Dit was de originele titel van mijn stukje voor vrtnws, maar de redactie koos toch een andere titel. Op zich niet zo erg natuurlijk, want ik ben wel blij dat de tekst is gepubliceerd en er toch heel wat positieve reacties op kwamen. Lezen en delen kan nog steeds natuurlijk.
Low Impact Man 
Hallo Steven,
We hebben dit gisteravond op onze website geplaatst en verschijnt om 11.30u op onze Facebook.
Mooie analyse!
mvg Koen Platevoet +32 498 51 68 42
Op ma 16 dec. 2019 10:13 schreef low impact man: over leven binnen de
LikeLike
Dag beste Steven,
Een opinie stuk van jou om je helemaal in terug te vinden… Er zijn inderdaad nog andere krachten, die door de homo economicus kunnen opgedolven worden.
Wij consuminderen al geruime tijd, en doen wat we kunnen om af te remmen wat over duidelijk is dat verkeerd gaat. ( veganisme, warmtepompen, elektrisch rijden…) Misschien een tip voor kerst; een dienst aanbieden als cadeau. Een boek moet ook nog kunnen vind ik. En ook delen van wat er nog teveel is.
En terug komen tot onze kern die eigenlijk licht en liefde is. ( voor mij is dat meditatie. dat kan ook een wandeling in de natuur zijn of iets anders. )
We zijn blij met mensen zoals jij, die de moed hebben en de kracht om naar voren te treden en iets zinnigs te zeggen en op poten te zetten.
Kinderen zijn toenemend bang, inderdaad, dieren ook en volwassenen soms ook, in een wereld die minder en minder beantwoordt aan onze behoeften.
Ondanks alles, prettige eindejaarsdagen gewenst,
________________________________
LikeLike
Dag Steven
Ik probeerde onderstaande reactie op de vrt nieuws website te laten publiceren, maar blijkbaar zitten we te veel op dezelfde lijn. 🙂 Toch wil ik het je graag overbrengen, omdat ik dit debat echt noodzakelijk vind en je bijdrage echt een waardevolle insteek vind. Ik ben kandidaat voor de Pora en zie dit al een oefening op het echte werk 🙂 Misschien zien we elkaar bij de verkiezingen in januari. De tekst:
Ik ben verheugd te lezen dat er met een frisse blik gekeken wordt naar de klimaatproblematiek. Je geeft belangrijke inzichten hoe we dit probleem ten gronde kunnen aanpakken. Want zoals je zelf schrijft, gebeurt er al enkele jaren veel te weinig. Ik geef Greta Thunberg gelijk wanneer ze stelt dat we op dit moment ons vernuft maar al te vaak gebruiken om onszelf goed te praten.
Het is echter belangrijk dat we de juiste oorzaken van onze problemen kennen, willen we een effectief ‘plan’ uitwerken om die aan te pakken. Bij je poging om tot die oorzaak te komen, moeten we denk ik toch enkele zaken op een rijtje zetten. Dat we ‘een scheefgegroeide relatie met de natuur’ hebben, schrijf je volledig toe aan de uiting van ons huidig samenlevingsmodel. Vroeger, toen we in kleine groepen leefden ‘hadden we respect voor andere dieren, voor de rommelende donder of het woeste water’. Hierdoor geef je de indruk dat ‘de mens’ vroeger verantwoordelijker omging met zijn omgeving en dat onze samenleving hem op één of andere manier van dat pad heeft doen afwijken.
Maar de realiteit is toch wat anders. Verschillende archeologische onderzoeken tonen aan dat waar mensen zich vestigden, maar al te vaak fauna en flora de dupe waren. Jager verzamelaars verplaatsten zich net wanneer natuurlijke hulpbronnen uitgeput waren. Als sedentaire volkeren kozen we ervoor om permanent een stuk natuur als dat van ons te beschouwen. Blijkt dat vooral het aantal mensen de mate van de impact op de natuurlijke omgeving bepaalt. Zijn we met te veel, dan stevenen we af op problemen. We slagen er zelfs in om onszelf op verschillende momenten in de geschiedenis uit te roeien door zo instrumenteel om te gaan met onze levensbronnen. Het weinige ‘respect’ voor de natuur werd in veel gevallen afgedwongen doordat we er terecht bang van waren. Nu we ook die angst overwonnen hebben en het materiële zijn beginnen verafgoden, manifesteert ons misbruik zich nog veel heviger. Samengevat: het zit in onze menselijk natuur om ‘meer te willen’, ten koste van onze omgeving. We zijn niet uit op een balans met de natuur en daar kunnen we nu toch echt nier meer naast kijken.
