Net een cameraploeg van RTL een rondleiding gegeven voor het programma ‘Tout ’s explique‘. Dit terwijl vandaag ook opnames bezig zijn bij Jan Van Loveren die voor de VRT een poging zal doen zijn water- en energieverbruik gedurende een week drastisch te verminderen. Allemaal ok natuurlijk, die aandacht voor het ecologische leven, al blijft de interesse toch beperkt tot de praktische tips en de anekdotische weetjes.
Deze programma’s zullen het niet hebben over de reden waarom we het met minder zullen moeten doen, of geen aandacht hebben voor de structurele en onderliggende mechanismen die meespelen. De link tussen ons financieel model en de vernietiging van de planeet zal niet duidelijk worden, de ernst van de situatie zal niet scherper worden door deze leuke programma’s. De kijker zal eens meewarig glimlachen bij het zien van de douchecoach of de hooikist of in het beste geval eens een dagjes vlees overslaan of een paar lichten uitdoen.
Media zitten ook zo vast in ‘formats’ en ‘doelgroepen’ en ‘tijdsslot’s’ met als belangrijkste norm de kijkcijfers dat er weinig ruimte is voor echte analyse, laat staan voor ongemakkelijke boodschappen. Maar de krampachtige pogingen om de kijker ‘niet te verliezen’ en alles luchtig en behapbaar te maken zou wel eens voor het omgekeerde effect kunnen zorgen. Het is een behoorlijke paradox dat in deze cruciale periode vol tikkende tijdbommen alles ‘leuk’ moet zijn.
Dit is geen pleidooi voor somberheid of pessimisme, maar wel een oproep om de dingen die niet leuk zijn (en er zijn heel wat in deze wereld) ook zo te noemen én er actie rond te ondernemen, want als we dat niet doen is binnenkort gewoon niks meer over om ‘leuk’ te vinden.
Low Impact Man 