Een programma als ‘Tegenlicht’ zou ook niet misstaan op onze openbare zender. Gelukkig kunnen we dit via internet allemaal makkelijk bekijken. De laatste uitzending gaat bijvoorbeeld over de ‘Worsteling van de Groenmens’ ofwel de vele vragen en dilemma’s waar mensen die ecologischer willen leven mee te kampen krijgen. Best herkenbare getuigenissen van mensen die het niet goed weten, de eigen keuzes goedpraten of er met een grapje vanaf willen komen.
Naar het einde toe zegt Babette Porcelijn iets waar ik me helemaal in kan vinden. Als je in orde bent met de grote keuzes, kan je best wat relaxer zijn met de kleine dingen. En voor wie het nog niet zou weten: de grote dingen zijn vlees, auto, vliegen, energiegebruik, spullen, en blijkbaar ook elektronica – en indirect ook wel kinderen. Ook interessant is de quote van Renee Lertzman; ‘we zullen het met wat minder moeten doen, maar als we goed kunnen uitleggen dat we daar uiteindelijk wel beter kunnen van worden kan de mens dit wel aan.’ (en daar zou ik nog aan toevoegen als ook de inspanningen eerlijk verdeeld worden).
En verder kan je je ook afvragen waarom de programmamakers als ondertitel hebben gekozen: ‘Hoe krijgen we de broodnodige gedragsverandering voor elkaar zonder veel comfortverlies?’ Want als duidelijk is hoe verwoestend onze levensstijl is, is het misschien wel onmogelijk om die levensstijl af te bouwen zonder comfortverlies.
Low Impact Man 
De uitzending zelf vond ik heel interessant, zoals gewoonlijk bij een aflevering van Tegenlicht.
Spijtig van die ondertitel erbij. Zo lijkt het alsof de programmamakers niet zelf naar hun uitzending hebben gekeken (Green Evelien legt in de uitzending eigenlijk uit dat het niet om comfortverlies gaat).
Of de programmamakers hun definite van comfort is nogal bizar.
Comfort kan toch niet enkel bereikt worden door ongezond, fijnstofvervuilend, kerosineverbruikend, energieverspillend en shop-till-you-drop te leven?
Alsof het comfortverlies is om gezonder te eten door vlees niet meer te eten.
Alsof het comfortverlies is om een auto niet nodig te hebben om je te verplaatsen.
Alsof het comfortverlies is om tijdens je vakantie niet een vliegreis te maken.
Alsof het comfortverlies is om energie niet meer onnodig te verspillen.
Alsof het comfortverlies is om dingen die je niet echt nodig hebt niet meer te kopen.
Dat is geen comfortverlies. Tenzij het comfortverlies van oogkleppen. Oogkleppen om te doen alsof schadelijke consumptie en overconsumptie geen gevolgen hebben. Dat *comfort* verliezen we inderdaad.
In ieder geval weet ik door die uitzending te bekijken van waar het begrip ecorexia komt. Maar dat is dus een woordkeuze die ik net zou omdraaien en ecovraatzucht noemen van hen die niet binnen de grenzen van hun enige leefbare planet willen blijven.
Ik denk ook niet dat het, zoals het in de uitzending wordt gezegd, zo’n enge conclusie is dat we om heel ecologisch te kunnen leven we dood moeten gaan. Onze eigen statuszoekende ecovernietigende consumentenidentiteit gaat figuurlijk dood. De kans is ook zeer groot dat onze statuszoekende ecovernietigende consumentenidentiteit letterlijk onze dood zal worden. Omdat het ons planetair ecosysteem doet instorten.
Maar focussen op de levensgevaarlijke brand is niet zo belangrijk. Focussen op de manieren om veilig de brand te blussen is focussen op de veilige uitweg en dus wat echt belangrijk is.
Maar dat weet LowImpactMan Steven Vromman al 🙂
LikeLike
Een moreel groot gelijk zet echt geen zoden aan de dijk bij de bevolking, uw reactie uit een zeker dédain tov ‘het volk’, terwijl datzelfde volk wel moeten meekrijgen , het liefst op democratische wijze. En wijzen op morele verantwoordelijkheid van het individu werkt in deze averechts
LikeLike
Interessant om te weten dat mijn reactie zo overkomt.
Wat ik meende geschreven te hebben:
– kritiek op ondertitel gekozen door programmamakers
– kritiek op zogezegd comfortverlies door niet mee te doen aan wegwerpconsumptie
– vaststelling van waar begrip ecorexia vandaan komt
– vaststelling dat overconsumptie een doodlopende straat is want doet ons planetair ecosysteem instorten
– conclusie dat kijken naar de brand niets uithaalt, belangrijker om te focussen op de veilige uitweg uit de brand.
Dus ik bedoelde er geen dédain mee te uiten tov ‘het volk’.
LikeLike
Ik heb de aflevering ook gezien. Ik voelde ook veel herkenning. Bij mij bleef vooral het gedeelte hangen dat je niet moet prediken, dat je het voor jezelf moet doen en dat iedereen moeite heeft met het zoeken naar de juiste keuze. Ik vond de uitspraak van één van de deelnemers mooi: “Het voelt aan als uit de kast komen en kleur bekennen.”.
LikeLike