Ik voel me een beetje zoals een leraar in de klas die merkt dat de gasten iets te veel kibbelen. Ik ben niet zo snel geneigd daarop te reageren, maar gisteren was het op deze blog wel erg druk wat reacties betreft zodat ik er toch even iets over wil zeggen. Wat mij betreft gaat het op deze blog zeker niet over gelijk hebben of krijgen. Ik heb mijn mening over bepaalde zaken en ben blij als er daarop reacties en argumenten komen. Ik heb absoluut niet de wijsheid in pacht. Ik ben ook niet de meest ecologische mens van het land – wat de media ook mogen beweren.
Ik heb ook niet overal een antwoord op, verre van. Ik denk dat we in een tijd leven dat vragen stellen zelfs belangrijker is dan antwoorden poneren. Voor de uitdagingen waar we voor staan zijn vele antwoorden mogelijk. Dus ja, kritische opmerkingen en tegenargumenten, laat maar komen. Maar wat mij betreft moet het wel beleefd blijven. Slagen onder de gordel of persoonlijke aanvallen zie ik niet zitten op deze blog. Dat valt trouwens goed mee. In de meer dan twee jaar dat ik aan het bloggen ben heb ik hooguit een tiental berichten verwijderd omdat ze ongepast waren. Dus vooreerst dank aan al degene die de moeite doen om hier hun mening achter te laten.
Misschien ga ik zelf ook wel eens scherp door de bocht, of kan ik toch wel eens cynisch worden (als het over Electrabel gaat bijvoorbeeld), vermoedelijk heb ik ook wel al eens iemand gekwest (over huisdieren bijvoorbeeld). Mijn exuses daarvoor.
Voor de duidelijkheid: dit zijn mijn uitgangspunten…
– we staan voor grote veranderingen, of we dit nu willen of niet
– we hebben de ecologische grenzen bereikt, dit vraagt een totaal andere manier van leven en denken
– iedereen kan daar een rol in spelen, en persoonlijk denk ik dat we best zoveel mogelijk zelf de uitdagingen aanpakken. Wachten op politiek of anderen zou wel eens veel te lang kunnen duren
– ik geloof dat het mogelijk is een een betere levenskwaliteit te bereiken met minder. Dat probeer ik op verschillende manieren duidelijk te maken
– er zijn veel manieren om tot verandering te komen. Ik respecteer daarbij verschillen in visie en strategie. (behalve die van Electrabel)
Het is altijd maar hoe je het bekijkt. Is een sneeuwvlokje een prachtig kunstwerk van de natuur of de reden van veel reizigersleed?
Tot zover mijn ochtendpreekje. De rest van de dag ben ik in Brussel op ‘het ministerie’… benieuwd welke reacties ik hier vanavond terug zal vinden.
Low Impact Man 
Graag gelezen Steven!
Een warme tijd
voor heel de wereld
voor alle mensen
voor alle dieren
laten we doen wat binnen
onze mogelijkheden ligt
om dat dichterbij te brengen
@Alsjeblieft
LikeLike
Ik heb het gekibbel er even op nagelezen. Ik stel vast dat elk van de bijdragen waardevolle elementen heeft. Maar dat geen van de schrijvers verder komt dan de anekdotiek van het eigen leven. En dat moet ook niet per sé.
Het leert ons hoe sterk diepmenseljke mechanismes ons denken en handelen beïnvloeden. Daaruit blijkt dat we mensen teveel benaderen vanuit een mensbeeld dat ontstond tijdens de verlichting: een rationeel, vrij denkende en autonoom kiezend wezen. Niets is minder waar, natuurlijk.
Ik hoop in 2011 dat wij, de communicatie mensen, binnen geraken bij veel meer mensen, op een wijze dat ze niet alleen belangstellend worden, maar zich ook belanghebbend voelen. En dat vanuit een welbegrepen eigenbelang er een variatie aan akties en gedragsverandering ontstaat binnen het kunnen, het mogen, het mogen en het willen van elkeen…
Net zoals LIM , kan ik tonen en anderen laten ervaren wat een low impact leven is. Maar er is niet één juiste versie daarvan. En niets menselijks is ons vreemd!
