inspiratie

Bij het schrijven aan de zomerreeks heb ik me laten inspireren door een aantal bronnen, er is natuurlijk heel wat te vinden op internet maar enkele boeken wil ik zeker ook aanraden.

Het Nieuwe Noorden van Laurence Smith schetst een beeld van de wereld in 2050. Daarbij kijkt hij vooral naar de ontwikkelingen in het Noorden zoals Canada, Groenland, Rusland en Alaska. Zijn theorie is dat omwille van veranderende klimaatomstandigheden en de aanwezigheid van grondstoffen deze regio in de toekomst een stuk belangrijker zal worden. Een goed gedocumenteerd en goed geschreven boek. In de inleiding beschrijft hij ook hoe hij tot zijn conclusies komt. Opvallend is dat hij ervan uitgaan dat er geen al te grote rampen zullen gebeuren, geen financiële instorting, geen nieuwe ziektes of wereldoorlogen. Precies daarom denk ik dat het boek wat te optimistisch is, want de volgende 40 jaar zijn dergelijke calamiteiten toch moeilijk uit te sluiten.

Van heel andere aard is het inspiratie boek ‘Duurzaam denken, duurzaam doen‘, het gevolg van een Nederlands project waarbij honderden mensen samen een toekomstvisie hebben ontwikkeld. Het boek gaat over de periode 2011-2035 en bespreekt heel veel domeinen, van de klassiekers als energie tot spiritualiteit, sociale media en het nieuwe werken. Het boek doet zijn naam als ‘inspiratieboek’ zeker eer aan, al ontbreekt een groter kader om de kleine stukjes in te passen. Het boek wil een positief beeld schetsen en gaat ervan uit dat we de grote uitdagingen allemaal opgelost krijgen zonder grote schokken. Ook dit is misschien wat te optimistisch dus.

Een bijzonder boek is ook ‘Het einde van jezelf, de mensheid, de wereld, de melkweg, het universum en alles ertussenin’ van Chris Impey. Met veel wetenschappelijke gegevens en humor beschrijft de man hoe alles ooit aan een einde komt. Het hoofdstuk over bedreigingen van de biosfeer (door de mens) brengt een overzicht van wat we onszelf allen kunnen aandoen. Toch is de toon relativerend, hoe we het ook draaien of keren de aarde is gedoemd te vergaan – al zal het nog pakweg 4 miljard jaar duren.

Verder kon ik heel wat inspiratie halen uit de dagelijkse nieuwsberichten. Want de realiteit is op een aantal plaatsen nog straffer dan de fantasie. Ik hou al een tijdje allerlei krantenknipsels bij van kleine en grote gebeurtenissen die in de toekomst met een aanpassing van plaats en impact heel wat stof geven.

Het leukste boek kwam ik tegen toen ik ongeveer klaar was met schrijven. “Dagboek van een Klotejaar” van Saci Lloyd is een heerlijk geschreven dagboek van een 16 jarige tiener in London in 2015. Het is een jongerenboek en ik heb het eerst Adam laten lezen. Hoewel hij eerst wat tegenpruttelde (want boeken door zijn papa aanbevolen zijn per definitie fout). Maar hij is er dan toch in beginnen lezen op de trein en toen was hij niet meer te stoppen, in twee dagen had hij het uit. Dan ben ik er zelf aan begonnen met eenzelfde effect. De context is dat Engeland het eerste land is dat start met CO2 rantsoenering, wat grote gevolgen heeft voor het dagelijks leven. Tegelijk krijgen we vanuit het perspectief van Laura informatie over grote droogtes en dan weer gigantische stormen. Het boek is geschreven met humor maar zeker niet vrolijk, bijvoorbeeld als op het einde de waterkering van London het begeeft en de hele stad onder water komt te staan.

Een echte aanrader voor iedereen die tieners in huis heeft. Of ik nu zelf iets ga doen met de zomerreeks staat nog niet vast, het zal vooral kwestie zijn van er tijd voor te vinden om zoiets grondig uit te werken…