In 1970 was er de allereerste dag van de Aarde. Toen kwamen er naar schatting 20 miljoen mensen op straat (vooral in de VS) om aandacht te vragen voor de toestand van de planeet. We zijn ondertussen 51 jaar verder! De toestand van de planeet is er niet op verbeterd. Integendeel.
Toch zijn acties zoals Earth Day zinvol. Want uiteindelijk zien we wel een groeiend bewustzijn over onze fout gelopen relatie met de Aarde. Het feit dat Joe Biden vandaag een klimaattop bijeenroept en steeds meer wereldleiders pleiten om het klimaatprobleem aan te pakken is mede een gevolg van de jonge klimaatbetogers en de oude knarren van Earth Day.
De grote woorden van politici zijn natuurlijk niet voldoende om het tij te keren. Want ondanks een economisch rampjaar door Corona blijven de CO2 concentraties én de temperatuur stijgen. Dit kan je zien op de ppm-klok van de Voo?uit én op deze teller. Van een vertraging van de uitstoot is nog geen sprake, van een piek nog minder. Daarom denk ik dat de in Parijs vooropgestelde 1,5 graden niet meer haalbaar is. We zitten nu al 1,2.
Dit is echter geen reden tot fatalisme. Integendeel. Want het maakt een gigantisch verschil op welk punt we de globale opwarming kunnen stoppen. Elke tiende van een graad die we winnen is cruciaal. Daarbij zal alles en iedereen nodig zijn. Grote politieke keuzes zoals de Green deal, maar evengoed bedrijven die inzetten op andere productieprocessen. Technologische innovaties evengoed als sociale innovaties. Inventieve ondernemers en gemeenschappen die lokaal aan de slag gaan. De som van ontelbare kleine keuzes van miljarden burgers zal bepalen in welke richting een systeem evolueert. Dus vandaag (en liefst ook andere dagen) is het zinvol je af te vragen of de keuzes die je maakt onze Aarde zullen schaden of helen. Want liefde voor de wereld, Amor Mundi, is wellicht onze beste kans om er nog iets van te maken.
Low Impact Man 