Dit weekend stond bij de regeringsonderhandelaars de kernuitstap op het programma. Uit de verklaringen vooraf kon je al uitmaken dat de kans groot was dat we langer zouden beroep doen op kernenergie, maar kijk, nu blijft de wet op de kernuitstap toch behouden. Hoewel. Zoals nogal vaak is het een ‘ja, maar’ beslissing geworden. En is de échte keuze alweer een tijd naar voren geschoven. Want nu moet eerst nog uitgezocht worden of er voldoende vervangingscapaciteit is als de eerste kerncentrales in 2015 moet sluiten.
Dit klinkt best redelijk, maar is eigenlijk behoorlijk choquerend. Want de wet op de kernuitstap dateert van 31 januari 2003. Toen al is gesteld dat in 2015 de oudste centrales dicht moeten. Nu, 8 jaar na de beslissing gaan men een studie uitvoeren of het wel haalbaar is (er zijn er al verschillende gebeurt maar die gaven blijkbaar tegenstrijdige resultaten). Het zou best kunnen dat ik te dom ben om de finesses van politieke besluitvorming te kunnen volgen, maar dit is toch geen voorbeeld van goed bestuur. Had men die ‘maar’ in de oorspronkelijke wet weggelaten dan wisten alle investeerders dat het menens was en hadden we wellicht nu al meer dan voldoende alternatieven.
Door de aanslepende onduidelijkheid blijkt dat we een grote achterstand in productie van alternatieve energie hebben opgelopen. Samen met een niet aangepast netwerk voor de distributie van stroom zou dit al snel kunnen leiden tot stroomtekorten. Tegelijk zijn er de reclamespotjes en advertenties van Elia die zeggen ‘klaar te zijn voor groene stroom’. Nu weet ik toevallig dat een redelijk groot project voor groene stroom in Oostende sterk is beknopt omdat het netwerk van Elia deze stroom niet kan opvangen.
De politieke doortastendheid van onze komende regering is ook al gebleken uit het ‘akkoord’ over de nucleaire taks. Na weken palaveren is beslist om de beslissing nog even uit te stellen. Tja, als de uitdagingen waar we voor staan op die manier aangepakt worden, dan lijkt het me naïef te geloven dat de politiek de problemen zal aanpakken. We zullen het verdorie zelf moeten doen, net nu ik die rekende op een paar dagen vakantie.
Low Impact Man 
Misschien kun je in je ecocomedy ook wat kunnen verwijzen naar de incompetentie van de politiek. Heb hier in het verleden al vaak grappige dingen gelezen. Die keer dat je schreef over kris peeters die een berg beklom voor astmapatiënten , maar dat hij tegelijkertijd de lucht vervuilde door zover te vliegen moest ik toch ook goed lachen….
Maar t is inderdaad serieus ernstig.
Zoals de grootste parking van de Benelux die hier aan het Sint-Pietersstation komt, terwijl er daar een groot netwerk is van openbaar vervoer (en weer files zal opleveren), maar toch zegt Freya Van Den Bossche dat de parking bedoeld is voor mensen als zij met kinderen die overal rondgevoerd moeten worden zodat zij nadien de trein naar Brussel te kan nemen. Maar ze woont in Gent en ik denk niet dat haar kinderen in Oudenaarde muziekles of tekenacademie volgen! Net van mensen als zij verwachten we een voorbeeldfunctie, maar toch lukt het haar niet om de fiets te gebruiken.
Wat kernenergieuitstap betreft, blijft het ook maar om te lachen terwijl zoveel mensen zich ingezet hebben om handtekeningen te verzamelen en te betogen.
LikeLike
Er is nog héél veel werk aan de winkel, hé Jessy?! Maar samen staan we sterker en zullen we nog lang doorgaan!!!
Zomerse herfstgroetjes:-)
LikeLike
Lieve Griet,
bedankt om iedereen die even een dip heeft zo te steunen. Je hebt gelijk : samen ertegenaan!!!
veel groetjes
De Vertekes
LikeLike
Redelijk frustrerend.
LikeLike
Zelf de competente politici kunnen hun werk niet doen, omdat ze voortdurend onder electorale druk staan en daarmee onder de druk van de ‘vox populi’. Iemand die nu een boodschap brengt met de woorden ‘minder, verliezen, beperken, herverdelen’ wordt gegarandeerd niet meer verkozen. En dat is dan weer de verantwoordelijkheid van onszelf! Want we willen dat iedereen het goed heeft, en alles ecologisch is zodat alles kan verder bestaan, maar zelf leggen we heel weinig ‘betalingsbereidheid’ aan de dag. Met betalingsbereidheid bedoel ik dat er zowel financieel, materieel, sociaal en emotioneel een prijs moet betaald worden om het systeem te hervormen tot meer duurzame productie en consumptie, tot een meer rechtvaardige samenleving.
Onze energievraag, direct en indirect, staat niet in verhouding tot de meerwaarde geproduceerd in onze economie, noch tot het aantal jobs die het energieverbruik met zich mee brengt. Zolang overheid en vakbonden de oude tewerkstelling willen behouden, tegen alle logica in, en niet willen in grote reconversie gaan (van energie intensief naar arbeid intensief, van grootschalige productie gericht op export naar KMO’s met lokale markten en lokale bronnen), zal de bevolking zeker niet volgen. Omgekeerd, vakbonden en politici zijn zo sterk bepaald door hun ‘fanclub’ die eerder kiezen voor groepsegoïsme dan een maatschappelijk project. Dus opnieuw, in eigen boezem kijken is op zijn minst aangewezen…
LikeLike