Deze week staat voor mij grotendeels in teken van het politieke werk, met achtereenvolgens een overlegvergadering met de Sp-a, de commissie algemene zaken, een Groen-fractie vergadering, de algemene vergadering van het Festival van Vlaanderen, de commissie milieu en welzijn, een overlegcommissie over de missie en visie van de stad en om af de ronden zaterdag een hele dag politieke raad van Groen in Brussel.
Natuurlijk moeten die vergaderingen wel voorbereid worden (er zijn steeds de nodige agenda’s en documenten door te nemen), en heb ik nog een lijstje van een aantal ideeën en vragen van burgers en organisaties die ik wil opvolgen. Het begint me stilaan duidelijk te worden wat er allemaal komt kijken bij een lokaal mandaat. In die zin is de reeks ‘met man en macht’ niet helemaal waarheidsgetrouw, in plaats van het vergaderen zijn ze vooral bezig met intriges op relationeel en politiek vlak. En daar heb ik nog niet veel van gemerkt hier in Gent. In Ranzegem rijden de politici wel allemaal in mooie auto’s, autodelen zoals de Groene schepenen zit er blijkbaar niet in.
Op de vergaderingen van de volgende dagen komen weer heel diverse punten aan bod. Bij aankoopdossiers probeer ik regelmatig eens tussen te komen om te wijzen op het belang van milieucriteria en ecologische alternatieven. Of ik dit vanavond ook zal doen bij de bespreking van de aankoop van ‘2 less lethal launcher wapens van het type FN 303 en 6000 patronen‘ voor de politie is wat anders. Het doel van het wapen is ‘het onmiddellijk stoppen van een agressor die de fysieke integriteit van zichzelf of een derde ernstig in gevaar dreigt te brengen zonder hem evenveel levensgevaarlijk te verwonden’. Persoonlijk heb ik niet zo voor wapens, maar ik kan me voorstellen dat zoiets in uitzonderlijke gevallen misschien nodig is. In het bestek staat onder andere dat ‘de lichtversterkingsbron moet bestaan uit standaard AA of AAA batterijen, geen speciale batterijmodellen’. Maar vanavond pleiten om herlaadbare batterijen gebruiken lijkt me wat overdreven.
De vele vergaderingen weerhouden me er echter niet van om elke dag – al is het maar tien minuutjes – bezig te zijn met de voorbereidingen van de parkeermoestuin. Dat wil zeggen, het zaaien van de plantjes die ik binnen enkele weken dan buiten in potten wil zetten. Altijd goed om met de voeten op de grond te blijven en te beseffen dat het kweken van kerstomaatjes sneller gaat dan het veranderen van het lokaal beleid.
Low Impact Man 
Hallo Steven,
ik volg al een hele tijd trouw jouw blog. Ook de politieke transparantie die je aan de dag legt, siert jouw functie als gemeenteraadslid. Ik stuurde gisteren een bericht aan alle gemeenteraadsleden – ook aan jou. Zie hieronder.
Ik hoop dat er toch nog enige vorm van autonomie bestaat binnen de meerderheid en dat jij om bestuurskundige, maar vooral om ecologische redenen de “zaak van de wegen” (en bij uitbreiding het hele project) terug naar de tekentafel stuurt. Gent gaat hier een historische kans missen om een private verkavelaar een cohousing – kangoeroewonen – gemeenschapsvoorzieningenproject te realiseren. In mijn mail uiteraard meer informatie. Het zou jou en jouw fractie alvast sieren de mooie principes uit het Gentse bestuursakkoord in dagdagelijkse praktijk om te zetten. Een school dicht bij huis, bijvoorbeeld. Zodat de toekomstige inwoners van de Brugse Poort hun kinderen geen kilometers in de auto moeten laten rondrijden… Problemen vermijd je best aan de basis. Met de “zaak van de wegen” heeft de gemeenteraad belangrijke sleutels in handen. Toon ons dat jullie deze waard zijn. En dan vergeef ik het jou volop dat de batterijen van de Gentse flikken niet herlaadbaar zijn.
Geacht gemeenteraadslid,
Op de gemeenteraad van 25 maart 2013 staat volgend punt geagendeerd: “Verkavelingsaanvraag – 2012 GE 135/00 zaak van de wegen”. U vindt alle stukken met betrekking tot dit punt op
http://www3.gent.be/gent/bestuur/gemraad/openbaar/2013_GR_00321.pdf.
