vanaf heden: politicus zonder mandaat

Vandaag is een persbericht verstuurd waarin ik aankondig ontslag te nemen als gemeenteraadslid voor de stad Gent. Een beslissing waar ik nogal wat tijd voor nodig had en die ik graag wat meer toelicht. Want enerzijds zijn er persoonlijke redenen, anderzijds heb ik de nodige bedenkingen bij het functioneren van de politiek.

Sinds 2009 werk ik als zelfstandige en verdien mijn boterham met een reeks activiteiten als Low Impact Man. Het geven van lezingen en voorstellingen, het schrijven van boeken of het begeleiden van organisaties en festivals, om een paar dingen te noemen. Ik wist dat het opnemen van een politiek mandaat gevolgen zou hebben voor die activiteiten. Met 2 tot 3 politieke vergaderingen per week blijven er gewoon minder avonden over om voorstellingen te spelen. Daarbij komt dat je als raadslid geen opdrachten kan uitvoeren die onverenigbaar zijn met het mandaat. Een terechte regel, waardoor ik mijn engagement in Greentrack Gent moest terugschroeven en bvb ook geen lezingen meer kon geven in scholen van het Gentse stedelijk net. Op zich niet zo erg, maar nu dient er zich echter een kans aan om een belangrijke rol te spelen in een nieuw project dat binnenkort van start gaat in Gent. Het ligt me nauw aan het hart, en sluit ook helemaal aan bij mijn visie op de stad van de toekomst. Maar werken voor deze vzw is niet verenigbaar met een mandaat als gemeenteraadslid. Omdat ik denk dat het nieuwe project een belangrijke meerwaarde kan betekenen voor de stad en ik het dolgraag wil doen heb ik uiteindelijk gekozen om voor de nieuwe uitdaging te gaan en mijn plaats in de gemeenteraad af te staan aan mijn opvolger.  (Jammer genoeg kan ik hier nog niet meer vertellen over het nieuwe project, maar vanaf begin oktober zal ik dit met plezier doen)

Ik heb de voorbije vier jaar getracht binnen de coalitie mijn rol te spelen. Als raadslid van de meerderheid komt dit neer op mondelinge en schriftelijke vragen stellen, bekommernissen op de agenda zetten, vragen van burgers ter harte te nemen, hier en daar voorstellen van raadsbesluiten mee vorm geven. Ik laat het aan anderen over om te oordelen of mijn inbreng iets heeft teweeg gebracht, zelf denk ik dat ik behoorlijk mijn werk heb gedaan. Tegelijk heb ik gemerkt dat je als raadslid in de meerderheid een beperkte speelruimte hebt. Uiteindelijk ben je lid van een coalitie met drie partijen en zijn de genomen maatregelen de grootste gemene deler van deze drie strekkingen. Zo werkt onze democratie nu eenmaal. Ik heb hier regelmatig wat geschreven over het leven als raadslid. Bijvoorbeeld over hoeveel ik nu echt verdien, over redelijk onverantwoorde feestjes of moeilijke momenten.

Verder heb ik vaak met grote ogen staan kijken naar hoe de lokale politiek functioneert. Het spelletje meerderheid-oppositie dat constructieve gesprekken vaak in de weg staat. De strategische afwegingen rond perceptie bij het lanceren van voorstellen. De vele kleine probleempjes die worden aangekaart en veel tijd en energie opslokken van raadsleden en stedelijke diensten. De drang om toch maar eens in de pers te komen. De beperkte beslissingsruimte van lokale politiek. De vele procedures en regeltjes die een gewoon gesprek bemoeilijken. De traagheid waarmee politieke keuzes worden gemaakt en omgezet in concreet beleid. Het is niet makkelijk daarin grotere thema’s een plaats te geven, en aandacht te vragen voor mondiale trends of overkoepelende ideeën… Ik geef gerust toe dat ik af en toe het gevoel had kostbare tijd te verdoen in weinig zinvolle vergaderingen. Ook dat speelt dan wel mee als ik moet beslissen waar ik mee bezig wil zijn.

Voor de duidelijkheid, ik sta volop achter het Gentse bestuursakkoord, blijf actief lid van Groen en zal bij de volgende verkiezingscampagne de Groene kandidaten zeker ondersteunen. Aangezien politiek wil zeggen ‘de samenleving mee vorm geven’ zal ik ook blijven aan politiek doen. Als burger wil ik me volop engageren bij de vele initiatieven en projecten die van onderuit werken aan een toekomstvaardige, volhoudbare stad.

Ik wil iedereen danken die vier jaar geleden voor mij heeft gestemd en me excuseren bij degene die mij mijn ontslag kwalijk nemen. Ik wil gerust nog meer toelichting geven bij mijn keuze (die wellicht ook duidelijker wordt als ik binnenkort kan communiceren over wat ik dan wel ga doen). Dit is misschien wel het einde van mijn korte carrière als deeltijds politicus, maar zeker niet het einde van mijn engagement als burger, low impact man en activist.