Louis wijst de weg

Ik was op de boekvoorstelling van Louis toen ik plots behoorlijk wat berichtjes kreeg van mensen die aan mij moesten denken. Dat had alles te maken met de panne bij Facebook en Whatsapp. Wat in mijn boek pas in 2025 is voorzien was plots even realiteit. De storing was slechts van korte duur – en niet het gevolg van klimaathackers – maar bracht wel wat teweeg.

Jammer genoeg is dat niet het enige element uit Amor mundi dat we het voorbije half jaar mochten meemaken. Toen ik schreef over regenbommen waarbij 200 liter per vierkante meter water uit de lucht valt vreesde ik dat dit misschien wat overdreven zou zijn. Maar kijk, ik ben nog veel te voorzichtig geweest. Een stukje van op de Redactie (maandag 4 oktober): In Italië kreeg het Ligurische kustgebied aan de Middellandse Zee gigantische hoeveelheden regen te verwerken. Onder meer in Genua stonden straten onder water. In het stadje Savona was er sprake van een echte zondvloed. Er zou tot wel vierhonderd liter water per vierkante meter zijn gevallen. Treinverkeer in de regio werd stilgelegd, wegen zijn afgesloten en tenminste één brug is vernield. 

Maar dus, toen Facebook uitviel was ik op bij de boekvoorstelling van ‘We eten ons dood’ het boek van Louis De Jaeger. Ik ben het nu aan het lezen. Het is een boeiende zoektocht naar alles wat er mis is met ons voedselsysteem, en natuurlijk ook wat de alternatieven zijn. Louis is een gedreven jongeman die ook de bezieler is van ‘ByeBye Grass’, hij ijvert actief voor meer nachttreinen én zorgt voor opleidingen rond permacultuur en voedselbossen via het foodforrest institute. Allemaal bijzonder interessante initiatieven die ook passen bij Amor mundi. Creatieve oplossingen die de wereld mooier kunnen maken.

De spannende vraag is natuurlijk: zijn we op tijd met die vele oplossingen om de ergste rampen te voorkomen. Je kan Louis en zijn dappere strijd steunen door het boek op je lijstje van mogelijke nieuwjaarskadootjes te zetten!