Gisteren was ik dus op de voorstelling van de film ‘duurzaam op papier’. De zaal zat afgeladen vol, wat in elk geval een opsteker was voor de makers, Leo en AnKatrien. De film gaat vooral over de praktijken van het papierbedrijf Veracel, die in Brazilië gigantische eucalyptus plantages aanleggen voor papierproductie. Dat dit niet altijd gunstige gevolgen heeft voor de lokale bevolking is een herkenbaar verhaal. Dat het papier uit die plantages echter het FSC label krijgt is behoorlijk verrassend. Blijkbaar gebeurt de controle van de criteria door een extern bedrijf niet zo grondig als wel zou moeten.
Uit het debat achteraf bleken verschillende zaken. Er is onenigheid over de te volgen strategie en over de vraag of plantages sowieso wel een FSC certificaat zouden mogen krijgen. Anderzijds zeggen de voorstanders is het wel een middel om de plantages die er toch zijn een stukje in de goede richting te duwen. Tijdens het debat was de verrassing groot toen plots bleek dat de PR dame van Verasel in de zaal zat. Deze dame komt ook in de film en beweert bij hoog en bij laag dat het bedrijf voldoet aan alle criteria, waarbij ze de woorden duurzaamheid en stakeholder overleg om de twee zinnen gebruikt.
Achteraf heb ik nog even met de mevrouw gepraat, ze bleek dus speciaal overgevlogen van Brazilië voor de filmvoorstelling in de Skoop in Gent. Naast de voetafdruk van zo’n retourtje zegt dit ook wel iets over de schrik van het bedrijf voor hun imago. Ze vond het belangrijk de aanklachten uit de film te ontkrachten. Ze zij daarbij steeds: ‘het is hun woord, of het mijne, geloof zelf wat je wil’.
Het deed me denken aan de vele verhalen die we al kennen, van de tabakslobby die de gezondheidsvoordelen van roken bepleiten, van de oliebedrijven die de gevolgen van hun exploitatie minimaliseren, van de MC Donaldsen die dure marketingsbureaus inschakelen om duidelijk te maken dat fast food deel kan zijn van gezonde voeding.
Bij zo’n gesprekken heb ik toch eerder de neiging om de lokale boeren of de kleine NGO’s te geloven dan de goed betaalde PR-mensen.
Eén thema kwam onvoldoende uit de verf. De oorzaak van de groei van deze productiebossen. De steeds groeiende vraag naar papier, vooral in de Westerse landen. België staat op de tweede plaats wat wereldwijde papierconsumptie betreft. 350 kilogram per persoon per JAAR (danku Lies). Dat is dus bijna elk dag 1 kilogram papier per persoon. Als dit niet drastisch naar beneden gaat zullen bedrijven als Veracel hun onduurzame praktijken verder zetten…
Low Impact Man 
Paperbackpaper
is een deel van de oplossing.
(klinkt goed, want engels)
Papierterugpapier dus : alle papier dat we gebruiken, wordt opnieuw papier om te gebruiken.
en
Natuurlijk
zal sommig gebruikt schrijfpapier worden
herwerkt tot gebruiksklaar w.c. papier
en wat we doen met gebruikt w.c. papier weet ieder en 1.
Daarbij zetten we de dikke kanttekening dat ONgebruikt papier eerst moet worden gebruikt voor het kan worden omgezet tot gebruiksklaar papier :
Géén preconsumer (‘kringloop-)papier dus.
Steven,
Bedankt om dit keer de Bomen een hart onder de riem te steken.
Ritselende groet van
Felix de gelukkige
LikeLike
Ik heb de film ook al gezien in Paddenhoek Gent. Hij is inderdaad heel goed en doet ons nadenken…;
LikeLike
Dag,
Ik las vanmorgen in De Morgen dat wij als SLOKOP EUROPEAAN bovendien schuldig zijn aan de ontbossing : Braziliës’ uitvoer (vlees, soya, ethanol enz.) gaat voor 1/3 naar onze contreien.
regenwoud OP = regenwoud OP
-triest-
LikeLike
Ja Steven: PR=wie betaalt bepaalt. Ga door! – groet – Niek
LikeLike
” 350 kilogram per persoon per dag. Dat is dus bijna elk dag 1 kilogram papier per persoon.”
Hier lijkt mij iets niet te kloppen… maar afgezien daarvan heb je (helaas…) alweer gelijk…
LikeLike
Papier zit een beetje overal in, ook waar je niet direct aan denkt.
Verpakkingen, cadeaupapier (kerstperiode!), WC-papier, diverse handleidingen, ……
En dan natuurlijk ook de dingen waar iedereen snel aan zal denken:
kranten, tijdschriften, brieven, rapporten, offertes, afgedrukte e-mails, …….
Als ik kijk hoeveel papier en karton wij als gezinnetje van 5 om de 2 weken buiten zetten. Ik schat dat we toch gemakkelijk aan een vijftal kilo komen. Inderdaad heel wat minder dan die kilo per persoon per dag. Maar daarbiji komt nog al het papier dat ik en mijn vrouw op het werk verbruiken. Alle boeken, tijdschriften, handleidingen, …. die in onze kasten staan. Kan aardig beginnen oplopen
LikeLike
wonko,
het is redelijk eenvoudig om uw papierverbruik te minderen :
een ‘geen reclame’ bericht bij de postbus,
kranten in de bibliotheek lezen
tijdschriften en boeken van de bibliotheek lenen
(danke) of ander (post-consumer)kringlooppapier gebruiken in de w.c.
keukenpapier en papieren servetten en zakdoeken vervangen door doeken, die dan worden gewassen na gebruik
b.v. door (ecover) die een uitgekiende verpakkingspolitiek heeft
en voor de mensen die niet onder nodeloze schroom gebukt gaan :
ook doeken voor de maandelijkse bloeding gebruiken : scheelt bovendien heel wat plastic dat wààr ? naar toe gaat eens gebruikt
juist : de oceaan of een andere onwillige gastheer
bovendien kan heel wat papieren verpakking -brood b.v.- netjes worden hergebruikt
deze lijst is niet uitputtend
maar kan een begin zijn van een nieuw bos
Felix
LikeLike
Oh, een kilo per dag per persoon (als gemiddelde) lijkt mij helemaal niet zover gezocht…. ik ben mij er zeer van bewust dat ik mij van zeer veel papierverbruik onbewust ben. Mijn opmerking was semantisch (of muggezifterig, zoals je wil) van aard en sloeg op het “(…) 350 kilogram per persoon per dag.” in de voorgaande zin, wat vermoedelijk “per jaar” moet zijn.
LikeLike