geannuleerd

Normaal gezien zou het morgen zo ver zijn. De eerste drie echte lezingen van 2021. In een school in Brugge, met alle mogelijke maatregelen. Ik keek er naar uit, eindelijk nog eens voor een groep jongeren staan! Het zat er de voorbije weken al aan te komen, en vandaag kwam de mail dat de lezingen door de verstrengde Corona-maatregelen zijn uitgesteld naar een onbestemde datum.

Dat wil zeggen dat ik de eerste drie maanden van dit jaar 10 online betaalde opdrachten heb gedaan, waar het in normale jaren makkelijk dertig voorstellingen en lezingen zijn in dezelfde periode. Ik ben niet iemand die snel klaagt, maar als datgene wat je het liefste doet (en wat je broodwinning is) niet kan doorgaan voelt een mens zich op den duur zelf geannuleerd.

Er zijn een hoop mensen die het nog veel slechter hebben (denk maar aan de cultuursector) en meestal lukt het me wel iets te verzinnen waarmee ik me zinvol in stilte kan bezighouden. Maar af en toe zijn er ook momenten met een diepe zucht (of luide vloek). Dit is dus zo’n moment. Ik ben dat hele virus beu, ik wil terug het land rondreizen met de trein (ik zat vroeger ook al aan het raam) en met jullie in gesprek gaan over de wereld, het klimaat, het goed leven en wat we samen kunnen doen. Maar dat kan dus niet.

Dus ga ik maar even te rade bij een van de personages uit Amor Mundi. Dit zegt Britt op pagina 131.

Maar ik weet wat Roger zou gewild hebben. We weten het allemaal. Hij zou ons vragen om een flesje wijn te openen, onze zorgen te vergeten en verhalen te vertellen. Hij zou ons vragen om te dromen, om acties te verzinnen. Zijn leuze was eenvoudig: niet panikeren, organiseren. Wat er ook gebeurt, hoe zwart de toekomst er
ook uitziet.’

Dus misschien vanavond een glaasje wijn nemen en eens nadenken wat ik met de vrijgekomen tijd kan doen. Trouwens, als je een toffe groep collega’s hebt, of een fijne vriendenkring of een grote familie. Je kan me steeds boeken voor een online boekvoorstelling! Ik heb nog veel plaats in mijn agenda ;).