13 december. De vele onderhandelaars van Cancun zijn terug thuis aan het komen (tenzij ze nog een kleine vakantie aan hun verblijf koppelen). Voor zover ik alle informatie over de uitkomst ken zie ik weinig redenen tot vreugde. Goed, er is een soortement akkoord en er zijn een paar toezegging rond het vermijden van ontbossing en de oprichting van een ‘green fund’. Enja, de zaak is niet opgeblazen, dus de internationale gemeenschap zal blijven praten over het probleem. Tegelijk blijkt dat het akkoord erg vaag is en er geen bindende afspraken gemaakt zijn om de opwarming tegen te gaan. In de verklaring staat dan wel dat men de opwarming wil beperken tot 2 graden, terwijl duidelijk is dat uitvoeren van wat er nu op tafel ligt nooit voldoende is om dat doel te bereiken. Om nog te zwijgen van de vaststelling van meer en meer wetenschappers dat die 2 graden al veel te hoog is en we er beter aan doen niet boven de 1,5 graden te komen. Als we naar de politieke vooruitgang kijken is er weinig reden tot optimisme.
13 december. Het is alweer zes maanden geleden dat we verkiezingen achter de rug hebben. Ondanks het feit dat er duidelijke winnaars waren en dat alle mogelijke onderhandelaars en technieken zijn ingeschakeld blijkt nu dat we nog nergens staan. Er is nog geen start gemaakt van formatiegesprekken, het vertrouwen is zoek en elke stap voorwaarts wordt gevolgd door twee stappen achterwaarts. Het enige positieve blijkt dan ‘dat er nog gepraat’ wordt. Als we naar de politieke vooruitgang kijken is er weinig reden tot optimisme.
Maar toch heb ik mijn lidmaatschap voor de optimistenbond net verlengd. Hoe wanhopiger de situatie hoe groter de nood aan hoop en optimisme. Niet het naïeve geloof dat alles wel goed komt, maar de stellige overtuiging dat we zelf keuzes kunnen maken over hoe we naar een situatie kijken en wat we ermee doen. En als je het zo bekijkt zitten we op een scharnierpunt in de geschiedenis. Wie op zo’n moment in een hoekje gaat zit klagen over anderen mist een unieke kans om mee het verschil te maken. Dus, bedenk maar eens, wat kan IK de volgende 24 uur doen om de wereld een beetje vrolijker en beter te maken?
Low Impact Man 
Hallo,
Ik heb niets tegen de Optimistenbond, integendeel. Het is een heel goed initiatief, zeker ook met hun Optimistan radio en televisie.
Maar vind het persoonlijjk wel nuttiger om lid te zijn van organisaties als WWF, EVA vzw en “Les Amis de la Terre”.
Ben even op de site van de Optimistenbond gaan kijken en moest wel even glimlachen toen ik hun elfde pijler las: België is één van de meest welvarende en best georganiseerde landen ter wereld.
Over optimisme gesproken… 😀
LikeLike
@ Elke,
dat België één van de welvarendste landen ter wereld is staat nochtans als een paal boven water. Dat de meeste Belgen dat niet meer beseffen (en zich dan ook gedragen als rotverwende kinderen) is spijtig genoeg ook waar.
Als je me niet gelooft nodig ik je uit om de officiële cijfers op allerhande gebieden (gezondheidszorg, onderwijs, armoede, corruptie, …) er maar op na te slaan of zelf een lijstje te maken van alle landen waar het beter of waar het slechter toeven is dan in België.
Daarmee is niet gezegd dat er nog heel veel voor verbetering vatbaar is, maar het is hier – niettegenstaande alles wat er mis loopt – nog steeds één van de beste landen op te wonen.
LikeLike
“dat België één van de welvarendste landen ter wereld is staat nochtans als een paal boven water. Dat de meeste Belgen dat niet meer beseffen (en zich dan ook gedragen als rotverwende kinderen) is spijtig genoeg ook waar.” Euh, waarom kom ik dan dagelijks op weg naar mijn werk 3 zwervers tegen in Gent èn ik moet maar 750 meter wandelen naar mijn werk?
Het is schrijnend. Een welvarend land met rotverwende mensen? Er is zovéél armoede en het ergst is dat iederéén het normaal vindt en het niet ziet.
LikeLike
Dat er in België nog daklozen zijn (tegen hun wil) is natuurlijk schrijnend – zeker in zo’n welvarend land – en wijst er op dat er nog problemen zijn, problemen die dringend aangepakt moeten worden. Ik vind dat dus niet normaal en zie die problemen wel degelijk.
