2 kilo patatjes

Het leven kan ook simpel zijn. Op 16 maart nam ik op de landelijke Genoegdag in Os twee kleine patatjes mee. Ze lagen op een tafeltje waar mensen zaden hadden gelegd die je naar hartenlust kon meenemen. Ik heb de patatjes probleemloos over de grens gesmokkeld en dezelfde avond nog in de grond gestopt van mijn nieuwe parkeermoestuin (in de vakjes 5D en 5B).

Deze morgen zag ik dat de planten die op de plaats van de patatjes flink gegroeid waren begonnen te verslensen, dus wou ik wel eens kijken wat er in de grond zat. En voila, probleemloos haalde ik ruim 2 kilogram prachtige aardappelen uit de grond. Twee patatjes van elk zo’n 60 gram leveren op wonderbaarlijke wijze elk een kilogram oogst op.

Bon, voor veel mensen zal dit misschien wel allemaal normaal zijn, maar het is toch fijn dat de zon, de regen, de aarde en de kiemkracht daar allemaal zelf voor zorgen. (met veel dank aan de boeren in de Andes die duizenden jaren lang deze knollen zodanig hebben gecultiveerd). Ik heb er niks aan gedaan, en de patatjes hadden zich trouwens netjes gehouden aan het vakje dat ze toebedeeld gekregen hebben.

Binnen enkele weken komt een tweede lading, want ik heb op 13 april nog drie patatjes in de grond gestopt (1B, 1C en 1D), deze keren gewone eetaardappelen van het voedselteam. Ook deze planten zijn al flink opgeschoten. Het stukje van gisteren indachtig vraag ik me nu af wat er gebeurt als ik een van de pas geoogste patatjes in de grond stop. Levert dat weer een kilo extra op binnen drie maanden? Als je van 60 gram naar 1 kilogram gaat in 3 maanden (+1580 %), hoe vaak moet je dit herhalen om de hele wereld te kunnen voeden?