Is die vaststelling een doodsteek voor de groene beweging en onze planeet? Neen, in tegendeel. Zelfkennis is het begin van alle wijsheid en pas wanneer we onszelf diep in de ogen kijken, kunnen we aan de slag. Maar het is niet evident om tegen onze menselijke natuur in te gaan. Het lijkt ook zo verkeerd om daartegen te moeten vechten. Nochtans is het net dat wat we dagelijks doen. Elkaar leren om niet agressief te zijn, om geweld te mijden, om onze handjes thuis te houden, om gezond te eten, om te sporten, niet lui te zijn … Stuk voor stuk uitingen van die menselijke natuur die we proberen te corrigeren. En dat vergt zeer veel moed, energie en middelen. Je kan het vergelijken met een kind dat ruim 10 jaar nodig heeft om te leren lezen en schrijven (niet aangeboren), terwijl het bijna vanzelf leert praten door enkele jaren naar anderen te luisteren (aangeboren).
Willen we de klimaatzaak vooruit helpen, zullen we die kronkels in onze hersenen moeten overwinnen. Leren te denken op lange termijn, leren dat we onze omgeving nodig hebben, leren dat we te gemakkelijk hebzuchtig zijn en hoe we daarmee moeten omgaan. Daar ligt een blauwdruk voor een effectief klimaatplan. Niet in het verminderen van CO2-uitstoot, maar in het doorgronden van onze menselijke psyche om gedragsverandering te stimuleren.
Maar er is meer en ik ben blij dat je dat eindelijk aangeeft. In die menselijke natuur schuilt ook al dat moois dat we als mens in de wereld brengen. Zo zijn uitingen als empathie, liefde, zorg, zingeving, connectie met de natuur en altruïsme evenzeer ingebakken in onze code. Zij zorgen ervoor dat we onszelf ook hoog mogen inschatten. En we kunnen wat dat betreft gerust vooruitgangsoptimisten zijn. Armoede, honger, geweld en oorlog nemen de laatste honderden jaren in razendsnel tempo af, ondanks onze sterke overtuiging dat dat niet zo is. Het gaat uiteraard nooit snel genoeg, maar het is eigenlijk een waanzinnige prestatie dat zoveel van ons deze ongeziene gelijkheid, vrijheid en broederlijkheid hebben bereikt in die korte tijdspanne. Maar het is helaas niet voldoende. We moeten een tandje bijsteken. Ons verstand en onze planeet smeken erom. Waar vandaag de dag marketeers handig op onze drijfveren inspelen om onnodige spullen in huis te halen, zullen we ons in de toekomst moeten laten verleiden om meer voor elkaar te zorgen. En daar zullen we al die eerder vernoemde vernuft en zelfkennis voor nodig hebben.
Ik kijk met hoop uit naar die toekomst en sta klaar om de handen uit de mouwen te steken. Wanneer zitten we een eerste keer samen voor dat plan?
Kobe Vandeweerdt
Actief voor Groen Merchtem
LikeLike
dag Kobe
Bedankt voor je reactie, en je haalt een aantal terechte punten aan. Het was ook niet mijn opzet om de periode van jagers-verzamelaars te romantiseren. Wel denk ik dat we nog veel kunnen leren van hoe ook vandaag nog natuurvolkeren omgaan met de natuur en alles wat leeft.
Wat betreft de ware aard van de mens zou ik je zeker het nieuwe boek van Rutger Bregman aanraden: de meeste mensen deugen. Daarin bewijst hij overtuigend dat we niet enkel egoïstische wezens zijn gericht op eigenbelang, maar meer nog empathische wezens gericht op samenwerking. En die eigenschappen zullen we zeker nodig hebben het volgende decennium,
een fijne start van het komende decennium en tot een volgende gelegenheid,
Steven
LikeLike