Gisteren met veel belangstelling gekeken naar de eerste aflevering van de klimaatreeks van Jill Peeters. Je kan trouwens nu al de eerste vier afleveringen volledig bekijken op vrt.nu. De eerste aflevering is een mooi overzicht van hoe in de jaren zestig omgegaan werd met de eerste milieuproblemen. De link tussen groei en materiële vooruitgang met degradatie van ons leefmilieu wordt snel duidelijk. Het meest onthutsend zijn de passages waaruit blijkt dat oliebedrijven die het probleem heel goed kenden massa’s geld uitgaven om elke vorm van beleid tegen te houden.
Tegelijk was er gisteren een eerste debat van de Standaard. Daarbij gingen 4 ceo’s uit de transportsector nadenken over wat zij konden doen rond het klimaat. Hoewel de vier heren in maatpak allen de ernst van het probleem erkennen was het toch tenenkrullend om te merken welke argumenten werden bovengehaald om toch maar niks drastisch te doen. Een bloemlezing:
- het vliegverkeer zorgt voor een vredevolle wereld
- we kunnen arme mensen toch niet ontzeggen dat ze goedkoop kunnen vliegen
- wij doen enkel wat de mensen willen, pakjes leveren
- je mag het de transportsector niet te moeilijk maken, anders gaan er jobs verloren
- de marges in de sector zijn al zo klein
- je moet zoveel mogelijk de markt laten spelen
- als we transport duurder maken zijn de armen de dupe
- een boot vaart van het ene punt naar het andere, dus kan je dat niet in een emissiesysteem opnemen
- de economie zal blijven groeien, er zal steeds meer transport nodig zijn
- taksen op transport kunnen slechts als er een wereldwijd akkoord is hierover
- de files komen niet door de vrachtwagens, maar door de personenwagens
- we zijn akkoord om eventueel in 2035 (!) de laatste verbrandingsmotoren te bouwen
- het opleggen van beperkingen is iets voor totalitaire regimes
En zo ging het maar door. Vooral manier waarop deze vier plots opkwamen voor de armsten is toch wel aandoenlijk. Terwijl in hun sectoren er alles aan gedaan wordt om lonen zo laag mogelijk te houden en flexibiliteit to hoog mogelijk. Terwijl de uitstoot van de transportsector wereldwijd miljoenen mensen in armoede stort omdat de klimaatverstoring landbouw onmogelijk maakt. Behalve de uitstekende tussenkomsten van William Todts, directeur Transport & Environment was er weinig weerwerk van moderate Ine Renson (die wel een uitstekende journaliste is).
Vanavond is er opnieuw zo’n debat waarbij de mensen uit de bankenwereld wellicht met vergelijkbare argumenten zullen pleiten om toch maar niet te drastisch in te grijpen op de bankensector.
Conclusie, het lobbywerk van de jaren tachtig is er nog steeds. Niemand ontkent het klimaatprobleem, maar allerlei argumenten worden bovengehaald om er zo weinig mogelijk aan te doen. Na gisterenavond heb ik wel een idee van wat ons tegenhoudt. De macht van de grote spelers die hun winstmarges en martkaandeel belangrijker vinden dan een leefbare toekomst.
Low Impact Man 