Vandaag wordt in de Vooruit de eerste repareerprijs uitgereikt in kader van het festival ‘possible futures’. In kader daarvan heeft de Vooruit me gevraagd een paar gedachten mee te geven over het idee van ‘repareren’. Daarbij wil ik het niet hebben over de praktische kant van spullen herstellen heb ik 4 stukjes geschreven die allen variaties zijn op het thema ‘repareer de liefde’. Vandaag kan je hier stukje 1 en 2 lezen, morgen volgt de rest.
1. Repareer de verbinding
Hoe konden we het ooit vergeten? Dat in elke cel van ons lijf DNA codes zitten die identiek zijn aan die van de regenworm of de torenvalk. Dat onze lichaamscellen werkzame stoffen herkennen van vreemde planten die enkel in het Amazonewoud groeien. Dat we deel zijn van een evolutie die miljarden jaren geleden is gestart in de donkere diepte van zoute oceanen.
We zijn het allemaal vergeten.
Nochtans, alle levende organismen drinken hetzelfde water. Wij zouden niet bestaan zonder zuurstof, zonder aarde, zonder grond. Toch denken we dat er twee dingen bestaan: wij en de wereld. De verbinding is verbroken, en dus plunderen we gulzig en ongegeneerd alle mogelijke vruchten van het ecosysteem. Nochtans kunnen we geen dag overleven als ditzelfde ecosysteem het finaal laat afweten.
We zijn een deel van de natuurlijke wereld. Alles is met alles verbonden. Slechts als we onze verbinding met de natuur herkennen en repareren zullen we elk wezen van het universum weer met respect en compassie benaderen. Pas dan maken we kans om te overleven.
2. Repareer de spiritualiteit
Niet alleen de verbinding met de fysieke wereld rondom dient gerepareerd. De werkelijkheid is meer dan wat we met onze zintuigen kunnen waarnemen. De relatie tot die onbekende en onkenbare realiteit hebben we eeuwenlang in religieuze praktijken vorm gegeven. Met reden hebben we ons de voorbije decennia afgekeerd van de religieuze instituten en hun vaak onderdrukkend praktijken.
Met het badwater is het kind verdwenen.
Een samenleving die louter kiest voor rationaliteit en meteen de grote vragen over de zin van het leven uit de weg gaat is een arme samenleving. Wellicht kunnen we nog iets leren van de resterende natuurvolkeren. De tijd verloopt in cirkels en niet lineair. De stenen hebben een geest en onze voorvaderen zijn bij ons. Er zijn andere krachten dan de wetten van de natuurfysica. Grond is heilig en kan je niet verkopen noch bezitten. Met onze gedachten kunnen we bergen verzetten.
Het repareren van de verloren gegane spirituele dimensie kan helpen om het echte goede leven te vinden.
Low Impact Man 
groot gelijk! 🙂
LikeLike