We gaan dan wel stoppen met klagen, maar aanklagen wat er fout loopt blijft natuurlijk van groot belang. Er zijn heel wat manieren om dit te doen en bijzonder krachtig is deze reportage die ingaat op de problematiek van de goedkope kledij. Drie Noorse jongeren, Frida, Ludvig en Anniken brengen op uitnodiging van een Noorse TV-zender een bezoek aan Cambodja. Het zijn typische jongeren met goedgevulde kleerkasten en de nodige vooroordelen over de rest van de wereld.
In Phnom Penh aangekomen krijgen ze een aantal opdrachten en maken ze kennis met leeftijdsgenoten die werken in de sweatshops. Al snel blijkt dat de confrontatie met de levensomstandigheden waarin de mensen die hun modieuze kleren maken behoorlijk confronterend is. Ze moeten een maaltijd koken met het bedrag dat een arbeider dagelijks verdiend (3 euro), ze overnachten in hun huizen en ze werken een dag mee in een naaiatelier. De gesprekken en ontmoetingen met de jonge textielarbeidsters veranderen het wereldbeeld en de houding van de Noorse bezoekers. Ze worden zich bewust van het verhaal achter hun kleren.
Deze trailer maakt duidelijk wat er gebeurt als consumenten aan den lijve voelen wat hun consumentengedrag aan de andere kant van de wereld teweeg brengt.. De vijf afleveringen zijn hier te zien.
Dat er alternatieven zijn zal onder andere duidelijk worden op Fair Fashion Fest in Gent op 1 maart.
Low Impact Man 
Persoonlijk vind ik wel dat klagen en aanklagen elkaar perfect kunnen aanvullen en dat het onderscheid eigenlijk niet zo groot is. Mensen die al zo diep onder de leefbare grens zitten, hebben vaak de kracht niet meer om hun erbarmelijke situatie aan te klagen of dingen te veranderen. Klagen kan voor hen een uitlaatklep zijn, misschien wel als laatste noodkreet.
Verder ben ik het absoluut eens met Victoria Sanford, een geëngageerde Amerikaanse antropologe: “Het aanklagen van onrechtvaardigheid en onderdrukking is geen naïeve, ouderwetse en anti-intellectuele onderneming of een eenzijdige totalitaire visie van het marxisme.”
Medemensen die het nog goed hebben in onze steeds competitiever wordende maatschappij hebben eigenlijk het recht niet om hun ogen bewust te sluiten… elke mens-waar ook ter wereld-heeft recht op een menswaardig bestaan en leefbare toekomst!
LikeLike