Ondanks de soms zware berichten en discussies blijf ik optimist. Mensen die zich afvragen waarom je in deze tijden toch best optimistisch blijven kunnen even deze (Engelse) lezing van Leo Bormans bekijken:
« Zonneschijn is heerlijk, regen verfrist, de wind versterkt en sneeuw maakt vrolijk. Slecht weer bestaat niet. Er zijn alleen verschillende soorten goed weer. » (John Ruskin) geplukt van de site van de optimistenbond.
Low Impact Man 
Heel terecht. En ook heel belangrijk, namelijk punt 5 “freedom in the choice”. Vrije keuze om ons leven de wendingen te geven die we zelf wensen. Anders zal geluk nooit ten volle zijn.
En dat maakt de uitdaging fascinerend maar tegelijkertijd ook moeilijk.
LikeLike
Ik onthoud vooral `Do worry be happy` and `Infospiration`. Het is natuurlijk moeilijk om een boodschap volledig en accuraat over te brengen in 17 min, maar pleiten voor het `kortsluiten van pessimisten` in organisaties vind ik er toch wat over. Los van het feit dat iedereen wel eens in een pessimistische bui kan betrapt worden en dat we brengers van een `inconvenient truth` niet mogen verwarren met pessimisten, hebben pessimisten maatschappelijk nut anders waren ze al lang uitgestorven, zo simpel is het. Pessimisten gaan ons inderdaad niet uit de crisis krijgen, maar hadden bankiers en ontleners wat meer naar de pessimisten in hun omgeving en zichzelf geluisterd dan was het allemaal zo geen vaart gelopen. Pessimisten zijn net zo belangrijk voor een maatschappij als remmen voor een auto. Het spel tussen optimisten en pessimisten bepaalt voor een groot stuk de stabiliteit van een maatschappij en beiden hebben elkaar ook nodig. Pessimisten zijn goed in het vinden van problemen zodat optimisten geen tijd moeten verliezen met identificeren en kunnen focussen op het oplossen. Waar we misschien wel naartoe moeten, is een maatschappij waar pessimisme en optimisme zich niet zoals een virus verspreiden maar boeddhagewijs kunnen gebufferd worden.
Voorwaarden voor geluk zijn volgens Bormans: relaties, gezondheid, werk, geld en vrijheid. En bij geld weten we allemaal dat bij `teveel` de kansen op satisfactie kleiner worden, maar dit geldt voor alle factoren. Mensen die verslaafd zijn aan sociale media zijn niet gelukkig. Mensen die obsessief met hun gezondheid of werk bezig zijn ook niet. En teveel vrijheid leidt ook tot ongeluk, al is dat al minder evident om in te zien.
Hier is nog een leuke babbel over synthetisch geluk of optimisme.
We zijn blijkbaar experts in het overschatten van voordelen of nadelen van een situatie ten opzichte van een andere. Laat de crisis maar komen dan!
PS: Steven, ik gebruik uw blog soms als open-source-notitieboekje. Moest het soms wat teveel worden, lees mijn reactie dan maar wanneer je eens tijd hebt. Laat aub ook iets weten als je uw blog ooit zou afsluiten 😉
LikeLike
De toespraak van Barry Schwartz en Dan Gilbert vind ik erg sterk (sterker dan die toespraak over optimisme) en ze maken erg duidelijk dat het een illusie is dat vrije keuze altijd een positieve bijdrage levert tot geluk. Een zekere controle over het eigen leven (en dus daarbij horende keuzevrijheid) mag dan belangrijk zijn, stellen dat vrije keuze fundamenteel zijn voor geluk en de suggestie dat meer vrije keuze tot meer geluk leidt wordt duidelijk niet ondersteund door de realiteit.
Wat het optimisme betreft, sluit ik me aan bij Johan V en zelf vind ik de toespraak van Leo Bormans zelf niet zo sterk. Natuurlijk kan vergaand pessimisme verlammend werken en is het belangrijk om zich niet steeds te fixeren op het halflege gedeelte van een glas, vergaand optimisme kan eveneens verlammend werken en kan uiteindelijk tot minder geluk en/of meer problemen leiden.
Zo is een typisch ‘optimistische uitspraak’ dat ‘alles mogelijk is, als je er maar in gelooft’. Het mag duidelijk zijn dat dat niet waar is en zo’n visie er toe leidt dat in die gevallen iets niet bereikt wordt, het steeds de verantwoordelijk is van degene die ‘er niet genoeg in geloofde’ en dus niet hard genoeg zijn/haar best heeft gedaan.
Ook de door mij eerder bekritiseerde technologie-optimisme is in hetzelfde bedje ziek. De noodzakelijke wijzigingen in o.a. levensstijl worden afgeremd omdat ‘de technologie het wel zal oplossen’.
Of wat te denken van die mensen die zich ‘optimistisch’ (met de gedachte dat hen wel niets zal overkomen) per ongeluk aan 150 km/uur tegen een boom doorrijden.
LikeLike