Als Low Impact Man krijg ik allerlei uitnodigingen. Zo heb ik gisteren op vraag van een ex-studiegenoot deelgenomen aan een gespreksavond rond het thema ‘consumeren’. Het gaat over een club van een groepje mannen die een viertal keer per jaar samenkomen om van gedachten te wisselen over kunst, politiek en de wereld. Een beetje zoals de salons in de 19de eeuw.
Er waren vijf aanwezigen gisteren, twee bedrijfsleiders, de baas van een van de belangrijkste headhunting bureau’s van het land, een economisch journalist die in Nederland werkt en nog een topman van Alcatel. Onder het met mate nuttigen van fijn glaasje wijn ( deze keer een Bourgogne uit 1998…) deelt iedereen dan een aantal gedachten over het thema van de avond. Soms met citaten uit boeken, met een stukje film of muziek, kortom alle genres zijn toegelaten. Zelf was ik dus ingezet als de ‘joker’ van mijn studiemakker.
In elk geval boeiend om eens in een ander gezelschap te vertoeven dan de sympathieke mensen van transitie, of de milieu-ambtenaren die grotendeels dezelfde visie hebben als ikzelf. Ik heb proberen duidelijk maken dat ons consumptiemodel nefast is voor de aarde en niet houdbaar is, én ons tegelijk ook niet echt meer levenskwaliteit kan bezorgen. Je begrijpt dat het in deze groep niet de gewoonte is zo naar de wereld te kijken. Dus kwam het gesprek al snel op het kapitalisme en de vraag of er iets anders mogelijk is. Het zou me een beetje te ver brengen dit gesprek (dat ongeveer 5 uur duurde) hier even samen te vatten.
Wat me toch wel opviel. Enerzijds het gedeelde besef dat we in een crisisfase zitten, dat de huidige manieren waarop we aan politiek en economie doen geen afdoende antwoord biedt voor de uitdagingen. Dat het model met steun van een machtige marketingmachine ons inderdaad spullen doet kopen die we niet nodig hebben. Anderzijds voelde ik bij deze mensen geen grote ‘sence of urgency’ en een redelijk grote gerustheid dat technologie en innovatief ondernemerschap wel voor de oplossingen zal zorgen.
Ik heb geen flauw idee in welke richting het uiteindelijk zal gaan, maar ik zou dolgraag binnen tien jaar met dezelfde mensen nog eens samenzitten. En ik hoop werkelijk dat ik dan zal moeten toegeven dat ik fout was.
Low Impact Man 
VIPs hebben het nog niet beet.
Wanneer die inzicht hebben gekregen, volgt de massa verbruikers alleszins!
Tiens ‘k zie dat deurke hiernaast van Blije Bloemen…
Kan een goede verzachter zijn voor deze morgen (ruzie met kroost)
Niet alle begin is moeilijk, dus.
Ha!
dat kan een ecologische slogan worden?
wie weet.
nog enkele koude dagen
en dan
beginnen we weer met een groen blaadje
hartelijke groet van Felix de Gelukkige
LikeLike
Beste Steven,
Slechts 8 % stemt in dit land groen.
De vraag is of deze mensen ook werkelijk anders zijn gaan leven?
En wat doet de massa die tot de vereniging ‘politiek niet-groen’ behoort ??
Er zijn drijfveren en krachten/machten die deze 8% ‘andersdenkenden’ zullen klein houden.
1) Godsdienstfanatici: vrouwen worden onderwijs verhinderd en horen volgens hen kinderen te baren en (op) te voeden. Durf eens aan godsdienstdogma’s te raken. De fatwa is je deel.
2) De oorlogsmachine en de economie moet opbrengen: als er al wat natuur is, zal die worden platgewalst, letterlijk en figuurlijk. Voorbeelden genoeg…zucht.
3) De voortplantingsdrijfveer: wat halen (jonge) mensen niet allemaal uit vooraleer ze een beetje stabiliteit en wijsheid vinden?
Of zoals de ‘DE JOERIE’ ooit getuigde in de Humo: zijn vader heeft hem het volgende geleerd, namelijk dat deze planeet naar de vaantjes gaat door de 3 G’s: Godsdienst, Geld en Goesting.
En neen, het komt niet vanzelf in orde. Er zullen jammergenoeg keiharde maatregelen moeten worden genomen door de komende generaties.
Groeten,
LikeLike
Of het nu over de heren in het salon gaat of over de goedbedoelende ambtenaren van VIA 2020, overal stelt zich dezelfde grens, ook bij het overgrote deel van de bevolking overigens. We willen wel dat iedereen het goed heeft, maar ik wil daar alvast niets voor ‘opofferen’ of ‘verminderen’. Het gaat over ‘duurzaamheid via groei’ en niet over ‘duurzaamheid over herverdeling’. En bij herverdeling denkt iedereen direct aan communisme of andere staatsdictaturen. Maar is natuurlijk ook de mogelijkheid om vrijwillig te herverdelen en wel in twee stappen. Eerste stap is minder middelen, goederen, energie, geld naar jou toe trekken en nodig hebben om tot voldoende levenskwaliteit te komen. Tweede stap is mee organiseren dat die middelen die dan ontstaan, dus binnen de grenzen van de groei, ook terecht komen bij hen die ondermaats toegang hebben tot die middelen. En niet alleen moet de toegang tot die middelen opnieuw georganiseerd worden, individuen en gemeenschappen moeten ook gestimuleerd worden en ‘bij machte zijn’ (om empowerment eens slecht te vertalen) om die middelen ook adequaat in te zetten.
Het vraag van de heren in het salon en van de VIA mensen een ‘paradigma shift’ en dat gaat dus verder dan wat morrelen in de marge. Maar ook zei moeten dus empowered worden om dat aan te kunnen. Het is zo moeilijk om een ‘geloof in’ en ‘wetmatigheden van’ de economie te herdenken nadat je er een leven lang in geïnvesteerd hebt en naar geleefd hebt. Er wacht ons, pioniers en innovatoren, een belangrijke taak om mensen, ook salonmensen zijn eerst en vooral mensen, mee te nemen op een manier die mentaal en intellectueel haalbaar blijft. Hun hele wereld, hun identiteit , hun zekerheden staan op de helling. Niemand heeft het makkelijk om met zoveel onzekerheid om te gaan op een intellectueel eerlijke manier en er ook gevolg aan te geven.
Daarom hebben wij, transitionisten – ecocentristen of hoe je dat ook noemt, nood aan een sterk verhaal. Een verhaal dat wervend is, dat ook wel een houvast biedt, dat niet wars is van leiderschap en dat een nieuwe leidraad kan bieden, nu de oude ‘bijbels’ niet (langer) een adequaat antwoord bieden…
LikeLike