Ik heb het beloofd, dus moet het maar, een verslagje van de informal summit of Ghent, de prestigieuze ontmoeting met als doel – ik citeer – een vijfhonderdtal Vlaamse, Belgische en internationale decision-makers uit de media, de culturele, economische en academische wereld op een informele manier samenbrengen.
Eerlijk gezegd ben ik een beetje ontgoocheld. Ten eerste, van de hele lijst ministers, partijvoorzitters en andere aangekondigde belangrijkheden heb ik niemand gezien. Ja, Herman Van Rompuy was aanwezig via een videofilmpje, enja, Jacques Rogge was er ook, maar hij klonk meer als een oude man die deze avond liever thuis met een boek in zijn relaxzetel had doorgebracht. De zogenaamde Key-note speaker, Jean Michel Jarre, heeft niet eens een speech gehouden maar werd geïnterviewd. Hij had weinig meer te vertellen dan de gasten bij een doordeweeks praatprogramma’s op TV.
Een tweede opmerking. Veel mensen hielden zich niet aan de dresscode en werden toch binnengelaten. Ik had de nodige research gedaan over ‘Smart casual’ en dit is absoluut geen pak met das! Ik was perfect in orde met mijn tweedehands hemdje en jasje, maar het liep er vol van mannen met pakken en dassen. Als je een dresscode vraagt dan moeten mensen er zich toch aan houden? Ze hadden toch minstens kunnen vragen de dassen af te geven bij het binnenkomen!
En dan het eten en drinken, er was dan wel champagne a volonté, maar het walking dinner heb ik vooral voorbij zien wandelen. Hapjes met zwaardvis, zalm en foix gras. Toen ik een van de vele kelners vroeg of er iets vegetarisch was kreeg ik wel een klein bordje met couscous en groenten. Maar ik ben met honger naar huis gefietst (gelukkig had ik nog een restje spaghetti in de koelkast). Tonijn heb ik echter niet gezien, dus dat zet ik bij de pluspunten.
Oja er was ook muziek. Zowel voor de toespraken als erna stonden diverse topmusici op het podium het beste van zichzelf te geven. Alleen was niemand van het publiek geïnteresseerd, iedereen was aan het praten en het netwerken zodat ze evengoed een plaat hadden kunnen opzetten, niemand zou het gemerkt hebben. Tussen de toespraken kregen we wel enkele mooi stukjes van Bach te horen door een trio.
Ik had gelukkig collega gemeenteraadslid Stephanie D’hose aan mijn zijde, en ik kon een praatje slaan met de enige andere groene in de zaal, Elke Decruynaere. Misschien zijn er die avond belangrijke deals gesloten en afspraken gemaakt, maar zelf voelde ik me eerder als een vis op het droge. De hele avond deed me wat denken aan dat verhaaltje van die keizer zonder kleren…
Bij het naar buiten gaan heb ik nog iets interessant ontdekt. Ook vips krijgen soms voedselpakketten. In mijn pakket zat een pakje koffie, een pakje koekjes, een doosje pralines (veel doos, weinig pralines), een mok, een stylo, een herbruikbare tas, een pakje post-its en een modemagazine. Ik vermoed dat ze dit laatste erbij hebben gestopt om de notabelen te leren hoe ze de dress-code moeten respecteren.
Low Impact Man 
Ik was één van de kleine minderheid die tegen had gestemd op je vraag of je daar naar toe had ‘moeten’ gaan. Het is met spijt dat ik moet vaststellen dat mijn vermoeden dat het tijdverspilling ging zijn bewaarheid is geworden.
Hoewel er daar blijkbaar geen toppolitici aanwezig waren bevestig wat ik op deze blog de laatste maanden af en toe lees wel dat heel veel van die gebeurtenissen een ‘ons-kent-ons-gebeuren zijn’ en veel zogenaamde ‘belangrijke mensen’ die druk bezig zijn eigenlijk veel te veel tijd verspillen aan bijeenkomsten, etentjes, …
LikeLike
dag Renaat, ja, je hebt gelijk, naast de democratie is er nog een heel netwerk van activiteiten waar ‘belangrijke’ mensen samen komen om kwesties te bespreken. Het liefst zouden we natuurlijk die boel afschaffen maar dat is niet evident natuurlijk. En dus probeer ik als lokaal politicus daar selectief af en toe eens bij te zijn, al is het maar om heel die wereld te leren kennen. Mijn bloglezers zullen me wel tot de orde roepen als de indruk ontstaat dat ik mee in het ons-kent-ons kringetje ga meedraaien…
LikeLike
Steven,
mijn opmerkingen waren geen kritiek op jouw doen en op je keuze om daar wel naar toe te gaan. Ik vind je blik op die gebeurtenissen zelf best interessant, net omdat jij nog de absurditeit er van inziet.
En die boel volledig afschaffen is wat mij betreft ook niet nodig. Want ergens is het logisch dat men moet netwerken en dat er ook beslissingen worden genomen ‘in de wandelgangen’. Het begint me pas te storen als men zich daar teveel in de luxe wentelt of als men (zoals bij sommige politici en bedrijfsleiders het geval lijkt) vooral met zo’n zaken bezig is en dat suggereert dat men zo hard aan het werken is en zo’n belangrijk werk aan het doen is.
LikeLike