vandaag even zonder hoop

De schrijnende beelden uit het verzopen Italië. De zekerheid dat we heel binnenkort al even kunnen proeven van een wereld die 1.5 graden warmer is. De legendarische oases in Marokko die uitdrogen. Olijfgaarden in Spanje die geen vruchten meer dragen. De explosieve opmars van de Aziatische Hoornaar die onze kwetsbare biodiversiteit verder zal ondermijnen. De gasvelden in Oezbekistan (en elders) die dagelijks grote hoeveelheden methaan in de lucht stoten. De bosbranden in Canada, de droogte in Frankrijk en de Sahel, het steeds sneller verdwijnen van gletsjers. Genoeg redenen voor de mensheid om de algemene noodtoestand uit te roepen. Voldoende redenen om naar die noodtoestand te handelen.

Toch zien we vooral het omgekeerde. Onze regeringen willen vooral grotere luchthavens en meer plastic-fabrieken. Er wordt massaal geïnvesteerd in een uitzichtloze oorlog met enorme menselijke en ecologische schade. Met uitgekiende marketing worden ons alsmaar meer nutteloze spullen en diensten aangeleverd. Ach, waarom ons druk maken, AI zal het wel oplossen. Maar wat blijkt nu, de versnellende digitalisering zal alles nog erger maken. Een fragment uit een artikel in de Standaard vandaag:

Luc Van den hove, ceo van Imec, schetst een dreigende toekomst. ‘Als de huidige trend zich doorzet, overschrijdt de energiebehoefte voor datagebruik na 2040 het ­wereldwijde aanbod van energie. De CO₂-uitstoot van bepaalde halfgeleiders is in tien jaar verdubbeld.’ Doet de sector niets, dan gaat hij zes keer over het koolstofbudget dat het klimaatakkoord van Parijs aanraadt. ‘Zelfs als we alle fabs (de productiesites waar chips gemaakt worden, red.) op groene energie ­laten draaien, consumeren we drie keer te veel.’

In deze context is ‘hopen dat alles goed komt’ volstrekt belachelijk. Wat we kunnen doen is op alle mogelijke manieren actie ondernemen, en hopen dat die actie de ergste miserie kan voorkomen. De kans op succes op korte termijn is klein, daarvoor zijn de grenzen al te ver overschreden.

Belangrijker dan hoop is dus actie. Doen wat we kunnen. Het goede nieuws is dat zoveel mensen en organisaties daar mee bezig zijn. Kleine en grote acties, allerlei initiatieven en organisaties die het tij willen keren. Want ideëen over hoe het anders kan zijn er genoeg.

Via deze link kan je terugkijken naar een hele reeks indrukwekkende sprekers die het de voorbije week in Brussel over Degrowth hadden.

Wie zelf rond dit thema aan de slag wil gaan kan dit in de agenda plaatsten: de Omrijk dag zaterdag 3 juni . We vertrekken van jouw ervaringen van het teveel en de tekorten in jouw leven en ruimer, in de maatschappelijke domeinen die je raken. (Denk aan wonen, leren, werken en economie, cultuur, zingeving…) 

Op 23 mei verwachten we een heleboel mensen uit Wetteren om samen plannen te maken rond toekomstbestendig leven. Op basis van dit overzicht zullen acties opgezet geven, en die zorgen uiteindelijk toch weer voor hoop.