Nu ik een weekje in Praag zit heb ik voor de bloglezers een aantal fragmentjes geselecteerd uit de voorbije blogjaren, het gaat om de berichtjes die het meest gelezen zijn. Niet dat het plan is om FCdekampioenen-gewijs alles te herhalen. Maar ik wil de regelmatige blogbezoekers geen week lang in de steek laten. Je krijgt er telkens een actuele commentaar bij. (vanaf 9 januari ben ik helemaal terug)
23 april 2008: de voetbalkleedkamermethode.
Ik zou mezelf niet direct een (bij)gelovig man noemen, maar af en toe kunnen gebeurtenissen toch wel een vreemde wending nemen. Eergisteren, een dikke week voor ik van start ga met mijn Low Impact Man project blijkt de verwarming het niet meer te doen. Ter info: ik ben huurder, en de verdieping die ik bewoon wordt verwarmd met centrale verwarming met gas en een HR+ ketel (dankje wel huisbaas Jan).
Als ik vorige maandag van mijn ochtendlijke looptochtje terugkom blijkt er geen warm water te zijn. Een lichte paniek maakt zich van me meester. Niet zozeer om het warme water, maar omwille van de verwarming. Je moet namelijk weten dat ik enkele maanden geleden een vleugelpiano heb gekocht (jaja, over de vraag hoe ecologisch dit is zal ik het later nog eens hebben). Zo’n instrument is gevoelig aan temperatuurschommelingen, en sinds ik het ding in huis heb zorg ik ervoor dat de verwarming ook ’s nachts niet onder de 15° daalt. Als ik na herhaaldelijke pogingen de verwarming niet aan de praat krijg is mijn bezorgheid vooral op mijn piano gericht. Gaat die nu meteen ontstemmen, kan ik dit oplossen door de piano Christo-gewijs met dekens in te pakken??
Gelukkig is die 21ste april ook de eerste dag sinds maanden waarbij de temperaturen omhoog gaan, en het ’s nachts minder gaat afkoelen. En wat blijkt nu, na twee dagen met een bang hart afwachten: overdag is er genoeg zon om 20° te bereiken, en als ik ’s avonds alle gordijnen sluit zakt de temperatuur tot net 15°. Zonder verwarming en de helpende hand van moeder natuur is alweer een probleem opgelost.
Het warm waterprobleem pak ik voorlopig aan met de ‘voetafbalkleedkamermethode’. Deze methode heb ik leren kennen als jonge keeper bij Hoger Op Wingene. Daar kreeg je na de match een washandje en een klein -meestal rood- plastick teiltje met warm water. En daarmee moet je jezelf dan maar gewassen krijgen. Als het mogelijk is om een jonge beslijkte doelwachter met ongeveer 2 liter warm water proper te krijgen, dan moet dit ook lukken met een jogger van middelbare leeftijd.
Voor alle duidelijkheid, dit is niet het permanent plan voor de volgende zes maanden. Ik laat de verwarming zo snel mogelijk nazien en afstellen (wat meteen goed is voor een besparing van 5%), zodat douchen voor mezelf en mijn kinderen op een confortabele manier kan. Ondertussen voelt het toch aan als een overwinning als je ondekt dat er ook een goed werkend plan B voorhanden is.
Achteraf gezien was deze panne een zege voor mijn voetafdruk. Want tot op vandaag pas ik deze methode toe. De uitzondering is als de kinderen zelf douchen en het water al op staat, of ook wel als ik op vakantie ben en geen teiltje voor handen heb….
Low Impact Man 