de volgende golf

Het lijkt er meer en meer op dat de zesde Corona golf stilaan gaat liggen. Dat is goed nieuws, maar daarmee is de kous niet af. Er dienen zich alweer wat andere kwesties aan. Het zou wel eens kunnen dat deze bekende cartoon redelijk dicht bij de waarheid zit.

De economische gevolgen van Corona zijn niet voor iedereen rampzalig. Zo blijkt dat de rijksten alleen nog maar rijker geworden zijn. Maar voor vele mensen zijn de gevolgen dramatisch. Bijna 200 miljoen mensen komen bij de groep van extreem armen terecht. Op vlak van armoedebestrijding is de klok minstens vijf jaar achteruit gezet.

Andere economische parameters wijzen op nog meer onweer. De inflatie stijgt en de beurzen beleefden hun slechtste januari sinds 2016. De stijgende energieprijzen brengen hier een pak mensen in de problemen en maken alles duurder. De geopolitieke spanning rond Oekraïne is een van de aanjagers voor stijgende voedselprijzen. Met name graan wordt steeds duurder. Dat heeft de grootste impact bij de mensen met de laagste inkomens, hier en in het Zuiden.

Midden die economische onzekerheid wordt ook stilaan duidelijk hoe groot de klimaatrekening is. Om de wereld onder de 1,5 graden te houden is een investering nodig van 9000 miljard dollar per jaar. Kunnen we ons daar iets bij voorstellen? Een paar vergelijkingen. Jaarlijks gaat nog steeds 50 miljard subsidie naar de fossiele energiesector. Elk jaar wordt wereldwijd 2000 miljard dollar voor militaire uitgaven gebruikt. Het BNP van België is ocharme 583 miljard dollar. Haalbaar en betaalbaar lijkt dat klimaatprobleem niet. Het punt is echter, die 9000 miljard dollar per jaar NIET investeren zal ons nog veel meer kosten.

Eigenlijk zou ik hier willen stoppen met schrijven. Wat valt er nog te zeggen? Wat valt er nog te schrijven? Nog iets over de impact van de ineenstortende biodiversiteit of van de chemische vervuiling? Nog twee te verwachten golven die niet op deze cartoon staan. Het is alsmaar duidelijker: het feestje is over.

Veel mensen zijn het feestje van hoger, sneller, meer, verder trouwens grondig beu. Kijk maar naar de stijgende aantallen burn-outs en depressies. Toch blijven onze ‘leiders’ rondbazuinen dat we zo snel weer terug moeten naar het rijk der vrijheid. Met een allegaartje van maatregelen proberen ze de normaliteit terug te halen. Het rijk van onbeperkt consumeren, verspillen en vervuilen, zo goedkoop mogelijk. En dat terwijl steeds hogere golven zich aandienen. Gelukkig wordt in Knokke met miljoenen gegooid om een kunstmatig energieverslindend meer voor surfers te bouwen. Dan kunnen we daar oefenen. (sorry voor het cynisme)

Dat geen enkele politicus zich zelfs maar een vraag stelt bij dergelijke waanzinnige projecten zegt genoeg. Het is duidelijk, onze leiders gaan het het niet doen. Dus zullen we zelf moeten doen, samen. Dat is de laatste strohalm. Midden in een steeds heftiger storm samen nadenken en werken aan een andere wereld mét respect voor mekaar en de planeet.

Het is een onmogelijke opdracht, en dan kunnen deze woorden van Nelson Mandela van pas komen.

Het lijkt altijd onmogelijk, tot het is verwezenlijkt.

Veel meer heb ik nu ook even niet te bieden.