In het boek ‘Amor Mundi’ speelt de concentratie van CO2 deeltjes een hoofdrol. Uiteindelijk is dit de barometer waarop we kunnen aflezen hoe we ervoor staan. In mijn geboortejaar (1960) stond de teller in Mauna Loa in Hawaï op 316 ppm. Dat wil zeggen 316 deeltjes CO2 per miljoen. Vandaag zitten we aan 411 deeltjes. De meest recente metingen zijn steeds hier te vinden. Nogal wat wetenschappers gaan er vanuit dan 450 de absolute grens is om klimaatchaos te vermijden. Dit is natuurlijk een arbitraire grens, want vandaag zien we al behoorlijk wat klimaatontwrichting, en niemand weet wanneer een mogelijk tipping point eraan komt.
De conclusie is simpel, deze stijgende curve moet zo snel mogelijk naar beneden. Dit kan op twee manieren. Enerzijds de uitstoot van CO2 (en andere broeikasgassen) zo snel mogelijk verminderen, anderzijds de opname capaciteit van CO2 door de natuur zoveel mogelijk vergroten. Dat laatste kan door ontbossing te stoppen en meer plaats te maken voor natuur.
Hoewel het in mijn boek soms behoorlijk uit de hand loopt bereiken we de piek in 2025. (Zie deze illustratie van Inge Deketelaere.)
Hoe dat allemaal komt kan je lezen in het boek (of op deze blog). Nog even vermelden dat de crowdfunding actie goed loopt. Al twee derden van het doelbedrag is gehaald. Bedankt dus aan iedereen die al heeft gesteund! Wie dit alsnog wil doen kan hier terecht.
PS: Ik kreeg een paar signalen dat het niet altijd lukt de betaling in orde te brengen. Een tip, scroll bij de betalingsmogelijkheden even naar onder, tot bij het knopje ‘Andere’. Als je daar op klikt verschijnen nog een paar extra opties. Als het niet lukt, laat het met dan zeker weten: steven@lowimpactman.be
Low Impact Man 