben er amper tot weinig interesse in. Ondanks dat het ons 4e (of wat ook) huis is, nl onze leefomgeving.
Het blijft dus nodig om deze controversiële onderwerpen aan te kaarten en dat op een positieve manier â¹. Moeilijk!
Hou je goed
Mvg
Karin
Karin Op De Beeck Facilitator Circulaire Economie / Voeding, Middenveld, Communicatie T +32 492 08 94 85 karin@vlaanderen-circulair.be
LikeLike
ik heb dat eigenlijk al eens voor mezelf ‘berekend’: de ondergrens en bovengrens in inkomen, maar ook de ondergrens en bovengrens in vermogen! (Piketty in gedachten). En dan is er nog het onderscheid tussen de soorten inkomen (uit arbeid, uit rechten verkregen uit arbeid, uit rechten als burger, uit vermogen) en de soorten vermogen (liquide of niet, wel financiële producten, vastgoed, etc.)
LikeLike
Alweer zalige mail Steven!
Groeten,
Wim
LikeLike
Christian Felber doet de oefening over wat “normale” mensen aanvaardbaar vinden als bovengrens hier in diens ted talk: https://www.youtube.com/watch?v=dsO-b0_r-5Y
En daarnaast is er alvast een mogelijke oplossing voor mensen die “teveel” geld verdienen en hun ecologische impact willen verkleinen: geef het weg. Neem een kijkje bij effectief altruïsme of zoek inspiratie bij de sprekers van bijvoorbeeld zwijgenisgeenoptie.be – Ik ben zelf niet 100 procent gewonnen voor het idee dat we met ons geld het meeste goed moeten proberen doen (zoals effectief altruïsten proberen te overtuigen) – en hou bijvoorbeeld van een Stefan Hertmans die zegt: kijk in uw buurt wat je kan doen en doe (dat doet mij ook denken aan het pleidooi van Dirk De Wachter die maar blijft herhalen: engagez vous) – maar ben dus om meerdere redenen het idee genegen om een aanzienlijk stuk van het inkomen (boven een bepaalde grens) weg te geven aan doelen die het veel beter kunnen besteden dan wijzelf.
https://zwijgenisgeenoptie.be/stefan-hertmans/
LikeLike
Geld is energie, dat moet vloeien. Het is ook geen doel op zich. Maar geld is wel degelijk een middel, en dus is er heel veel van nodig om te komen tot de ‘gewenste’ resultaten binnen een bepaald (nieuw) paradigma. Ik wil dus wel geld, heel veel geld zelfs. Maar dat heeft niets met mezelf als individueel consument te maken. Dat heeft zelfs niet veel met ‘kosten’ te maken, maar ik heb heel veel geld nodig om te investeren in die nieuwe infrastructuur, zowel economisch, sociaal als politiek en cultureel, de we nodig hebben om het oude, crashende systeem te vervangen. Want we zullen ‘het volk’ wel degelijk structuur en infrastructuur moeten bieden. En dus eerst maken. En dat kost geld, veel geld. En de wereld veranderen doe je niet alleen politiek, zelfs niet vnl. politiek maar vooral economisch: voor elk miljoen dat die àndere richting uitgaat (de volgens mij juiste) creëer je tegenmacht die een hefboom is om nog meer geld te doen bewegen…
LikeLike
Ik ben het volledig eens met wat je zegt. (had ik ergens de indruk gegeven dat niet te zijn?) Wat zijn initiatieven waar ik aan kan doneren volgens u?
LikeLike
Er zijn vele vormen van het leveren van een financiële bijdrage. Dat kan via leningen, kapitaal verstrekken of donaties (en ook wel pre-sales). Dit zijn de vier voornaamste vormen van ‘crowdfunding’ of fondsenwerving die bestaat. Als je denkt aan het investeren van jouw geld moet je voor ogen houden dat je dat geld niet , niet meer of niet dringend nodig kan hebben. Bovendien investeer je het best in thema’s waarmee je verwantschap hebt, en in organisaties waar je betrokken bij bent of betrokken wil worden. In de keuze speelt ook een zekere middel doel verhouding. Niet zozeer zoals de effectieve altruïsten dat bedoelen, maar wel in de mate dat bepaalde ‘soorten’ geld voor bepaalde doelen minder of meer geschikt zijn. En laat het ook tot je doordringen dat er altijd een persoonlijke en emotionele component is, een ‘what’s in it for me’. Dat is ook nodig, want de ervaring van doneren of investeren moet je willen kunnen volhouden, en dat alleen als er ook voldoende welvaart en welzijjn door ontstaat, voor de omgeving, voor de wereld maar ook voor jezelf
LikeLike