terugblik (van mezelf deze keer)

De voorbije dagen waren best wel aangenaam. Afspreken met vrienden, lopen, zwemmen en veel opruimen. Nauwelijks een half uurtje internet per dag, de volledige Lord of the Rings herbekeken, opgestaan als ik wakker werd en gegeten als ik honger had. Als er me iets te binnenschoot dat ik nog moet doen het gewoon op een lijstje voor volgend jaar gezet. Vakantie dus.

Bij het doorworstelen van mappen met papieren van vroeger ook wel even teruggegaan in de tijd. Mijn eerste sollicitatiebrief bijvoorbeeld teruggevonden, gedichten die ik schreef toen ik achttien was, mijn eerste notitieboekje waar ik mijn inkomsten en uitgaven noteerde (van Excel was nog geen sprake). In december ’83 verdiende ik 8 695 frank door mijn studentenjob in een pizzeria en gaf ik 3 000 frank (75 euro) uit aan huur, 7 500 frank aan eten en uitgaan. Ik kocht een metronoom van 900 frank en kreeg een boete van 10 euro (400 frank). Jammer genoeg staat er niet bij over welke boete het ging, ik vermoed omwille van fietsen zonder licht (GAS boetes bestonden nog niet). In april van 1984 was ik plots rijk want toen kreeg ik mijn studiebeurs. Ondertussen zijn we bijna 30 jaar verder.

Even terug naar de meer recente geschiedenis; 2012.  Ik blik tevreden en dankbaar terug op het voorbije jaar. Ik kreeg weer ongelofelijk veel kansen om fijne mensen te ontmoeten en mijn verhaal te doen. Nooit waren er zoveel bezoekers aan deze blog als het voorbije jaar (gemiddeld 612 per dag), ik kon dagelijks bezig zijn met wat ik graag doe en er goed van leven. Dan is er natuurlijk het vertrouwen dat ik kreeg van 2 495 Gentenaars waardoor ik overmorgen de eed mag afleggen als gemeenteraadslid. Ik ben dankbaar dat mijn lijf weinig last lijkt te hebben van een jaartje extra,de 40 kilometer die ik wekelijks loop zullen daar zeker mee te maken hebben. Tevens is het een plezier mijn kinderen hier te zien opgroeien tot jonge volwassenen.

Er waren natuurlijk ook lastige persoonlijke momenten dit jaar. De dood van mijn oudste broer en de vragen die daarrond blijven hangen zullen er volgend jaar nog zijn. De vele ellende in de wereld zorgde ook voor verontwaardiging en verdriet, want zoveel mensen worden getroffen door allerlei rampen, en de meeste van die rampen worden veroorzaakt door andere mensen. En wat doe je daaraan? Wat kan je doen?

Blijven geloven dat het anders kan en moet, blijven aanklagen waar nodig, blijven initiatieven nemen waar mogelijk. Dankbaar zijn voor wat je hebt en elke dag beginnen met de vraag wat kan ik vandaag betekenen voor de wereld. Overtollige ballast overboord gooien en je regelmatig afvragen wat je echt nodig hebt om goed te leven.  Dat lijkt me al een mooi begin voor 2013.