Zo, net terug van Almere voor toch wel een heftige reeks van 7 lezingen in 25 uur. Het is ook een beetje mijn eigen schuld, want toen ik de vraag kreeg om naar de Helen Parkhurst school te gaan had ik laten weten dat dit voor mij wel kon, maar als ik zo’n verplaatsing maak het zinvoller is om meer dan 1 groep te zien. Het zijn er dus zeven geworden, twee klassen uit de lagere school, vier groepen middelbare school studenten en dan een avondactiviteit. In de lokale pers was terecht te lezen dat de opkomst daar erg laag was, maar in zo’n geval zeg ik steeds: ‘Don’t count the numbers’.
Bij de ongeveer 250 kinderen en jongeren was het erg leuk (ja, ik heb mijn taalgebruik al wat aangepast, want daar in Nederland is alles leuk en/of lekker). Ze waren goed voorbereid, hadden heel wat vragen en leken me ook wel gemotiveerd om zelf iets te doen. De middelbare school waar ik was is trouwens veel bezig met duurzaamheid. Er staan windturbines op het dak, er zijn plannen om een Earthship te bouwen (waarover later meer) en binnenkort krijgen ze als eerste school in Nederland een groene vlag. Ze zijn ook bezig met diverse projecten rond energiebesparing. Ik ben dus best tevreden van mijn uitstapje. Over de fascinerende stad Almere en hun prachtig bussysteem schrijf ik een van de volgende dagen nog wat meer.
En terwijl ik probeer ten Noorden van Vlaanderen ook wat mensen aan te porren blijkt tot mijn verbazing dat de voorpagina van La Libre Belgique het over mij heeft. Binnenin een groot artikel over wat ik allemaal doe (en met de juiste nuances en toelichting) en dan een mooie kop. De boodschap ‘Low Impact Leven: Yes We Can’.
Al die aandacht doet wel wat te kort aan de vele mensen die ook al jaren bezig zijn met goed leven met een hele kleine voetafdruk. Ik kom trouwens regelmatig mensen tegen die wellicht meer Low Impact zijn dan ikzelf. In Aalter een man die leeft zonder elektriciteit, in Gent een vrouw die de eigen verwarming niet moet opzetten omdat een verwarmingsbuis die door haar appartement loopt voldoende warmte afgeeft. In Boom doet een school een Low Impact week en op facebook is trouwens net een nieuwe groep gestart van mensen die zelf in actie willen schieten om iets te doen aan het klimaatprobleem, én een groep mensen die actie voeren om iedereen te laten omschakelen naar groene stroom. Ook op de Ecopop beurs heel wat mensen, verenigingen en bedrijven gezien die goed bezig zijn. Op zo’n momenten wordt ik wel wat optimistisch. En voor al degenen die klagen over alles wat er mis loopt is er nog deze mooie spreuk van Confusius:
Het is beter een kaars aan te steken dan te klagen over het donker…
Die spreuk van Confusius slaat de nagel op de kop!
Steven, jij hebt al veel kaarsen aangestoken met jouw vlam. Jij komt in de media, en toont dat het mogelijk is. En om het met een film-quote te zeggen. “It’s a dirty job, but someone’s got to do it!” 😉
LikeLike
Leuk! 😉
LikeLike
Inderdaad. De mensen helpen brengt ons veel verder dan te zeuren over de problemen. En ik zie dagelijks dat heel wat mensen snakken naar informatie en bruikbare tips. Ondertussen is ons aantal tips al gestegen naar meer dan 370, wat al een hele verzameling is.
Ik hoop ooit de kaap van de 500 te overschrijden. 🙂
LikeLike
Ik vind het initiatief voor de ecologische wijk Alminde bij Almere heel leuk en interessant. Zo zou ik ook wel willen wonen, maar eerlijk gezegd liever met nog meer grond.
Op http://www.alminde.nl kun je meer info vinden.
LikeLike