In kader van vakantieregime ga ik me er vandaag makkelijk van af maken en vooral andere mensen aan het woord laten.
Ik wil eerst even aandacht vragen voor de site van Stijn Bruers. Het is een ex-collega, die bij Ecolife rekenwerk doet, maar ook reeds actie heeft gevoerd met de Sea Sheperd. Het laatste stuk op zijn site gaat over de kwestie van de bevolking, en sluit aan bij enkele recente reacties hier op mijn blog. Een stevig stuk met cijfers en argumenten en uiteindelijk goed nieuws!
Daarnaast een tekst van Marc Bontemps, huidig directeur van Ecolife die een paar kritische noten plaatst bij de recente aankondiging van de uitvaartsector over ‘Resomatie’ een zogenaamd milieuvriendelijker oplossing dan crematie. Ik geef hier het stuk van Marc weer:
Minister Bourgeois onderzoekt de vraag van de begrafenissector om overledenen te ‘resomeren’, of op te lossen in chemicaliën. Deze ‘ecologische methode’ zou een Europese primeur zijn.
Lijken in de grond begraven neemt vanuit ecologisch standpunt ruimte in beslag. Crematies gaan gepaard met hoog energieverbruik en CO2-uitstoot: zo’n 150kg CO2, een derde afkomstig van de brandstof, tweederde van het verbranden van lijk en kist. Toxische uitstoot van voornamelijk kwikdampen (afkomstig van tandvullingen) vormen een bijkomend probleem: crematoria zouden binnen kort verplicht worden om specifieke filters te plaatsen.
“Resomatie” komt er op neer dat het stoffelijk overschot in een bad bijtende soda wordt gelegd: de sterke base NaOH. De techniek werd enerzijds door een Canadees en anderzijds door een Schots bedrijf “Resomation Ltd” op punt gesteld. Voordelen zijn dat veel minder C02 wordt uitgestoten en kwik niet in de atmosfeer komt. De bewering van de uitvaartsector (in De Morgen van 29 juni) als zou resomatie geen CO2 uitstoten is onjuist, oa omdat het oplosmiddel tot 180°C wordt opgewarmd. Dat overblijfselen zich, in het Canadees procedé, zouden reduceren tot een “een vloeistof en wat verpulverde botten” en dat die vervolgens gewoon mee in de riool kunnen worden geloosd is uiteraard bedenkenswaardig.
Wat de Autonome Raad voor het Uitvaartwezen, die het nieuws lanceert, er niet bij vertelt is dat hun achterliggende motivatie vooral geldgewin is. Begrafenisondernemers willen in de toekomst zelf instaan voor dat stuk van hun business, de concurrentie aangaan met crematoria en er zelf flink aan verdienen.
Los van deze geldelijke achtergrond hoort het maatschappelijk debat over hoe omgaan met begrafenissen niet in de eerste plaats gevoerd te worden door de private uitvaartsecto. Het behoort bij uitstek tot het publieke domein om uit te maken hoe sereniteit en respect voor alle mogelijk waarden gegarandeerd worden.
In die zin kan ook eens nagedacht over de optie om natuurbegraafplaatsen, bijvoorbeeld in bossen, als ‘groen’ alternatief onder ogen te zien. Het lichaam teruggeven aan de natuur is uiteindelijk een erg natuurlijke wijze om de kringloop van leven en dood te sluiten.
Marc Bontemps|Ecolife vzw
Low Impact Man 
Hoi Steven, ik heb geld overgemaakt voor een boek via je site de gegevens gaat het via jou of uitgever?
Vriendelijke Groet,
Eveline!:) En geniet van de Vakantie.
LikeLike
zodra ik de storting op mijn rekening zie dan verzend ik het boek…
groeten steven
LikeLike
heb ook dat artikel in de krant gelezen.’k Vind, los vd milieu-impact, het idee een beetje eng.Ongewild deed het me denken aan Andras Pandy.Het komt ook heel respectloos over.
Toen ik in de jaren 70 in Canada was zag ik daar een begraafplaats met het uitzicht van een park. Rust, groen, bomen. De grafzerken beperkten zich tot een sobere, kleine steen die plat op de grond lag en op die manier ook het landschap niet verstoorde.
Het voelde goed aan, ik dacht toen al, als jonge twintiger, “hier zou ik, dood, wel willen liggen”
LikeLike
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/programmas/koppen/EP_141030_Koppen?video=1.2134453
LikeLike