wat ik geleerd heb het voorbije jaar

Vandaag begon als een lege dag. Dat wil zeggen geen afspraken, geen opdrachten, geen dringende to-do’s. Gelukkig kwamen er toch een paar mails binnen. Een vraag voor een dubbele lezing in een school (begin mei – fingers crossed dus), en eentje voor een online boekvoorstelling. Zodoende kan ik straks vijf boeken op de post doen. Joepie.

Verder is er nog een online sessie rond energiesparen gepland en ga ik (vrijwillig) een sessie begeleiden rond Actieve hoop. Dat is het zo’n beetje voor de komende weken. Van een burn-out zal ik niet meteen last hebben, een bore-out is waarschijnlijker. Al kan ik het ook zien als een periode om het rustig aan te doen, buiten te zijn, te lezen en te leren.

Als ik terugkijk op het voorbije jaar dan merk ik dat ik heel wat zaken heb geleerd, ondanks of dankzij corona. Een lijstje van zaken die ik voor het eerst heb gedaan.

• schrijven van een roman
• uitgeven van een roman in zelfbeheer
• opzetten van een crowdfunding campagne
• promoten van een roman
• geven van webinars
• maken en monteren van video’s
• online modereren van debatten (en anderen opleiden daarin)
• aanvragen van projectsubsidies cultuur
• instaleren van een regenwateropvang (4000 liter) in combinatie met terras
• maken van een streaming voorstelling met muzikanten
• (laten) plaatsen van ppm-klok op de Vooruit (of is het Volxus, Palas, dé Vooruit of Voo?uit)
• aanvragen van corona steun
• werken met zoom, teams, jitsi meet en een heleboel andere platformen

Het goede nieuws is dat ik die nieuwe vaardigheden verder kan inzetten en gebruiken.

Tegelijk heb ik ook geleerd hoe ik zelf omga met verandering. Hoewel ik al vele jaren schrijf en spreek over mogelijk falen van systemen en de gevolgen voor het dagelijks leven heb ik behoorlijk wat moeite met het aanpassen. Uiteindelijk gaat het over leren leven met onzekerheid, met beperkingen, met het wegvallen van routines. Dat kan verdomd lastig zijn. Het besef dat de huidige crisis slechts een opmaat is voor potentieel veel grotere ontwrichting maakt me wel eens bang. Misschien kan ik wat troost vinden in wat personage Man zegt op pagina 176 van Amor Mundi.

‘Wat kunnen we doen? We zitten midden in
een gigantische storm. We zijn machteloos. Niets kunnen we doen, niets.’
‘Jawel,’ zeg ik, ‘we kunnen ons waardig staande houden in de storm.’

Ik heb nog veel te leren.