Om een erg lang verhaal kort te maken: het gaat over een private verkaveling in een binnenblok van de Brugse Poort. Een erg nefaste ontwikkeling die zal leiden tot nog meer bewoning in één van de dichtstbevolkte wijken van Gent. En dat net nadat vele jaren van investeren en werken in het kader van “Zuurstof voor de Brugse Poort” juist de woondichtheid naar omlaag werd gehaald waar mogelijk. Net in een wijk waar stevig dient geïnvesteerd te worden in voorzieningen (en in de eerste plaats scholen, maar ook crèches, …). Alle details, visueel voorgesteld, vindt u op http://www.gentblogt.be/2013/03/12/over-een-wijk-een-blok-en-een-vergunning. Vorm dus gerust uw eigen mening.
Ik verlang niet dat u als gemeenteraadslid het dossier tot in de puntjes begint te bestuderen, maar graag vraag ik uw aandacht voor een heel belangrijk onderdeel: het feit dat er in de verkavelingsaanvraag fundamenteel iets mis is met de voorgestelde wegenis. In het ontwerpbesluit kan u dit onder meer lezen op pagina 15: “Het voorgestelde voorstel voor de aanleg van het openbaar domein en bij uitbreiding het mobiliteitsverhaal is inderdaad onvoldoende duurzaam en te ondoordacht uitgewerkt. Om deze reden wordt geen stedenbouwkundige vergunning afgeleverd voor de aanleg van de openbare wegenis en de openbare groenzone. Een nieuw ontwerp voor het openbaar domein zal naar aanleiding van een aanvraag tot stedenbouwkundige vergunning worden beoordeeld”, op pagina 22: “Gebrekkige visie op mobiliteit. Het ontwerp van de openbare wegenis is inderdaad onvoldoende doordacht en dient te worden herbekeken. De stedenbouwkundige vergunning voor het wegenisontwerp wordt dan ook uit de verkavelingsvergunning gesloten. Voor de aanleg van het openbaar domein zal nog een afzonderlijke stedenbouwkundige vergunning moeten worden aangevraagd en dit op basis van een aangepast ontwerp dat rekening houdt met de gemaakte opmerkingen zodat de wegaanleg op een duurzame en kwalitatieve wijze kan gebeuren. Hierbij zal onder meer moeten worden onderzocht of het achterste deel van de openbare weg autovrij of autoluw kan worden gemaakt. Ook fietsenstallingen zullen een plaats moeten krijgen
binnen deze openbare wegenis, wat in het aanpaste ontwerp moet worden meegenomen”.
Ik vind het op zijn zachtst gezegd erg vreemd dat het College van Burgemeester en Schepenen u als gemeenteraadslid vraagt de “zaak over de wegen” goed te keuren in een verkavelingsaanvraag die net op dat punt ernstige gebreken vertoont. Als u de zaak over de wegen goedkeurt, dan geeft u de vrijgeleide om binnen de bestaande grenzen de verkaveling te laten uitvoeren. Het is moeilijk in te denken hoe aan de opmerkingen over de wegen in de verkavelingsaanvraag dan nog tegemoet kan worden gekomen. Bijvoorbeeld: een draaicirkel voor de brandweer van minstens 15 meter (zie pagina 55). Als u op maandag 25 maart de “zaak van de wegen” (een openbare weg van 8 meter breed) goedkeurt, dan vraagt het toch geen hogere opleiding om in te zien dat er nérgens een draaicirkel van 15 meter kan worden gerealiseerd zonder aan de te verkavelen loten of aan de parkzone te knabbelen. En zoals ik eerder schreef: dit is slechts een voorbeeld. Ik wens u niet te overladen met de vele technische details, eigen aan dit soort projecten.
Ik vraag u als gemeenteraadslid uw rol op te nemen in de lokale democratie en uw controletaak ter harte te nemen. Het lijkt logisch en wenselijk dat de verkavelaar zijn huiswerk opnieuw doet. In de eerste instantie over de wegen. En net daarom vraag ik u de voorgestelde “zaak van de wegen” niet goed te keuren. Om de overduidelijke reden dat het nét op het vlak van de wegen is dat de voorgestelde aanvraag rammelt.
Voor alle duidelijkheid: ik wil op geen enkele manier de werking van de stad en de rechten van private verkavelaars schenden. Maar ik ben ervan overtuigd dat u als gemeenteraadslid aan politiek doet, omdat u in de maakbaarheid van onze samenleving gelooft. Omdat u het belang erkent van de vele kleine stappen, van dagelijkse daden en van de volwassen relatie tussen burger en bestuur. Op 25 maart kan u dat geloof eer aandoen. Want in de Brugse Poort dreigt met elke ondoordachte aanpak een infarct. Deze (niet altijd even evidente) buurt waar ik met mijn gezin graag woon, wil niet zomaar haar Zuurstof niet opnieuw kwijtraken.
Alvast bedankt voor uw reactie en voor uw engagement,
Steven Clays
LikeLike