Een boek schrijven is één ding, maar daarna nog een negentig tal bomen planten in de vette klei is nog iets anders. Gelukkig kon ik daarvoor rekenen op Oostende en Bos+. Al 25 jaar werkt de stad Oostende aan een groot stadsrandbos. Voor de aanplant van nieuwe stukken wordt daarbij samengewerkt met Bos+. Zondag kwam er alweer een hectare bij waarbij een honderdtal vrijwilligers hun laarzen had aangetrokken. Mijn laarzen waren er ook bij.
375 vierkante meter van dit nieuwe stukje bos is gefinancierd door de kopers en lezers van Amor Mundi. Want zo staat het op de kaft: ‘voor elke vier verkochte boeken wordt 1 vierkante meter bos aangeplant’. Een twintigtal soorten waaronder wilgen, eiken, populier, vuilboom en kastanje mochten in de grond gestopt worden. Stevige vette klein, waar op voorhand al gaten in geboord waren. Gelukkig waren er wat kinderen die met plezier wat kinderarbeid verrichten.
De kritische lezer (zeker als die ook het boek heeft gelezen) zal zich afvragen of het wel een goed idee is. Bos aanplanten in Oostende. De stijgende zeespiegel maakt het onwaarschijnlijk dat de bomen er binnen honderd jaar nog staan. Ik heb de kwestie ook even besproken met de Bos+ medewerkers. Het klopt dat de kans groot is dat dit stuk land nog deze eeuw onder water staat. Maar als de bomen enkele decennia CO2 opnemen (en de biodiversiteit ondersteunen) blijft het toch zinvol ze te planten. Van de verzilting van de bodem zullen ze normaal gezien niet veel last hebben gezien ze in een dikke kleilaag staan. Bomen in zandgrond langs de kust kunnen wel problemen krijgen met verzilting. Zo leert een mens ook nog wat. Er zijn in elk geval genoeg bomen gepland om nog heel wat boeken uit te geven.
En om het met de woorden van Maarten Luther (zestiende eeuw) af te sluiten:
Als ik wist dat morgen de wereld zou vergaan, zou ik vandaag nog een appelboompje planten.
Low Impact Man 
👍
LikeLike