duurzame dinsdag

Vandaag is het in Nederland duurzame dinsdag. Ik kende het initiatief eigenlijk ook niet tot ik deze morgen werd gebeld door Peter Vande Veire om het even te hebben over de ingebouwde veroudering. Het fenomeen waarbij toestellen sneller stuk gaan dan nodig om de consumptie aan te moedigen.

Het idee is trouwens gelanceerd tijdens de grote crisis in de VS in 1932. Een makelaar, Bernard London, schreef toen het pamflet: ‘Ending the Depression through Planned Obsolescense’.  Toestellen bouwen die snel vervangen moeten worden is sindsdien een economische strategie geworden. Dit heb ik niet verteld op de radio, want ik moest het houden bij eenvoudige tips zoals naar de kringwinkel gaan, spullen delen of repareren én gewoon minder gerief kopen.

Maar duurzame dinsdag dus, het initiatief bestaat ondertussen 15 jaar. Iedereen kan ideeën insturen voor duurzame innovatie, een jury haalt er dan de beste ideeën uit, en die worden vandaag op duurzame dinsdag overhandigd aan het Nederlandse kabinet. De beste ideeën krijgen ondersteuning om gerealiseerd te kunnen worden. Op de site kan ik niet meteen de inzendingen van dit jaar terugvinden, maar er is wel een analyse van de projecten van vorig jaar. Waarbij je kan zien de meeste voorstellen te maken hebben met energie, gevolgd door bewustwording en ondernemen. 57% van de voorstellen komen van de burgers, 27% van de bedrijven, de rest van NGO’s.

Twee jaar geleden won een project rond duurzame mobiliteit, vorig jaar een inzending over duurzame speeltuinen en energie uit golven. Op zich best wel ok, al zal het invoeren van die ideeën geen systemische veranderingen met zich meebrengen. Het lijkt me toch vooral het vergroenen van een bestaand model.

Hier in België hebben we niet zo’n duurzame dinsdag. Het platform ministerie van ideeën bundelt een reeks sociaal ecologische projecten en via de wedstrijd ‘een idee per dag‘ worden burgers ook gestimuleerd hun creatieve kant te tonen. De vraag is natuurlijk ook of een kabinet, of regering ook echt iets doen met dergelijke voorstellen. Want uiteindelijk is al lang bekend welke maatregelen ons tot echte duurzaamheid zullen brengen.

De vele wetenschappelijke studies rond CO2 reductie, een andere mobiliteit, duurzaam bouwen, hernieuwbare energie en ruimtelijke ordening hebben niet geleid tot veel daadkracht bij politici. Maar misschien luisteren ze wel naar MNM natuurlijk.