de onverwachte schoolreis

Gisterenavond mocht ik op de Cultuurraad van Ravels (in Weerde) een praatje doen over duurzaamheid. Een uitstap naar de kempen is vaak bijzonder, maar deze keer nog iets meer. De heenreis verliep voorspoedig, na twee treinen en een bus kwam ik zoals voorzien na twee uur reizen ter plekke aan.

De terugreis zou wat langer duren, want wie in Turnhout de trein wil nemen moet dit voor 21 uur doen. Dus eerst een bus naar Turnhout en dan nog eentje naar Antwerpen. Alles verliep voorspoedig en netjes op tijd kwam ik aan in Antwerpen Centraal voor de laatste trein naar Gent. Dan las ik het: ‘de trein van 23u37 naar Gent-Poperinge rijdt vandaag niet’. In mijn hoofd was ik al aan het nadenken over een nachtje hotel, maar meer en meer mensen kwamen zich aansluiten aan het bord. Velen met eenzelfde draagtasje. Natuurlijk ontstaan dan meteen gesprekken en komt een spontane speurtocht op gang. Een paar mensen zoeken uit of een Cambio zou kunnen, iemand anders gaat onderhandelen met de taxichauffeurs. Meteen stelt zich de vraag of de NMBS die taxi zal betalen, en hoe zit het met Uber trouwens? Nog iemand gaat op zoek naar NMBS-personeel, Antwerpen-Centraal is niet meteen een klein stationnetje maar de stationchef is niet te vinden. Ik tweet naar de NMBS, wetende dat de kans op antwoord klein is om middernacht. Verschillende opties worden afgewogen. Terwijl we staan te wachten vraagt een man me of ik me heb omgedraaid voor Joke Schauvlieghe. Ik ben even verrast maar herinner me dat ik daarover een opinie schreef (in 2015!). Aangename kennismaking dus. Een deel van het gezelschap komt net van een lezing van Esther Perel, vandaar de draagtasjes. Meteen een interessant gespreksthema.

Een jonge vrouw komt met de mededeling dat er misschien een bus komt. Ze heeft een treinbegeleidster aangesproken en die is beginnen rondbellen. Nog iets later komt de begeleidster, Laura, bij ons. Ze kan bevestigen dat er een bus onderweg is. Zal die stoppen in Sint-Niklaas en Lokeren? Dat weet ze niet. Ze blijft bellen en zal bij ons blijven tot er een oplossing is. Ondertussen stelt iemand voor een rondje te doen. In de grote hal van het station staan we met een vijftiental mensen in een kring. Voor een kennismakingsrondje. Zo komen we te weten dat in ons gezelschap een journalist zit, twee doctoraatstudentes psychiatrie, een erasmus student, een audiovisueel kunstenaar en enkele therapeuten. De ergernis van bij de start heeft plaats gemaakt vrolijkheid en het gevoel dat we wel thuis geraken.

Twintig na twaalf komt een man ons ophalen en mogen we in de gele bus stap, een mooie exemplaar met pluchen zetels en nachtlampjes. Iemand stelt voor om de microfoon te gebruiken om mopjes te vertellen. Barry White zingt zachtjes op de achtergrond. We hebben interessante babbeltjes, ik verkoop zelfs een boek aan de man die mijn opiniestuk las. Een waterfles wordt doorgegeven. De rit duurt behoorlijk lang. Ja, we stoppen in Sint-Niklaas en Lokeren. Ik heb nog een fijne babbel met een journalist van Business AM. Ik zoek het even op, het gaat Jeremy Van Der Haegen die ook deze foto’s maakte.

Als we afgezet worden in Gent-Dampoort is kwart na twee. We nemen hartelijk afscheid. Wat onthou ik van het avontuur.

• Dat de NMBS echt wel moeite doet om de mensen thuis te brengen, alleen de communicatie kan zoveel beter.
• Dat mensen in geval van onverwachte omstandigheden spontaan elkaar aanspreken, naar oplossingen zoeken en samenwerken.
• Dat het zo waardevol is om gesprekken aan te gaan met onbekenden.
• En die schoolreizen van vroeger, we zouden dat opnieuw moeten doen. Met een groep onbekenden.