TIP: misschien moeten we het thema mobiliteit wel eens ‘uitwerken’, want zoals Peter Tom Jones al aangaf, is het één van de vier grote thema’s waarop we een ecologisch verschil kunnen maken.
Anekdote: De Natuurfrituur zal vandaag niet bakken , zoals voorzien, op een school in Poperinge. Maar uitstel is geen afstel. Dus ook een bedrijf kan rekening houden met omstandigheden en tegenslag, door het om te buigen tot een mogelijkheid (op een ander moment). De massale energie die steken in de confrontatie met de omstandigheden, zal niets opleveren in vergelijking met het ombuigen van de energie uit ‘tegenslag’ naar ‘kansen’.
LikeLike
Hallo Steven en alle bloglezers!
Allereerst een dikke proficiat voor Steven!!!
Ik was reeds een heel poosje van plan om ook eens een reactie te geven en bij deze doe ik het dan ook :-). Stefan en ik zijn reeds lang begaan met milieu- en de daaraan gekoppelde sociale problematiek. We zijn van mening dat elk kind op onze planeet het recht heeft op een menswaardig bestaan. Maar we zijn er eveneens heel sterk van overtuigd dat ons consumptiegedrag om die reden een heel pak moet minderen. En volgens ons betekent dit helemaal niet dat de kwaliteit van het leven hiervoor zwaar moet inboeten, integendeel! Wijzelf proberen er elke dag met ons gezin aan te werken en beseffen dat we bij vele luxedingetjes gewoon niet meer stilstaan. Dus we evolueren nog iedere dag naar een kleinere ecologische voetafdruk.
Als voorbeeld wil ik dan ook nog graag het volgende kwijt: Met twee kleuters en een peutertje gaan wij zonder een eigen auto door het leven. En dat gaat echt hoor! We doen bijna al onze boodschappen te voet of met de fiets. Een tweetal keer per maand doen we beroep op een huurauto. Onze uitstapjes doen we vaak met bus en/of trein. Het vergt soms de nodige planning maar het is meer dan de moeite waard. Over het algemeen hoor je ons niet klagen over het openbaar vervoer.
Recent wonnen we een cheque voor een treinreis met bestemming naar keuze. Met onze drie rakkertjes zijn we vorig weekend naar Limburg geweest. Vanuit de rand van Gent naar Peer hebben we op twee bussen en twee treinen veel plezier gemaakt en stonden we op vier uur aan de andere kant van Vlaanderen – en dit in het huidige winterweer! Geen filestress en veel exclusieve tijd voor de kinderen.
Ik kan hier nog veel voorbeelden geven die illustreren dat het inleveren van een aantal luxeproducten meer levenskwaliteit met zich kan meebrengen, maar dan wordt mijn stukje hier veel te lang 😉
Tenslotte wil ik toch nog kwijt dat het ons enorm deugd doet te merken dat we niet alleen staan. Hopelijk groeit het besef dat we dringend op de consumptierem moeten gaan staan exponentieel in de nabije toekomst!
Een biodivers en vreugdevol 2011 toegewenst!!!
LikeLike
Ik volg je blog al lang Steven en ik vind hem heel inspirerend. Absolute waarheden bestaan niet volgens mij en ik voel in je postjes dat jij dat ook zo aanvoelt. Je staat open voor ideeën en meningen van anderen en je staat open voor verandering.
Ik wens je een harmonieus en vredevol 2011 toe.
LikeLike
Hi Steven
Naast eco ook religo!
Belezen en/of gestudeerde criticasters willen er niet aan, dat het hoog tijd is om de eerste stappen te zetten op ont-geloven. Van huidig geloof.
Iedereen kan op zjn klompen aanvoelen dat over een paar honderd jaar er nog maar weinigen zullen zijn die het niet dóórhebben:
Joodsen, Christelijken, Moslims zullen gaan beseffen dat ze een verschrikkelijke godslastering plegen met hun godsdienstideeën. (we hebben een god geschapen naar onze gelijkenis…, hoe haalden we het in ons hoofd?)
Dat wat we gaan nodig hebben is het begrip dat wat-voor-god-moet-doorgaan zó ontzettend veel groter en onbegrijpelijker is dan we ons kunnen voorstellen. Wat zal voor onze bedachte systemen in de plaats moeten komen?
[Iedereen = ieder die een beetje nadenkt.]
Niek
LikeLike