het leven van een would-be marketeer

Aangezien Corona nog steeds bepaalt wat mag en niet mag ziet mijn leven er helemaal anders uit sinds het wegvallen van de voorstellingen en lezingen. In maart-april vorig jaar was ik vooral bezig met het bekomen van de schok en met kinderopvang. Van mei tot augustus ben ik schrijver geworden, en heb ik gedisciplineerd aan mijn boek gewerkt. In het najaar waren er enkele online lezingen, maar ging de energie vooral naar de afwerking en de productie van Amor Mundi. Nu het boek klaar is moet ik noodgedwongen marketeer spelen.

Ik geef toe, dat is niet altijd het leukste. Mailtjes sturen naar boekhandels, bibliotheken en media. Recensie-exemplaren opsturen naar allerlei redacties, continu berichten posten op sociale media (lezers van het boek zullen de ironie hiervan wel inzien). Persberichten sturen, nieuwsbrieven maken en blogstukken schrijven. Rondfietsen met volle fietstassen om het boek te presenteren. Volop meedoen in de strijd om aandacht.

De inspanningen leveren wel iets op, ik mag elke dag wel enkele boeken inpakken en opsturen. Ondertussen zijn er al ruim 300 verkocht. Toch is het gewoon kl** om de hele tijd aandacht te moeten zoeken. Om ervoor te zorgen dat mijn verhaal ergens een plekje kan vinden tussen de duizenden boodschappen die elkeen elke dag te verwerken krijgt. Klinkt er wat frustratie in mijn woorden? Misschien wel. Want ik denk dat Amor Mundi wel een redelijk goed boek is, actueel, origineel en met veel stof tot nadenken en discussie. Dat merk ik ook aan de fijne reacties die ik krijg. Alleen is er zo goed als geen airplay in de mainstream media voor dit soort verhalen. Liever smeuïge nieuwsjes over voetballers of nog maar eens een discussie over mondmaskers. Terwijl ik denk dat we vandaag met zijn allen eens een goed gesprek moeten hebben over welk toekomstscenario we willen.

Conclusies.

Misschien moet ik gewoon wat meer geduld hebben. Als het boek werkelijk goed is, dan zal het wel zijn weg vinden naar de lezers. Op het gemak, via mond aan mond reclame. Ik mag ook dankbaar zijn, want ik ben niet geheel onbekend, en dank zij de crowdfunding is het grootste deel van de investeringen al gedekt. Dank dus aan iedereen die me hierbij al steunde.

Ten tweede kan ik natuurlijk beroep doen op mijn vrienden. Dus, als je ook denkt dat we nood hebben aan verhalen die ons wakker schudden én tegelijk hoop geven dan kan je een paar dingen doen.

• heb je het boek al, dan is de eerste opdracht lezen natuurlijk (sorry dat het nogal dik is)
• lukt het niet om het te lezen, leg het opzichtig op je salontafel als onderwerp van gesprek
• heb je het boek nog niet, vraag er naar in de bib, bestel het bij een boekhandel of desnoods hier (gesigneerd).
• heb je het gelezen? spreek er over, deel je mening (ook al is ze vernietigend) op sociale media, op deze blog, via een mailtje naar je netwerk of op andere creatieve manieren. Mondmasker-aan-mondmasker reclame dus.
• ben je toevallig getrouwd met de hoofdredacteur van Humo? (of heb je andere contacten in de media). Leg het boek subtiel op zijn hoofdkussen, prijs het aan.
• ben je toevallig de baas van Netflix, maak er een spannende reeks van
• wil je het boek uitdelen aan je collega’s of familie, of aan de ministers in je adresboekje? laat het weten want voor grotere oplages kan ik een zeer interessante prijs maken! (hier hoor je de marketeer)

Doe het niet voor mij, ook niet voor mijn zoon. Maar uit liefde voor de wereld (en om een einde te maken aan mijn marketeer-carrière)