Na de ‘historische’ match Engeland-Duitsland en straks alweer de zoveelste ‘historische’ match tussen Clijsters en Henin heb ik zelf in elk geval een historische moment in mijn persoonlijk leven meegemaakt. Ik heb voor de allerlaatste keer in mijn leven een van mijn kinderen naar de lagere school gebracht. Vanaf nu heb ik alleen nog middelbare-school-kinderen.
Dat noemen ze dan vaak oud worden, hoewel ik het eerder aanvoel als gewoon evolutie. Waarmee ik bedoel dat naarmate de kinderen groter en zelfstandiger worden je stapjes terug zet naar je eigen pre-kinder periode. De voorbije 15 jaar was het naar school brengen van kinderen bijna een dagelijks ritueel. En nu hoeft dat niet meer, en gaan ze op eigen kracht.
Vanaf vandaag zet ik de blog ook weer op vakantie-regime. Dat wil zeggen dat er niet elke dag een nieuw bericht zal zijn. het zal er een beetje van af hangen wat er te vertellen valt. Een nieuwe versie van mijn mening over de Vlaamse voetafdruk kan je ondertussen lezen op de site van Mo. Gisteren en eergisteren op Borgerrio in Antwerpen en Ottertrotter in Mechelen weer enkele trouwe blog lezers ontmoet. Altijd leuk om eens een babbeltje te slaan met de anders redelijk anonieme lezers aan de andere kant van het scherm.
Vandaag ga ik een boel teksten nalezen van het kinderboek, om al even op te warmen hier nog een van van vele mooie illustraties.
Low Impact Man 