Toch veranderd dat niets aan de realiteit dat Belgiël echt wel een van de welvarendste landen ter wereld is, dat de armoede die we hier tegen komen – hoe schrijnend en onrechtvaardig ook – toch een behoorlijk randverschijnsel blijft en niet te vergelijken is met de armoede in vele anderen landen.
Maar ik nodig je uit om hetzelfde te doen dan in Elke adviseerde. Zoek de officiële cijfers maars eens op. Op allerhande gebieden (gezondheidszorg, onderwijs, armoede, corruptie, …) scoort België toch bijzonder goed. Of maak zelf een lijstje van alle landen waar het beter of slechter toeven is dan in België. (Of als dat te veel werk is, geef mij 20 landen waar het ‘beter’ is.)
Of bekijk de grafieken maar eens op: http://www.gapminder.org/
Als je dat hebt gedaan geloof ik nooit dat je nog kan beweren dat mijn uitspraak niet correct is.
LikeLike
@Renaat.
Dat is eenvoudig gesteld dat armoede in België een “randverschijnsel” is. De pers heeft toch andere cijfers gehanteerd. 1,55 miljoen mensen leven in armoede. En armoede neemt heel wat vormen aan. Het gaat hier niet enkel over het slapen in een kartonnen doos. Maar ook woningen van huisjesmelkers, mensen zonder papieren, daklozen, gewone alleenstaanden die het niet breed hebben, mensen met een minimuminkomen, …
Dat ziet er mij eerlijk gezegd allemaal niet zo “welvarend” uit.
Lees maar eens; http://www.hln.be/hln/nl/957/Belgie/article/detail/1193297/2010/12/08/1-55-miljoen-Belgen-leven-in-armoede.dhtml
LikeLike
Die 1,55 miljoen zijn allemaal mensen die in het bevolkingsregister zitten, voornamelijk alleenstaanden en gepensioneerden. Dus daklozen en illegalen zitten daar niet bij. Als men deze mensen ook zou meetellen, dan is het percentage nog hoger…..
LikeLike
@ Groenhuis,
je zou kunnen zeggen dat de term ‘randverschijnsel’ slecht gekozen is. Daarmee wil ik de ernst van de situatie voor individuele betrokkenen zeker niet minimaliseren – maar dat mocht al duidelijk zijn uit mijn voorgaande berichten.
Maar laten we nu eens kijken naar de cijfers waar jij met komt: “Bij de berekening van het armoederisico wordt een inkomensgrens gehanteerd die overeenkomt met 60 procent van het mediaan inkomen.”
Dat lijkt me sowieso geen geschikte manier om te bepalen of er sprake is van armoede.
Bovendien is er sprake van mensen die leven ‘in de armoedegrens’ wat (typisch voor een krant als het Laatste Nieuws – ‘de pers’ bestaat overigens niet) foutief ‘vertaald’ is als mensen die in armoede leven.
Maar ook tegen jouw zeg ik hetzelfde, vergelijk ‘onze cijfers’ nu eens met andere landen, b.v. op http://www.gapminder.org/
Of doe eens de oefening die ik Elke en Jessy heb aangeraden.
Ik ontken de problemen in België niet, maar het getuigt van bijzonder weinig kennis van de toestand in vele andere landen en België zelf om te suggeren dat België geen welvarend land is.
LikeLike
@Renaat
Met cijfers kan men natuurlijk veel vertellen. Maar dat neemt niet weg dat er veel armoede is of dat veel mensen leven op de grens van de armoede.
En dat maken wij zelfs al leerkracht dagelijks mee. Boeken die men niet kan betalen, dat men komt vragen om de schoolreis met een spreidingsplan te betalen, kinderen die zonder jas rondlopen (en niet van luiheid!), … Achter de gevels gebeuren meer dingen dan je durft te vermoeden! Vroeger stopten leerlingen de rekeningen in hun boekentas, nu zuchten ze meestal eerst diep en bestuderen ze het vooraleer het mee te nemen, ook dat is een trend die we vaker zien. (en kinderen die zich geen zorgen moeten maken over geld is trouwens een kinderrecht!!!) Schooluitstappen worden al tot een minimum beperkt om de kosten niet teveel omhoog te sturen, ….
En dat dit allemaal kan in een “welvarend” land? Ik schaam me. En wat “Gapminder” niet doet is er gezichten op plakken! Cijfers vertellen maar een deel. Trouwens, ieder zinnig mens weet dat cijfers manipuleren supereenvoudig is, dat doen onze regeringen al zolang het land bestaat. Ze tellen de werklozen, maar dan bijvoorbeeld niet de werklozen die een opleiding volgen, enz. En wie bepaalt trouwens die armoedegrens? En politieker vanuit zijn verwarmd zwembad? Hoe gaat dat dan precies? Ergens een lijn trekken en beslissen dat vanaf dat punt de armoede begint? En wat met mensen die een hogere huur moeten betalen. Sommigen houden dus minder over dan anderen. Volgens hun inkomen vallen ze dan net buiten de armoedegrens, maar netto gesproken dus niet? En stijgt de armoede niet? Alles wordt duurder, nu ook weer de elektriciteit met €4. En verder gaat men de volgende jaren een “loonmatiging” doen, zodat de leeflonen en uitkeringen ook niet mogen stijgen. Mijn wiskunde vertelt me dan dat er meer armen zullen zijn, of vergis ik me?
Een land is in mijn ogen beschaafd en welvarend als ALLE burgers er in vrede kunnen leven op een waardige manier. En zolang ik taferelen zie van mensen die doodvriezen aan een roltrap, kinderen die bij dit vriesweer moeten buiten slapen, mensen die soep moeten ronddelen aan sukkelaars,… is een land voor mijn nooit 100% welvarend!
LikeLike
@ Groenhuis,
jij kwam met cijfers af. Als je met cijfers komt laten we ze dan ook nuchter vergelijken met de cijfers van andere landen. (En dan lijkt me gapminder één van de betrouwbaarste informatiebronnen, ken jij er een betere?)
Zoals ik eerder schreef vind ook ik dat armoede in een land als België niet meer zou mogen voorkomen. (En eigenlijk ook niet in de rest van de wereld, gezien er genoeg is voor iedereen.) Maar als je vindt dat een land pas welvarend mag genoemd worden als er alle burgers er in vrede kunnen leven op een waardige manier, er geen mensen meer op straat dienen te slapen, moeten ‘bedelen’ voor eten, … wees je er dan bewust van dat er bijna geen enkel land is dat 100% welvarend is. (Op een paar kleine belastingsparadijsjes en Vaticaanstad, … na.)
En wees je er dan ook bewust van – en wetenschappelijke cijfers tonen dat aan – dat weinig landen het beter doen dan België.
Wanneer iemand ‘arm’ is, is natuurlijk relatief en hangt van de definitie af. De zuiver financiële definitie ‘een inkomensgrens die overeenkomt met 60 procent van het mediaan inkomen’ lijkt me dan ook een misleidende definitie.
En voor het geval je zou denken dat voor mij armen ‘anonieme mensen zonder gezicht zijn’ (iets wat je niet kan afleiden uit mijn voorgaande schrijfsels), dan vergis je je. Ik heb jaren kampen begeleid met kansarme kinderen, ik heb huiswerkbegeleiding gegeven aan vluchtelingenkinderen en – hoewel gelukkig maar heel kort – heb ik zelf ooit in een situatie gezeten waar ik niet genoeg geld had voor voedsel. En ook het gevoel van in de koude op straat slapen is mij niet onbekend.
Maar die ervaringen en kennis maken mij niet blind voor de realiteit, de realiteit dat het spijtig genoeg in de grote meerderheid van de andere landen nog veel erger is dan hier en dat België het nog niet zo slecht doet. Wat natuurlijk (maar dat heb ik ook eerder duidelijk gemaakt) geen reden mag zijn om niet te blijven strijden tegen de bestaande armoede en het noodzakelijk is om ons er voor te behoeden dat de armoede toe neemt, wat de laatste jaren spijtig genoeg het geval is.
LikeLike
Ik vraag me soms af waarom mijn kinderen zo gelukkig zijn. En ik denk dat ik het antwoord weet. Ze trekken zich namelijk niet zoveel aan van de rest van de wereld en leven gelukkig in hun eigen waarheid.
Van zodra we volwassen worden en geëngageerd zijn, dan pas begint de migraine…
LikeLike
iets om even de stress te vergeten is de volgende kortfilm die ik gisteren op Canvas zag
http://video.canvas.be/kortfilm-mouse-for-sale
LikeLike
Steven, je hebt dat goed geformuleerd.
Optimisme als levenhouding, niet idioot meelopen met de bende met een glimlach op je gezicht, maar bewust leven met hoop op beter. En actief stappen zetten om de boel in beweging te krijgen, weg van de afgrond!
Officieel ban ik geen lid van de optimistenbond, maar in de geest wel!
Optimist tot in de kist!
LikeLike